Skátablaðið - 01.05.1948, Blaðsíða 14

að engu orðnir eftir 14 daga þramm um
vegleysur í bleytu og hríð.
Minntist ég nú gamals smalamanna-
bragðs. Fór af stað og. leitaði uppi haga-
lagða og þófa í Tjarnárheiðinni og útbjó
gangþófa. Var svo haldið til Hvítárvatns.
Þar höfðum við stutta viðdvöl. Ferjuðum
okkur yfir ána, því að þá voru tveir bátar
við Hvítárós.
Fórum svo, sem leið liggur, til byggða.
Ásgeir var nú á batavegi, en við nokkuð
sárfættir á eggjagrjótinu fyrir ofan Upp-
hóla.
Þegar við komum að bænum, var þar
engin hreyfing, en nokkur hluti túnsins
sleginn, var heyið þurrt í skárunum. At-
huguðum við þetta nánar. Var þá enginn
maður þar uppi standandi, heimilisfólk allt
veikt og ósjálfbjarga.
Gerðum við þá boð á næsta bæ og hirt-
um töðuna fyrir bónda.
Mikið var borðað að Múla næsta dag.
Nú tókum við að hressast, fengum lánaða
skó og örkuðum á Þingvöll. Þar skildu
leiðir, Ásgeir fór til Borgarfjarðar, en við
Ósvaldur að Arnarbæli í Ölvesi. Vorum
við þá svo fjallvanir orðnir, að við geng-
um þversum yfir Skeggjann á Hengilinn
til þess að „krækja ekki“.
Séra Ólafur Magnússon heitinn í Arnar-
bæli og frú hans, Lydia, hafa oft minnzt
þess, hvað við tveir unglingar hefðum verið
horaðir og sárfættir, er við komum þangað
fyrir 30 árum.
V:
GUÐM. EINARSSON: STOÐHESTAR (MALVERK)
84
SKATABLAÐIÐ