Mjölnir - 11.01.1950, Blaðsíða 4

Miðvíkudagur 11. jamúar 1950.
2. tölublað. 13. árgangur.
Alþýðufl. málsvari há-
tekjumanna
Skömmu fyrir jólin gerðust
jþau tíðindi á Aillþingi, að greiða
átti atkvæði um launauppbót til
starfsmanna rdkisins. Fulltrúi
sósíalista í fj árveitinganefnd
Ihaifði lagt tii að greidd yrði full
(upplbót á laun þau, sem eru kr.
650,00 á mánuði í grunn og
lægri, en eftir að grunnlaunin
væru komin yfir kr. 650,00, á
mán., lækkaði uppbótin ndkkuð
ihlutfallslega. Tillaga þessi var
iMld með atkvæðum íbaldsins
og aðstoðariíhaldsins. Þeir máttu
ekki annað heyra en að hæst
launuðu starfsmönnunum yrðu
greiddar fullar uppbætur. Við
þetta hefði nú ékki verið, út af
fyrir sig, margt að athuga, ef
ekki hefði komið meira á eftir.
Slíðari hluti tillögu sósóalista
fjallaði um það, að einnig yrðu
greiddar sömu uppbætur á éftir-
laun og llfeyri.
1 þeim hópi eru meðal annars
ekkjur starfsmanna ríkisins og
gamlir starfsmenn ríkisins, sem
slitið hafa kröftmn sínum í þágu
ríkisins og hafa margir þeirra
lengi búið við ennjþá verri launa-
kjör en nú táðlkast við sambæri-
leg störf.
Tillaga þessi var samþykkt;
en meðal þeirra sem lögðust
gegn henni voru þingmenn Al-
þýðuflokksins og ekki einn ein-
asti þeirra greiddi henni atkv.
„Kæti þig andvörp föðurleys-
ingjanna,“ segir Jónas Hall-
grSmsson í skráddaraþönkum
um kaupmanninn. Hver hefði
trúað því, að Alþýðuflo'kkurinn
íslenzki gerðist maklegur slíkra
einkunnarorða. Jafnframt því,
sém hann gerist málsvari hæst-
launuðu embættismanna, sem
auk launanna, eru flestir rí'ku-
lega haldnir af feitum bitling-
um. Samt er ráðningin á þeirri
gátu einföld, hversvegna svo er
nú komið. Hæstlaunuðu embætt-
ismennirnir og gráðugustu bitl-
ingahítirnar eru foringjar Al-
þýðuflokksins.
Mennirnir, sem aljþýðan trúði
fyrir sónum málum og áttu að
vernda hennar rétt, snúast nú
gegn hagsmunum láglauna
manna, en standa því fastar
vörð um hagsmuni þeirra stóru.
Getur sá flökkur sokkið dýpra
en orðið er?
Bæjarmálastefnuskrá Sósíalistafélagsins
(Framhald af 1. síðu)
mjög umdeilt mál. Sjálfstæðis-
flokkurinn og Framsóknarflokk
urinn eru þvl andvígir og af-
staða Alþýðuflokksins loðin. Þó
afturhaldið bendi á, að bátaút-
gerð sé öll á hausnum og tog-
araútgerð Mka illa stæð, þá er
það nú svo, að það er útgerðin
og sjórinn, sem Íslendingar lifa
á og verða að lifa á. Geti útgerð
ekki haldið áfram, er, eins gott
að segja þjóðinni að flytja bara
burtu af landinu strax. En það
er engin ástæða til slks, í landj
okkar getur þjóðin lifað góðu
Mfi. Fjárhagsvandræði og tap-
rekstur útgerðarinnar undan-
farið, hefur að langmestu leyti
verið stjómarvöldunum að
kenna, en nú er svo komið, að
höft, okur og skáttar hljóta að
minnka á þessum höfuð atvinnu-
rekstri þjóðarinnar og þá batn
ar í ári. Þeir sem ekki trúa á
útgerð á íslandi, þeir trúa ekki á
tilverumöguleika og tilverurétt
þjóðarinnar. En ýmsir, sem
þannig hugsa,þora ekki að viður
kenna það, vegna þess, að það er
óvinsælt hjá heilbrigt hugsandi
almenningi.
Á einum togara, hafa um 30
manns ársatvihnu með a.m.k.
þriðjungi hærri tekjur en meðal-
tek jur verkamanna og sjómanna
eru hér, auk þess er töluverð
atvinna í landi við togara, sér-
stak'Iega þó, ef stundað er salt-
fiskirií. Hvað snertir bátaútgerð,
þá eru frá náttúrunnar hendi
góð skilyrði til hennar hér. —
Með góðri aðstöðu í landi, ætti
bátaútgerð að vaxJa hér, en eigi
eitthvað raunhæft að gera í
þeim málum strax, verður bær-
inn að kaupa a. m. k. tvo góða
báta, fáist að þeim kaupendur
I bænum, sem vilja gera þá út
héðan, sé þeim gefinn kostur á
að kaupa þá, annars geri bærinn
iþá út sjálfur. Báta er hægt að
fá með Mtilli útborgun, svo það
ætti að vera kleift að kaupa tvo
báta án þess að leggja út mikið
fé.
Það eru gömul baráttumál
sósáalista hér, að auka iðnað í
bænum, þá fyrst og fremst að
fá hér upp lýsisherzlustöð,
tunnuverksmiðju og niðursuðu-
verlksmiðju. Tunnuverksmiðju
er nú verið að reisa þó hægt
gangi, en íhaldið berst gegn
byggingu hinna verksmiðjanna
og hefur hindrað aMar framkv.
í þeim málum hingað til. —
Ef takast á að sigra þá and-
stöðu, þarf bæjarstjómin að fá
samhentan og harðvítugan méiri
hluta.
Þó flestar götur bæjarins séu
í slæmu ástandi og nauðsynlegt
beri til að endurbæta þær og
byggja nýjar, þá er það fram-
leiðslan og framleiðsluskilyrðin
sem verður að setja öllu ofar.
Hinsvegar verður þó, svo fljótt
sem fjárhagur bæjarins leyfir
að hefjast handa í þessu efni.
Sannarlega er Siglfirðingum
nauðsynlegt að fá nýtt og
stærra sjúkrahús, nýjan gagn-
fræðaskóla og bamaskóla, þói
yerður að láta framleiðsluna
sitja fyrir þeim nauðsynjamál-
Flokkur í lausu loíti
um. Hvað sjúkrahúsið snertir,
verðirr ríkið að leggja til þess
eins og fjórðungssjúkrahúsa,
svo mikið er sjúkrahús hér not-
að fyrir aðkomumenn váðsvegar
af landinu, enda má reikna með,
verði þeirri sanngirniskröfu
fylgt fast eftir, að sanngjörn
málalok fáist fyrir Siglufjörð.
iSundlaug bæjarins er ónothæf
— hana verður að gera nothæfa
fyrir vorið. Hinsvegar kostar
mi'kið fé að fullgera sundlaugina
og er tæpast hægt að gera sér
vonir um að ljúka því á styttri
tlíma en tveimur árum. Engin
ákvörðun hefur verið enn tekin
um hvar iþróttavöllur og íþrótta
svæði verði ættlaður staður. —
Eðlilegt og sjálfsagt er, að í-
þróttafélögin í bænum verði
höfð með í ráðum um þetta mál.
Það verður á allra næstu támum
að staðsetja 'iþróttasvæði i ná-
grenni bæjarins og sáðan eftir
þvi, sem ástæður frekast leyfa,
að byrja þar á lagfæringu og
framkvæmdum.
-★-
Sósiilistar eru þess fullvissir,
að allu'r fjöldinn af bæjarbúum
er þeim sammála um þessa
stefnuskrá. Hinir flókkamir
taka upp í sinar stefnus'krár
ýmis sömu atriðin, mörg af hin-
um gömlu baráttumálum sósáal-
ista. Allir flokkarnir gefa fögur
fyrirheit nú fyrir kosningarnar,
en sem betur fer þurfa Siglfirð-
ingar ekki að dæma milli loforð-
anna einna, það eru verkin sem
hægt er að dæma eftir.
Stjórn íhaldsins, kratanna og
fulltrúa Framsóknarm. á Siglu-
fjarðarbæ undanfarið, er þann
veg farið, að Siglfirðinga getur
e'kki langað til að hún haldi
áfram. Sósialistar hafa staðið
einir í bæjarstjórninni, þeir hafa
varað við vitleysunum og ráð-
deildarleysinu, en skort atkvæða
magn í bæjarstjórn til að hindra
það. Siglufjarðarbæ er nú l'ifs-
nauðsyn að fá sterkan, samhent
an meirihluta, en það getur ekki
orðið á annan hátit en að sósíal-
istar fái 5 fulltrúa kjörna.
Fái sósíalistar ekki meirihluta
S bæjarstjórn nú, verður engin
starfhæifur meirihluti til að kosn
inigunum loknum. Það hljóta
alUr að s'kilja, hvað það þýðir
fyrir Siglufjörð, ef enginn á-
byrgur meirihluti er í bæjar-
stjórn. Síðasta kjörtímabil hef-
ur fært mönnum heim sanninn
um þetta. Við síðustu kosning-
ar sögðu sósíalistar fyrir, hvem-
ig fara myndi ef enginn starf-
hæfur meirihluti yrði í bæjar-
stjórn að kosningum loknum. —
'Þvá miður rættust þessar spár,
og Siglfirðingar brendu sig, en
þurfa Siglfirðingar virkilega að
brenna sig tvisvar á sama soð-
inu? Kosningamar mimu skera
úr þessu. Við þær verður kosið
á milM ábyrgs meirihluta, sem
ef hann fær tækifæri, mun með
gætni reisa við fjárhag bæjar-
ins og síðan hef ja skynsamlegar
fram'kvæmdir, — og sundur-
leitra íhaldsflokka, sem allir
myndu skjóta sér undan ábyrgð
inni og ana áfram, þar til bær-
inn væri gjaldþrota og Jónas
Framsóknarflokkurinn er eini
flokkurinn á Islandi, sem hefur
lýst því yfir, að hann ráði ekki
stefnu sinni sjálfur, heldur ráði
hinir stjórnmálaflokkarnir
stefnu hans. Þessi yfirlýsing er
orðuð þannig, að hlutverk
Framsóknarflokksins í íslenzk-
um stjórnmálum, sé að vera
alltaf og æt'íð, mi'lliflokkur en
vinna með öðrum flokkum „til
hægri eða vinstri“, eftir þvii sem
henti hvoru sinni. Þar sem
Framsóknarflokkurinn ræður
engu um stefnu Sjálfstæðis-
flokksins eða stefnu Sósíalista-
flokksins, en hann ætlar ætíð að
starfa 'i millibilinu milli þessara
flokka, þá eru það þeir, sem
marka hvar Framsóknarflokk-
urinn stendur. Hugsum okkur
t.d., að Sjálfstæðisflokkurinn
hyrfi frá þeirri sótsvörtu aftur-
haldsstefnu, sem hann fylgir í
dag og gerðist frjálslyndur
flokkur, þá er hann um leið kom
irm langt til vinstri við stefnu
Framsóknarflokksins í dag. —
Framsóknarflokkurinn yrði þá,
samkvæmt yfirlýsingu sinni, á
augabragði að breyta um stefnu
og taka upp ennþá frjálslyndari
stefnu en Sjálfstæðisflokkurinn.
Gerðist svo Sjálfstæðisflokkur-
inn t.d. hreinn og beinn naz-
istaflokkur en SósíaMstaflokik-
urinn, eða sá vinstri flokkur,
sem hverju sinni starfar í land-
inu, færðist mikið 'i afturhalds-
átt, yrði Framsóknarflokkur-
inn samkvæmt yfirlýsingu sinni
enn á ný að breyta stefnu sinni.
Það er óneitaniega broslegt að
lýsa því yfir, að aðrir flokkar
sku'li ætíð marka sér bás í póli-
.tíkinni, en eigin sannfæring og
skoðanir skuli þar ekki ráða. —
Þetta lætur þó Framsöknar-
flokkurinn sig hafa, má því með
sanni segja, að það sé flokkur
lí lausu lofti.
Um þá yfirlýsingu flokksins,
að hann muni vinna „til vinstri
eðá hægri“ eftir því sem henta
þyki, hefur reynslan orðið sú, að
flokkurinn er orðinn þjónustu-
lið afturhaldsins í flestum þjóð-
málum, fjandskapast við verka
lýðinn og alþýðuna, en styður
af ölium kröftum hagsmuni auð
mannastéttar landsins. I síðast-
Mðinn aldarfjórðimg hafa marg
ar kaup- og kjaradeilur verið
háðar á íslandi, en aldrei þenna
tima hefur ein einasta kjara-
deila verið háð, svo að blöð
Framsóknarflokksins og for-
ustumenn hans hafi ekki stutt
atvinnurékendur, stundum jafn-
vel fjandskapast af meira of-
stæki og hatri til verkalýðsins,
pýramídaspámaðm’ tæki f járfor
ráð af Siglfirðingum og sendi
hingað ráðsmann til að stjórna
bænum.
SÓSfALISTANA eða öng-
þveitið og sukkið, — Um
þaið er kosið nú. Megi gifta
Siglufjarðar verða aftur-
lialdi og ráðleysi yfirsterk-
ari. \ /
en nokkurntíma atvinnurekend-
ur sjálfir.
Eitt aðalmál Framsóknar-
flokksins seinni árin er barátta
gegn dýrtíðinni. Sú barátta hef-
ur verið háð þannig, að flokkur-
inn á mesta sök allra stjórn-
málaflokka landsins á hækkun
dýrtíðarinnar, en eins og kunn-
ugt, er hið brjálæðislega verð
kjöts og mjólkurafurða aðal or-
sök dýrtíðarinnar og nú heimt-
ar Framsóknarflokkurinn cnn á
ný stóra verðhækkun á þessum
vörum.
í bæjarmálum iSiglufjarðar,
réði Framsókn eitt sinn mestu.
Þau’spor hræða. Þá átti flokk-
urinn að vísu á að slkipa mikil-
hæfummönnum,þeim Guðnnmdi
Hannessyni og Þormóði Eyjólfs-
syni, þó íhaldssamir og sérgóðir
væru þeir báðir. En flokkurinn
er sá sami, þó álit hans hafi
rýrnað og fylgið minnkað með
vaxandi þroska og reynslu
bæjarbúa. Afturhaldssamur og
einstrengingslegur bændaflokk-
ur hefur engu hlutverki að
gegn á Siglpfirði, nema að fjand
skapast við verkalýðssamtökin
og vera hjálparhela íhaldsins.
iSMkur flokkur á ekki að fá full-
trúa í bæjarstjórn, allra sízt
eftir þá reynslu, sem fengin er
af störfmn flokksins í bæjar-
stjóm fyrr og s'íðar.
ðlafur Thors, Bjarni
Ben. og Jóhann Þor-
kefl heittir ranglæti
Þegar ráðnir voru fastir leik-
arar að Þjóðleikhúsinu s.'l. haust
var gengið fram hjá öllum þess-
um mönnum. Þetta er sv'ivirði-
legt ranglæti, þVI í störlfum sín-
um að opinjberum málum, hafa
aUir þessir menn sýnt „fenó-
menaia" leikarahæfileika. Þeir
segjast unna sjálfstæði lands-
ins og þjóðarinnar og standa vel
á verði gegn erlendri ásælni. —
Þeir segjast berjastfyrirfrjálsri
verzlun og afnámi haft, og þeir
segjast berjast fyrir hagsmim-
um allra stétta jafnt. Þrátt fyrir
reynsluna sjálfa, sem þó er við-
urkennt að sé ólygnust, þrátt
fyrir öll verk sín, hefur þó þess-
um mönnum tekizt að fá meira
en þriðjung þjóðarinnar til að
trúa sér. Þetta gæti ekki tekist
nema afburða leikurum. En þess
er því að vænta, að þjóðleikhús-
stjórnin sjái sóma sinn, bæti úr
ranglætinu í haust og bjóði öll-
um þessum landskunnu leikur-
um strax tfasta stöðu sem lodd-
arar við Þjóðleikhúsið, en þar
myndu fáir verða þeim fremri.