Fylkir - 25.03.1977, Qupperneq 1

29. árgangur
Vestmannaeyjum, 25. mars 1977
4. tölublað
Magnús Tómasson
Brimhólabraut 28, Vestmannaeyjum
Fæddur 10. september 1896 — Dáinn 1. mars 1977
MINNING
Laugardaginn 5. mars s. 1. var
til moldar borinn, frá Landa-
kirkju, Magnús Tómasson, Brim
hólabraut 28, lengst af kennd-
ur við hús sitt Hrafnabjörg við
Hásteinsveg. Magnús var rúm-
lega áttræöur að aldri, þegaT
hann lést og hafði þá lifað tím-
ana tvenna, ef svo má að orði
komast.
Ég ætla ekki að skrifa ævi-
sögu Magnúsar, — hana þekkja
flestir Vestmannaeyingar betur
en ég, — en aðeins fáein kveðju
orð.
Magnús var fæddur að Fryd.
endal hér í Eyjum. Foreldrar
hans voru Tómas Ólafsson, sjó-
maður hér, frá Leirum undir
Eyjafjöllum og Magnúsína
Magnúsdóttir, fædd að Kirkju-
bæ hér, þá búin að vera vinnu-
koþa hjá Sigríði Árnadóttur í
Frydendal um nokkur ár. Viku-
gamlan tóku hjónin Jón Jóns-
son og Guðbjörg Björnsdóttir í
Gerði Magnús í fóstur og hjá
þeim átti hann heima þar til
hann sjálfur stofnaði heimili 4.
janúar 1921 og kvæntist eigin-
konu sinni, Kristínu Björnsdótt
ur, ættaðri frá Vattarnesi við
Reyðarfjörð.
Þau áttu lengst heima í húsi
sínu Hrafnabjörgum. Magnús
missti konu sína árið 1935,
skömmu eftir að hún hafði alið
þeirra þriðja barn, en böm
þeirra voru:
Jón Guðbjörn, látinn fyrir um
það bil 10 árum, Jóna, húsfrú,
gift Hirti Guðnasyni, en hjá
þeim dvaldi Magnús síðustu 20
ár ævinnar, og Jón Bergur,
kvæntur Helgu Sigurðardóttur.
Jón Berg, var rétt eftir að
móðir hans dó, tekinn í fóstur
og ættleiddur af hjónunum Sig
ríði Friðriksdóttur og Halldóri
Halldórssyni.
Ég kynntist Magnúsi fyrst ár-
ið 1938, þegar hann byrjaði að
róa frá Bakkafirði. Þau kynni
leiddu til vináttu, sem haldist
heefur síðan.
Margs er að minnast frá þeim
góðu kynnum — og allt á sama
veg. — Magnús hafði sér-
staka kímnigáfu til að bera, og
man ég margar ánægjustundir í
samvistum við hann. Magnús
var alla tíð Sjálfstæðismaður,
einn af þessum gömlu og góðu
Sjálfstæðismönnum, sem ekki
vildi vera upp á aðra kominn,
heldur bjarga sér sjálfur. Hann
trúði ekki á neina isma, hann
vildi að allir menn lifðu sam-
an í sátt og samlyndi — og að
keisarinn fengi það sem hon-
um bar og Guð það sem hans
var.
En úr því að ég er farinn að
skrifa um Magnús á annað borð
þá get ég ekki stillt mig um, að
nefna smáatburð, sem skeði fyr
ir austan land fyrir mörgum
árum.
Einu sinni sem oftar fóru all-
ir bátar á sjó, flestir með færi.
Þennan dag var blíðskapar veð-
ur, en mjög tregt um fisk. Bát-
arnir þvældust um allt, en var
mjög lítið upp úr því að hafa.
Magnús var frekar síðbúinn
þennan morgun, svo að sumir
bátarnir voru byrjaðir að tín-
ast að landi um það leyti sem
Magnús fór út. Hann var ekki
meira en klukkutíma úti, þang-
að til hann kemur aftur með
sökkhlaðinn bát, af þessum fal-
lega fiski.
Fiskisagan flýgur fljótt, og
rnargir þurftu að spyrja Magn-
ús, hvar hann hefði verið á sjón
um. „Á Stöpunum," sagði Mag-
nús — og sem satt var, en hann
lét bíða með að skýra þeim frá,
hvernig hann fór að því, að
draga fullan bát á svo skömm.
um tíma. Þarna kom hans rétta
eðli fram og sú kímni, sem
hann hafði til að bera.
Það var nefnilega þannig, að
þegar hann kemur út að Stöp-
unum, þá hittir hann þar kunn-
ingja héðan að sunnan sem voru
á síldveiðum að snurpa, og þeir
fengu svo mikinn fisk í nótina,
sem þeir ekkert gátu gert við,
og buðu Magnúsi. Hann var nátt
úrlega feginn því, og þakkaði
gott boð — það var ekki á
hverjum degi, sem svona lítið
þurfti að hafa fyrir því, að
fylla bátinn.
í svipuðum dúr mætti segja
margar sögur um Magnús, og
eitt eiga þær allar sameiginlegt
að allar voru þær skemmtilegar
og á ég ekkert nema góðar
minningar um þennan vin minn
nú, sem horfinn er sjónum vor-
um.
Binni í Gröf, hinn mikli afla-
maður Eyjamanna, reri sína
fyrstu róðra með Magnúsi Tóm-
assyni, svo óhætt er að segja,
að það sem ungur nemur gam-
all temur.
Ég skal því enda þessi fá-
tæklegu orð með því, að votta
aðstandendum hans innilega
samúð við frá fall góðs föðurs
og afa, og bið Guð að styrkja
þau í sorginni.
J. Hansen.
FEGURÐARDROTTNING VESTMANNAEYJA
Unnur Lilja Elíasdóttir var valin fegurðardrottning Vestmanna-
eyja 1977 á Sunnu-kvöldi 18. þ. m. Unnur er á átjánda ári, dóttir
hjónanna Höllu Guðmundsdóttur og Elíasar Baldvinssonar, Asa-
vegi 22. Drottningunni eru sendar innilegar árnaðaróskir.