Símablaðið - 01.07.1945, Qupperneq 10

30
SlMABLAÐl0
yfir þaS, „sem þeir áttu aS læra og lesa“;
fór því stundum svo, aS þeim eldri og svo
leiSbeinöndunum þætti „leiSinlegt meS
slíka pésa“ aS eiga.
LiSu þó svo fram árin, aS allir komust
þeir „fram til nokkurs þroska“ og sumir
i hávegu. En ekki luku þeir nærri allir
námi í skólanum. Hættu nokkrir þeirra fyrr
og snéru sér aS öSru. MeSal þeirra var
fyrrnefndur piltur.
En rétt á eftir tók Verzlunarskóli ís-
lands til starfa. Er ekki ólíklegt aS drengn-
um hafi litist þaS ráSlegra fyrir framtíSina,
aS eiga til eitthvert prófvottorS til aS veifa
framan í samferSamennina, ef á þyrfti aS
halda. Hann brá sér þvi þarna inn og lauk
þar prófi á einum vetri, meS miklum ágæt-
um, en ekki snéri bann þó inn á „verzlun-
arveginn“.
Nokkrum árurn síSar fregnaSist þaS af
honum aS hann væri orSinn ,,bústólpi“ á
arfleifS sinni. Fór svo frant um hríS.
En fyrir nokkrum árum varS hans allt
í einu vart á vegum Landssímans. Var
hann þá kontinn í orSvíg og hnútuköst vrS
kallana í kjallaranum á „nýju stöSinni".
ÞaSan var hann þó litlu síSar leiddur „inn
í skúrana viS Klapparstíg“. Karlinn, sent
þar var fyrir, þótti í hæglátara lagi, svo
aS óhætt væri aS kvikka hann svolitiS upp
meS léttri lundu og gamansemi, ef þaS þá
væri hægt.
Af því, hver árangurinn hefir orSiS af
þessum síSasta flutningi, fara litlar sögur.
En sarnan hafa þeir þarna starfaS i nálægt
12 og hálft ár og aldrei ,,slegist“ svo aS
kunnugt sé. Og nú eru þeir báSir komnir
í ,,karla“ tölu.
Þessi síungi, orSfimi, gráhærSi „karl“,
sent átti 6o ára afmæli þann 27. nóv. siS-
astliSinn, er Þorbjörn Þorvaldsson, frá
Þorvaldseyri undir Eyjafjöllum, aS fornu
sambekkingur söngvafans Péturs, sagn- og
mál-fræSingsins SigurSar, forn- og al-
fræSingsins GuSbrands, og SigurSar dýra-
læknis, -stjóranna, póst- og síma-mála-
GuSmundar og Alþingisskrifstofu-Jóns
„kalda“ og margra fleiri, „því tala þeirra
var legió“.
Þótt nú aS Þorbjörn skildi á sinum tima
vegí viS sina gömlu félaga og kysi gér
im/níucýur:
Magntts Þorláksson
næturvörSur varS fimmtugur 7. nóv. s. L
Hann 'hefir nú í nærri aldarfjórSung veriS
vökumaSur Reykvíkinga, enda eru þeir
Reykvíkingar fáir, sem ekki þekkja hann.
A hann stóran vinahóp hér í bænurn, enda
afburSa greiSvikinn viS simanotendur, ut-
yfir þaS, sem skyldan býSur honuffi,
Magnú's er BreiSfirSnigur aS ætt, og ef
þaS hans mesta stolt.
Veit ég aS hann kærir sig ekki unt aS
heyra annaS lof hér i þessunt línum. ’Vid
SímablaSiS aSeins nota tækifæriS 'og óska
honunt til hamingju viS þessi tímamót 1
ævi hans.
„hinn lægri sess“ þar sem hann hefir get-
aS látiS lítiS á sér bera, hefir hann ætíö
skipaS sitt sæti meS heiSri og sóma, og'
komiS sér vel. Þvi þótt hann geti enn sem
fyrr látiS „hnútur fljúga“, hefir hann allt-
af haft lag á „aS segja (hverjum) til
syndanna svo aS meiddi eigi“.
Og nú óska honum heilla í framtíSinni
og þakka honum samferS á þegar förnum
vegi, allir gamlir cg nýir félagar hans.
Alliróg.