Símablaðið - 01.07.1945, Blaðsíða 12

32
símablaðið
Þá varS einum varðmannanna að orði:
„Hamingjan hjálpi okkur, ég held að þetta
hafi veriö Wright læknir í dularbúningi.“
Á meöal þeirra, sem þarna voru stadair
í varðliðinu, var ungur liðsforingi sem hét
Cook. Hann hljóp þegar út á götu, náði
læknisfólkinu fljótt og' sagði: „Leikurinn
er á enda, ég þekki yður, Wrigiit læknir."
Þvi næst lyfti hann slæðu þeirri sem lækn-
irinn hafði fyrir andlitinu og þekkti sarn-
stundis að það var hann. Var því næst far-
ið með Wright lækni aftur í klefa hans. f
klefanum lá dóttir hans í föturn föður síns
og varð bæði undrandi og sorgmædd yfir
því að brögð þeirra höfðu misheppnast.
Það var verið að leiða Wright lækni úi
klefa hans. Á leiðinni varð hann að yrða á
marga og margir réttu honum hendina að
skilnaði, því að hann átti marga vini á
þessum staö þar sem hann hafði starfað,
Vinir hans, ættingjar Og tengdafólk hafði
verið að verki allan daginn og nóttiua áð-
ur en aftakan átti að fara fram og revnt á
allan riátt. að finna einhver ráð hotrum til
bjaigar. Margar uppástungur og tillögur
kornu fram, en þeim var jafnóðum hafr.að.
' tn tillaga virtist þó fá góðan byr. Það
var tillaga, um að fá Harry Sloan sín.ritara
til þeso að falsa og senda, á síðustu stundu,
símskeyti með náðun Lincolns forieta. Þá
ntyndu hugirnir vera komnir í atgíeyming,
athyglisgáfan sljófguð og við skeytinu tek
ið athugasemdalaust, og bandinginn iátinn
laus. Þetta virtist vera heilla ráð. En það
strandaði einungis á því. að Sloan var með
öllu ófáanlegur til að útbúa slíkt skeyti.
Tveir af vinum hans 'og einn ættingi
Wrights lælcnis gerðu það, sem þeir gátu til
að sina honum fram á, að fyrir þá peninga.
upphæð sem í boði var gæti hann lifað á-
hyggjulausu lífi hvort sem hann vildi í
Xew York eða ein'hversstaðar á Englandi.
auk þess sem hann þarna frelsaði líf góðs
Suðurrikjabúa og sjálfur væri hann Suð-
urríkjabúi, sem bæri skylda til að gera
þetta verk. En Sloan var óbifandi. Hann
vildi engan þátt eiga i þessu máli. Hann
stóðst freistinguna.
SfMABLAÐIÐ
er málgagn Félags íslenzkra símamanna.
Af því koma út 6 tbl. á ári.
Ritstjórn: Andrés G. Þormar (Ábm.)
Guðmundur Jóhannesson,
Guðmundur Pétursson.
Utanáskrift blaðsins er:
Símablaðið, Póstliólf 575,
Reykjavík.
Wright læknir er kominn á aftökustað-
inn. Á leiðinni hafa margir þrýst 'hönd hans.
Séra Rodman biður hjartnæma bæn fynr
þessari sál sem eftir örstutta stund á að
kveðja líkamann.
Wright læknir gengur fram á paU'
brúnina og mælir með rólegum huga og
rödd:
„Herrar mínir. verknaður minn er frant-
inn án minnsta haturs“ („Gentlemen, the
act wich I committed was done without
the slightest malice“) 'og eftir örstutta
stund var öllu lokið.
En enginn veit, hvernig símritaranum,
sem varði embættisheiður sinn fyrir þeirrt
freistingu, að bjarg'a lifi mikilsmetins sani-
borgara, gegn hárri greiðslu — enginn
veit, hvernig honum hefir verið innan-
brjósts á þeirri stundu,
S. Dahlmann.
Öllum þeim, sem á einn og ann-
an hátt sýndu mér vinsemd á 60
ára afmæli mínu, þann 27. nóv. síð-
ustliðinn, færi ég innilegustu þakkir.
Þorbjörn Þ o r v a l d s s o n.