Skátablaðið - 01.05.1948, Blaðsíða 9

SÍRA JAKOB JÓNSSON, deildarrádsforingi :

LÖGIN:
Lögin eru fólgin í tveimur boðorðum
eða greinum. Hið fyrra fyrirskipar hlýðni
við yfirboðarann, hin síðari fyrirskipa
þrautseigju í erfiðleikum. Ég held, að lög
geti varla verið fáorðari en þetta, ef þau
á annað borð eiga að kallast lög. Hér eru
engar reglur fyrirskipaðar aðrar en vilji
foringjans. Og það er gengið út frá því
orðalaust, að foringinn fyrirskipi það eitt,
sem er í samræmi við heitið og hugsjónir
l eglunnar. Með öðrum orðum: Það er geng-
ið að því vísu, að hinum óbreyttu liðs-
rnönnum sé óhœtt að hlýða joringjanum,
af því að foringinn sé sjálfur hlýðinn skáta-
heiti sínu og hugsjón. Ef foringinn reynist
óhlýðinn, er ylfingurinn og ljósálfurinn af
sjálfu sér leystur frá hlýðnisskyldu sinni.
Fátt er ungum foringjum jafn nauðsynlegt
að skilja og einmitt þetta, að þeir geta því
aðeins gert kröfu til hlýðni, að þeir sjálfir
kunni að hlýða þeim lögum, sem sett eru.
Við skulum taka eitt dæmi. Það er talin
ein af dyggðum skátans að vera ábyggileg-
ur og orðheldinn. Þessar dyggðir koma
fram í mörgu, en meðal annars í stundvísi.
Allir flokkar hafa ákveðinn fundartíma. f
því er fólgin fyrirskipun um að vera á viss-
um stað á vissri stundu. Ef foringinn sjálf-
ur óhlýðnast þeirri skipun, þá telja litlir
drengir og stúlkur ekki þörf að hlýða skip-
uninni og hætta sjálf að koma stundvís-
fega. Og það, sem verra er, þau hætta að
taka foringja sinn alvarlega og hætta að
SKÁTABLAÐIÐ
bera traust til hans. En sé ekki lengur
traust á bak við, er hlýðnin sjálf orðin að
þvingun, og þá er voðinn vís. Eins og
frjásleg hlýðni, byggð á trausti og vináttu,
er grundvallarskilyrði fyrir skipulegu starfi,
þannig er þvingunin gagnstæð öllum anda
skátareglunnar. Þess vegna verður ungur
foringi að reyna að koma þannig fram við
börnin, að þau langi sjálf til að gera fyrir
hann það, sem í þeirra valdi stendur, og
hann óskar eftir. Prestur nokkur spurði ná-
granna sinn, hvernig á því stæði, að vinnu-
fólk hans afkastaði rneiru en sitt. Bóndinn
svaraði: Það er af því að þú segir: Farðu
að gerðu þetta. En ég segi: Komdu með
mér og gerðu þetta. Presturinn hafði oftast
í öðru að snúast, en bóndinn var þátttak-
andi í vinnunni með fólkinu. Sambandið
varð nánara. Af þessu litla dæmi getur
skátaforinginn lært mikið.
Seinni grein laganna gerir ráð fyrir því,
að ylfingar og ljósálfar gefist aldrei upp.
Auðvitað getur það komið fyrir ylfinga og
Ijósálfa, að þeir verði að gefast upp, ef við
ofraun er að eiga. En uppgjöf er tvenns
konar, llkamleg og andleg. Ekki er hægt
að ásaka börn, þó að þeim takist ekki allt,
sem þau reyna, enda kemur það fyrir alla,
að þeim mistakist. En andleg uppgjöf get-
ur það kallast, þegar hugurinn lamast,
kjarkurinn dvínar eða þolleysi og hringl-
andaháttur nær valdi yfir manninum. Ýms-
ir leikir og þrautir eru vel til þess fallnar
að æfa þol og staðfestu. Foringinn skyldi
79