Fylkir - 06.12.1963, Qupperneq 2

2
HXLKIR
J*—l^arfu
UTGEFANDI:
[Sjálfstæðisfél. Vestmannaeyja
Ritstjóri:
Björn Guðmundsson.
Prentsmiðjan Eyrún h.f.
Á bak við Unn-
ar Stefánsson
í 16. tölublaði Brautarinnar
hinn 18. september síðastliðin,
ritaði Páll Þorbjörnsson nær
tveggja dálka grein til að reyna
að sannfæra bæjarbúa um að ég
liefði liaft að engu samþykkt
bæjarstjórnar um óskir hennar
í sambandi við staðsetningu
síldarverksmiðju í Eyjum, ef
slík verksmiðja yrði byggð hér
suðvestan lands á vegum Síld-
arverksmiðja ríkisins. Fullyrti
P. Þ. alveg án þess- að blikna,
að Sigurður Ágústson, alþingis-
rnaður, hefði talið mig af að
gera nokkuð í málinu, þar sem
hann sjálfur hefði hug á að verk
smiðjan yrði byggð „í hans kjör-
dæmi væntanlega þá í Stykkis-
hóími”.
Ég benti á í svargrein minni
í Fylki, að ég teldi ástæðulaust
að vera að lýsa P. Þ. ómerkan
þessara staðhæfinga sinna. Hann
væri svo aljiekktur meðai bæjar-
búa fyrir allskonar ómerkan
kjaftagang og slúður um menn
og málefni, að til þess teldi ég
enga ástæðu. Slíkt væri frekar
orðinn vani eða kækur hjá hon-
um, en að Jiað væri af illum
toga spunnið.
Svargrein P. Þ. í Brautinni
12. þessa mánaðar sýnir að ég
hafði rétt fyrir mér. Hann reyn-
ir Jrar ekki einu orði að lialda
fast við fyrri fullyrðingar sínar
eða rökræða Jiær, en reynir nú
að fela gönuhlaup sitt með því
að draga aumingja Unnar Stef-
ánsson, sárasaklausan inn í um-
ræðurnar og heinlínis draga dár
að lionum með fjálgslegum lýs-
ingum á „afrekum” lians í mál-
inu.
Þar segir meðal annars orð-
rétt:
1. Unnar Stefánsson, varaþing-
máður Alþýðuflokksins, hafði
mikinn áhuga fyrir Jdví, að
verksmiðja þessi yrði reist í
Vestmannaeyjum/’.
2. „TJnnar Stefánsson gekk þeg-
ar á fund Guðlaugs Gíslason-
ar og benti honum á, að
sennilegt væri að tekin yrði
ákvorðun 19. febrúar um
staðsetningu verksmiðjunnar.
3. Unnar Stefánsson verður til
að vekja liann (GG.) af vær-
um blundi um þýðingarmik-
ið velferðarmál byggðarlags-
ins”.
Og loks rúsínan í pylsuend-
anum:
4. 14. febrúar vekur Unnar Stef
ánsson bæj ars tj órann’ ’.
„þetta er atburðarrásin” seg-
ir P.Þ. Hljóta þessar ábending-
ar að leiða huga manns að því
að sennilega hafi Páll Þorbjörns-
son alltaf verið hálfgerð óhappa
kráka í pólitíkinni. Hefði krata-
flokkurinn átt aðra eins alls-
lierjar vekjaraklukku og P.Þ.
telur Unnar Steánsson vera,
þann tíma sem hann (P.Þ.) sat
á Alþingi, má vel vera að eitt-
hvað hefði eftir hann legið Vest
mannaeyingum til hagsbóta og
jafnvel að honum hefði ennst
þar lengri seta, en raun varð á.
Efnislega vildi ég segja þetta
um málið til viðbótar því, sem
ég liefi áður greint frá.
Fullyrðingar þeirra P.Þ og
U.St. um að hinn 19. febrúar
s.l. hafi átt að taka lokaákvörðun
um staðsetningu síldarverk-
smiðju, sem byggð yrði á veg-
um S.R. hér á suður eða suð-
vesturlandi, virðist ekki í sam-
ræmi við raunveruleikann, þar
sem slík ákvörðun hefur enn í
dag ekki verið tekin, og Jrví er
mér er tjáð óvíst að hún verði
tekin í liaust.
Til rökstuðnings tilmælum
bæjarstjórnar Vestmannaeyja
tók Fiskifélagið saman fyrir mig
skýrslu um heildarmagn veiddr
ar síldar á hverju veiðisvæði á
tímabilinu frá 20. nóv. 1962 til
31. maí 1963.
Lítur skýrsla Fiskifélagsins
þannig út:
1. Austur af Vestmannaeyjum
149,212 tunnur.
2. Við Vestmaunaeyjar 101,614
tunnur.
3. Sunnan Reykjanes (að Sel-
vogj 179,607 tunnur.
eða samtals 430 þúsund tunnur
á svæðin frá Reykjanesi austur
fyrir Vestmannaeyjar á móti
946,170 tunnum vestan Reykja-
nes, í Faxaflóa og út af Jökli.
Þessar upplýsingar liefi ég“
bréflega látið stjórn S.R. í té
með ítrekuðum tilmælum, um
að fyrirhuguð verksmiðja yrði
staðsett í Eyjum, með tilliti til
þess hversu stór hluti af haust
og vetrarsíldinni veiðist sunnan-
Reykjaness og á svæðinu þar
austur af og að búast megi við
aukinni veiði þar ekki síður en
annarsstaðar vegna aukins báta-
flota, ef ytri aðstæður ekki breyt-
ast. Gruðl. Gislason.
FORELDRAFUNDUR
FORELDRAFUNDUR var
haldinn í Barnaskóla Vestmanna
eyja Jiann 11. og 12 nóvember.
Tilhögun fundarins var breytt
til þess að kynna foreldrum
starf skólans á almennum
grundvelli og jafnvel leiðbeina
Jjeim með heimanám barnanna.
Skilningur foreidra á gildi for-
eldrafundanna fer stöðugt vax-
andi. Fólk kemur sér oft ekki
að því að hringja eða fara til
kennara • barns síns, sem Jiað
þekkir ef til vill ekkert, þótt
það þurfi. Því eru þessir fundir
kærkomið tækifæri og þar með
er ísinn brotinn og auðveldara
er fyrir foreldra eða kennara
að liafa samband sín á milli á
eftir.
Það er ótrúlegt, hve ánægju-
legra er fyrir kennara að kenna
bekk, þegar liann hefur talað
við og kynnst mæðrurn þeirra
og jafnvel erfiðar lieimilisásæð-
ur.
Öðru vísi er að hafa börn,
sem kennarinn þekkir engin
deili á, Jjað verður aldrei eins
lifandi eða skilningsríkt. Það
er alltaf eitthvað, sem kennar-
ar hafa gagn af að vita um börn-
in, og foreldrar fræðast um ýmis
legt Jiað, sem gerist í skólanum.
I Jretta sinn var sá liáttur upp
tekinn að foreldrar 5. og 6.
bekkja voru allir samtímis kl.
9 fyrri daginn og sátu fyrst sam-
eiginlegan fund í forsal skólans.
Kl. 1 komu foreldrar 3. og 4.
bekkja og seinni daginn kl. 1
foreldrar 1. og 2. bekkja, og
liófust allir með sameiginlegum
fundi. Síðan var foreldrum boð-
ið að fylgja kennurum barna
sinna.
Á fyrsta ahnenna fundinum
tók fyrstur til máls skólastjór-
inn, Steingrímur Benediktsson,
bauð foreldra velkomna og
skýrði Irá tilhögun fundarins.
Síðan ræddi liann um nokkur
atriði varðandi skóla og kennslu.
Fyrst að börnin skuli ekki geta
fengið að bíða inni í skólanum,
einkum í misjöfnum veðt'um
og á morgnana. Vörzlulaus geta
börnin ekki verið í skólanum,
en húsvörðurinn hleypir inn
eins mörgum börnum í kjallar-
ann eins og rúmast Jiar. Kennar
ar eru ekki skyldugir, til að
mæta í skólann fyrr en kl. 9.
Foreldrar geta bætt úr þessu
með því að láta börnin mæta
á sem réttustum tíma, hvorki
of snemma né of seint og láta
Jiau klæða sig vel. Annað atriði
var um skerðingu fyrirskipaðs
kennslustundafjölda. Orðið lief-
ur að gTÍpa til þess neyðarúrræð
is að fækka kennslustundum
hjá flestum árgöngum vegna
kennaraskorts. Skýrði hann síð-
an frá hverju sú skerðing nem-
ur og hvað gert var til að hindra
hana. Ef borið er saman þetta
skólaár og árið í fyrra kemur í
ljós að 7 og 8 ára börn hafa
sama fjölda, 9 ára börn skortir
1 stund á viku. Hjá 10 ára börn-
um er skerðing mest eða 5 st.
á vikun og 12 ára börn skortir
3 stundir á viku. Þess er þó vert
að geta, að Vestmannaeyjar
eru eini staðurinn á fandinu,
þar sem 10 ára börn eru í skóla
í september.
í liaust höfðu þessi börn, sem
nú verða harðast úti, 28 stundir
á viku eða alls 112 stundir, sem
vegur svo að segja alveg upp á
móti því sem þau skortir nú.
Þess ber að geta að ekki hefur
verið fækkað tímum í íslenzku
og reikningi hjá neinum árgang
anna.
Til þess að fá menn til að
starfa var í öllu farið að lögum
og venjum. Stöðurnar voru
margauglýstar, og Jieir, sem
sóttu um þær voru réttinda-
lausir og Jjví ekki annara kosta
völ. Það olli að sjálfsögðu örð-
ugleikum hve seint var vitað
um kennaraskortinn. Fyrst í
september var vitað um, að
þrír kennarar, sem gert var ráð
fyrir, hyrfu fi'á skólanum. Þurfti
Jjví skjótra úrræða við. Einnig
eru nú ekki nema 4 kennarar
sem taka að sér yfirvinnu ,en
7 í fyrra. Þetta var það helzta,
sem skólastjóri drap á.
Sunrir virðast ætla að auð-
velt sé að ráða bót á kennara-
skortinunr með því að ráða
fleiri réttindalaust fólk. En ef
J)að mál er athugað með rétt-
sýni verður að segja, að ekki er
er Jjað öllum gefið að segja til
25 - 30 barna bekk, jxitt sá eða
sú hin sama liafi með prýði al-
ið upp og sagt til 1 - 5 börnum.
Og ekki fer hjá því að Jjað
rnæði á skólastjóra og kennur-
um að aðstoða Jjetta fólk og
einnig verður óhjákvæmilegt
að gefa Jjví eftir meðfærilegustu
og beztu deildirnar, sem verður
að játa, að veita öllum kennur-
um mesta gleði.
Næstur fékk orðið Friðrik
Pétursson, kennari, og ræddi
hann um heimanám barnanna
og þá aðstoð sem foreldrar geta
veitt.
Lýsti hann Jjví hvernig