Trú - 01.05.1907, Blaðsíða 6

22
TRÚ
í stað til hans ng spurði liann, hvort það, sem hann sagði,
væri satt, og ef það væri satt, hvort hann vildi þá ekki
segja mér frekara um þennan frið og þessa gleði, og á
hvern hátt eg gæti frelsast, og fengið fullvissu um það.
Maðurinn svaraði, að það væri sér aðeins sönn ánægja að
vísa mér leiðina til Jesú. Eg gekk með manninum til
samkomu, sem átti að halda í stórum sal, ekki langt það-
an, og margir voru þar samankomnir, til þess að prédika
Guðs orð. Eg spurði hann hvort nokkur þessara manna
væri prestur, og svaraði hann mér, að öll Guðs börn væru
prestar og synir og dætur Guðs; »til að víðfrægja mikil-
leika hans, sem kallaði yður frá myrkrinu til síns aðdáan-
ega ljóss.« (1. Pét. 2, 9.)
Eg hlyddi á prédikunina, en að sjá mann prédika án
þess að vera í prestshempu, eða hafa prestakraga, fanst
mér mjög nýstárlegt. Eg hafði hingað til haldið, að allir
Guðs leyndardómar væru innifaldir í hempunni og krag-
anum. Pegar prédikunin var á enda, kom maður til mín,
ekki hinn sami sem hafði talað við mig áður, því hann
sá eg á tali við annan mann. Maður þessi spurði mig
hvort eg væri frelsaður- Eg svaraði nei, en sagði þó, að
mig langaði til þess að frelsast, og fá þá gleði og frið,
sem liinn maðurinn hefði talað um. Hann lauk upp fyrir
mér nýa testamentinu, og benti mér á 3. kapítulann hjá
Jóhannesi guðspjallamanni, þar sem Jesús segir að vér
verðum að fæðast að nýju. Maðurinn sagði að eg mætti
til að viðurkenna, frammi fyrir Guði, að eg væri syndari,
og að Jesús væri frelsari tninn. Bæði eg svo í einlægni
Jesú að hreinsa mig af öllum mínum syndum, þá mUndi
hann gjöra það, og eg mundi þá einnig fá að vita, að
eg væri frelsaður, og ekki einungis eg sjálfur, heldur mundu
allir, sem þektu mig, segja hið sama, því slíkt gæti ekki
leynt sér. Frh.
Állír Þe'r kaupendur aö blaðinu Trú, sem eiga óborg-
aða 2. og 3. árg. blaðsins, eru vinsamlega
beðnir að borga þá sem fyrst með póstávísun til Samúels
O. Johnsson, Bergstaðastíg 40, Reykjavík.