Mjölnir - 20.12.1975, Blaðsíða 12

Ad veturnóttum
FRÉTTABRÉF ÚR HÚNAÞINGI
Liðið sumar heilsaði ekki
með neinum hávaða um
Húnaþing. Útmánaðanæðing-
urinn náði fram um 20. maí,
en upp úr því brá til bata,
og hitabylgjan náði 20 stig-
um dagana í síðustu viku
maí. Sauðburður gekk því
víðast hvar vel. Ær með
fleira móti tvílembdar og
lömbin stælt og spræk, þeg-
ar rekið var á fjall, eftir
þurrt og áfallalaust vor.
Við hitana síðast í maí
náði gróður þeim lífsþrótti,
sem entist honum til lífs og
nokkurs þroska í júnímán-
uði, sem var eindæma kald-
ur; íshrafl við strendur norð
vestanlends og jakarek öðru
hvoru allt inn á Húnaflóa.
Gróðri hnykkti við svo
kaldar kveðjur, en kól þó
ekki, af áðurgreindum á-
stæðum, en hann flýtti sér
hægt upp í þennan þurra-
drumbshátt.
Um mánaðamótin júní-júlí
fór að hlýna aftur. Spretta
tók við sér, þó ýmsum þætti
ekki nóg að gert, en þeir,
sem nýttu til heyskapar vik-
una 10-17. júlí, fengu með
afbrigðum gott hey. Gras í
sprettu og nýting frábær í
sterkjuhita og sólskini dag
eftir dag.
En Adam var ekki lengi
í Paradís. Nú tók að rigna.
Þeim, sem ekki þótti grasið
nóg áður, fengu nú ósk sína
uppfyllta með mikilli sprettu
en þurrkurinn var stopull,
stuttur í senn og tafsamur
til heyskapar.
Þó náðust með mikilli elju
mikil hey og víðast sæmileg.
Djarft tekin að vísu oft,
undan rigningu, í trausti á
guð og lukkuna, og góða
súgþurrkun í hlöðum.
Háarspretta varð mikil og
góð hjá þeim, sem snemma
slógu, en engin hjá hinum,
því gras var þá farið að
spretta úr sér, rótin orðin
gul og líflítil. Þessi góða
háarspretta kom til góða
þeim, sem hafa þann sið að
slá hána í vothey seinni part
sumars. f óþurrkatíð sem
þessari er það margfaldur
hagnaður.
Ágústmánuður varð allur
drýldinn og rakur. Eins
fyrriparturinn af september.
En fé, sem þá var smalað
frá heiðagirðingum sýndist
feitt og bústið eftir sumarið,
sem var, þegar á allt er lit-
ið, stóráfallalaust.
Sláturlömb í ' september
flokkuðust vel og gáfu all-
góða vigt.
Þegar á leið september
gerði kuldahrotu. Fimmtu-
dagsmorguninn 25. sept á
Guðríður B. Helgadóttir
leið í Stafnsrétt var stemn-
ingin á þessa leið:
Svellar að skörum, sölnar
stör,
svifar í förin hrímið.
Styttast svörin. Stirðna kjör.
Staðnar á vörum rímið.
Ekki snjóaði þó að ráði í
byggð, og fóru réttarstörf
fram með eðlilegum hætti,
en gras varð brúnt og bruna
sviðið í kuldanum og lömb
þornuðu á hold. Fallvaltleik-
inn er óumflýjanlegur.
Árstíð hver mér endist
skammt.
Út er sumar runnið.
Hljóðlátt fer, en fetar samt
feigð yfir engið brunnið.
Þeir drápu rúmt 60 þús.
fjár í sláturhúsi S. A. H. á
Blönduósi í haust. Fallþungi
dilka varð um 15 kg, meðal-
þyngd yfir húsið, eða 0,45
kg meiri en í fyrra. Þyngsta
dilkinn í haust átti Elín á
Komsá, 29 kg þungan.
Október varð allgóður og
hlýr á köflum og bætti að
nokkru upp kuldana í sept-
ember.
Lifnar gleði í ljúfum blæ,
leikur um geðið hlýju.
Guð er með og geymir æ
gjafir und frera að nýju. —
Þessi góða tíð, sem enn
stendur, þegar þetta er
skrifað, léttir vegagerðinni
störfin við að laga heim-
reiðar að bæjum og búa í
haginn undir vetrarakstur.
Tankvæðing er orðin all-
útbreidd um héraðið, en
tankbílar útheimta góða vegi
og auðveldan akstur að
mjólkurhúsum. Mikil fjár-
festing og erfið smáum bú-
um, en stórlegur orkuspam-
aður, bæði heima fyrir og
í flutningum, að losna við
brúsana, þessa leiðu bak-
raun og byrði öllum, sem
um fjalla.
Vegagerðin vann ötullega
að nýbyggingu vega og við-
haldi í héraðinu í sumar,
sem endra nær. En verkefn-
in em mörg og krónurnar
smáar, svo mörgum þykir
hægt ganga með samgöngu-
bætur, því þegar að síðustu
þarf að teygja úr aurunum,
stendur stórgrýtið upp úr.
Atvinna hefur verið nóg
í sumar. Þorpin hafa ekki
mannafla aflögu á haustin
til að manna sláturhúsin,
nema sveitafólk komi þar
til að miklum hluta. Sýnir
þetta, sem eitt dæmi af
mörgum, hve órofa hags-
munaböndum þorp og sveit-
ir em tengd.
Það sló því þögn á ýmsa,
þegar við borð lá á miðri
sláturtíð, að til verkfalls
kæmi, vegna misræmis og
misréttis í kauptöxtum
verkafólks í sláturhúsi SAH
á Blönduósi. Þessum málum
varð þó friðsamlega til
lykta ráðið, með hliðsjón af
áður gerðum samningum
hjá K. S. og á Húsavík. Þá
vaknaði hjá fávísum sú
spuming, hvort ekki væri
tímabært að samræma kaup
taxta yfir sláturhús með
svipaða vinnuaðstöðu, svo
allir vissu fyrirfram að
hverju væri gengið og ekki
kæmi til vinnudeilna í miðri
sláturtíð, sem gæti haft ó-
útreiknanlegar afleiðingar.
Ég leiði hjá mér að þessu
sinni að ræða um fisk, rækju
og útgerð, sem gengur þó
vonum framar hér við Húna-
flóa, miðað við aðbúnað
Kerfisins. En eins og sjó-
menn standa þétt saman,
þegar á reynir, og nýleg
dæmi sanna, verður fólkið
úr hinum strjálu byggðum
fyrst til að rétta hjálpar-
hönd við þeirra brimlend-
ingu. Lífskjörin eru að
mörgu leyti h'k, þótt landið
skóli aðra, en sjórinn hina,
og veðrið er beggja byr. —
En báðum hefur bætzt ein
„höfuðskepnan“ enn, til að
etja kappi við, þar sem er
ríkisvaldið, með sína almátt-
ugu málmblendis-auðhringa
að baki og yfir sér.
En bæði sjómenn og bænd-
ur trúa á lífið og þjóna því.
Og lífið — það er sterkara
en dauðinn! —
Lokið 30. okt.
Guðríður B. Helgadóttir
Mjölnir
Fær bæjarskrífstofa Siglu-
fjaröar húsnæöi?
Vafalaust er, að langt má
leita til samjöfnunar um jafn
hörmulegt húsnæði og bæjar-
skrifstofa Siglufjarðar hefur
mátt búa við um tíu ára skeið,
eða allt síðan Hvíta húsið, sæll-
ar minningar, brann ofan af
skrifstofum bæjarins og raf-
veitunnar. Eftir þann atburð
var flúið með skrifstofur bæj-
arins á efstu hæð lögreglu-
stöðvarinnar, en þar var byggða
safni Sigluf jarðar fyrirhugað
húsnæði, að vísu fyrirsjáanlega
alltof lítið í upphafi.
I þessu litla plássi, sem hólf-
að var sundur með léttum og
þunnum þiljum, hafa 7—10
manns oftast unnið við af-
greiðslu-, bókhalds- og skrif-
stofustörf, og eru það vægast
sagt óviðunandi og eflaust
heilsuspillandi starfsskilyrði.
Vélakliður, símahringingar,
samræður og umræður á nefnda
fundum blandast þarna saman
í þreytandi hávaða, sem veldur
ergelsi og eyðileggur starfsaf-
köst, enda þrengsiin slík, að
hver truflar annan.
Bæjarstjóri hefur lítið her-
bergi fyrir sig. Þar er eitt, lítið
skriíborð og þeir, sem sitja
nefndafundi (það er eina funda-
herbergið), verða að hafa gögn
sín á hnjánum.
Fyrir utan þessi þrengsli er
svo húsnæðið, ef slíkt nafn má
nefna í því sambandi, varla
vind- og vatnshelt, því oft eru
loft og veggir blaut vegna leka
og slaga, og loftræsting mun
vera í mjög slæmu standi.
Þetta ófremdarástand er svo
augljóst mál, að bæjarstjórn
hefði fyrir löngu átt að gera
ráðstafanir til að bæta úr því.
Bæjarfulltrúar Alþýðubanda-
lagsins fluttu fyrir mörgum ár-
um tillögur þess efnis, að Ráð-
húsbyggingin, sem stendur
nokkra tugi metra ofar við
Gránugötuna og storkar bæjar-
búum í sinni þriggja hæða
reisn en algjöru arðleysi að
tveim þriðju hlutum, — að
þessi bygging yrði tekin til inn-
réttingar fyrir skrifstofur bæj-
arins, rafveitunnar, sjúkrasam-
lagsins o. fl. fyrirtækja, sem á
vegum bæjarins væru eða
kynnu að verða. Þessar tillög-
ur, eins og aðrar vitlegar til-
lögur AB-manna, voru hunds-
aðar af meirihlutanum og ekki
gert neitt í málinu. Þegar
verkalýðsfélagið Vaka sóttist
eftir að fá aðra ónotuðu hæð-
ina í þessu húsi keypta fyrir
tveim árum, þá var það þvælt
svo lengi milli nefnda og ráða
að gefa svör, að ný bæjarstjóm
var setzt að völdum áður en
fullgilt svar var gefið, og sá
ofstækisfulli og verkalýðsfjand-
jsamlegi meirihluti, sem nú ræð
ur öllu, hafnaði algjörlega að
selja Vöku hluta hússins. Þó
var vitað að þar var aðili, sem
myndi geta greitt meginhluta
andvirðis út, svo þar kæmi fé
til standsetningar á hinni hæð-
inni fyrir skrifstofur bæjarins
sjálfs.
Það sannast hér, að engin
takmörk eru fyrir hvað blint
ofstæki getur leitt illt af sér,
þegar það stjórnar geröum
manna.
Nú hefur heyrzt, að verið sé
aö biðia ákaft til ríkisins (sem
Skúli sagöi að leitt heföi bölv-
un í þennan bæ), að það taki
nú hlut af þessum tveim ráö-
hússhæðum á sína arma og þá
muni verða von til að bærinn
sjáltur fái þar inni hka fyrir
sínar skrifstofur.
Það væri vissulega gleðiefni
ef svo yrði í náinni íramtíð,
og engum meira fagnaöarefni
en starísfólki skrifstofunnar,
sem svo lengi hefur unnið í al-
geriega óviöunandi starfsplássi.
Hitt væri líka nokkurs virði,
ef þessi fasteign færi að verða
til einhvers nýt, og má teljast
gott, ef hálfur annar áratugur
verður ekki liðinn frá því hún
var upp steypt og þar til hún
kemst í einhver not.
Síðan þessi grein var skrifuð
í haust, hefur það gerzt, nú ný-
lega, að hafizt var handa um
að byggja undirstöðu fyrir
stigahús vestan við ráðhúsið,
en það var hugmyndin, sem
meirihlutinn hafnaði, þegar Al-
þýðubandalagsmenn fluttu til-
lögu sína fyrir mörgum árum.
Nú er vetur genginn í garð
með frost og snjó og þessvegna
tæplega þess að vænta að meiri
framkvæmdir geti átt sér stað
þama í vetur. En fylgi því ein-
hver alvara að gera húsnæði
þetta nýtilegt, þá ætti vel að
vera hægt að vinna við stand-
setningu hæðanna beggja þótt
vetur sé úti. Þar er mikið verk
fyrir höndum og nauðsyn brýn,
að það verði ekki dregið í óra-
tíma enn að gera húsnæðið
þetta nothæft.
Gleöileg jól!
Farsœlt komandi ár!
Þökk fyrir viðsikiptin
FISKBtJÐ
JÓSA og BÖDDA
MJÖLNIR — Jólablað