Skátablaðið - 01.05.1948, Blaðsíða 11

GUÐMUNDUR EINARSSON frÁ miðdaL:
Me5
hest í taumi
TURINN gleymist stundum, er
við semjum ferðaátælanir fyrir
aðalferð sumarsins. Þetta er eðli-
legt, nú á öld hraðans. Þótt hin
ágætu farartæki, japparnir, „fari
næstum því allt“, þá fara þeir þó ekki það,
sem hesturinn kemst. Sjálfsagt er að nota
fæturna, það sem þeir duga. Hægt er að
bera farangur sinn á styttri ferðalögum, en
til eru leiðir á íslandi, sem skemmtilegast
er að fara með hest í taumi, — eða ef urn
stærri hóp er að ræða, þá fleiri hesta.
Má þar nefna hringferð urn Langjökul.
Það er margbreytilegt og skemmtilegt ferða-
lag. Ferðalagið þarf dálítinn undirbúning.
Aðalatriðið er að fá spaka og léttræka lresta,
hentugan útbúnað og góða vegarlýsingu.
„Kortamaður" þarf að vera með, sömuleiðis
veiðimaður og hestamaður.
Ferðalag þetta hefi ég farið nokkrum
sinnum, en fyrsta ferð mín umhverfis Lang-
jökul með tveim félögum og hest í taumi
er mér minnisstæðust. Þetta var líka annað
„stór“ferðalag mitt.
Við lögðum af stað frá Reykjavík seint
í júlí fyrir nærri 30 árum síðan. Var allur
útbúnaður heldur fátæklegur, hæfileg byrði
klársins, sem teljast mátti fjórði félaginn,
sökum þess að hann hafði verið með í för-
um undanfarin sjö ár.
Fyrsti áfanginn var Leirvogstunga, eða
öllu heldur Leirvogsá, því að þá fékk hver
að veiða þar, sem vildi. Tjaldið var lítið
og lélegt og viðleguútbúnaður sömuleiðis.
hað var þó heimili vort, áætlað tvær til
þrjár vikur.
Fyrsta máltíðin, sem við suðum á hinum
nýja „Prímus“, var lax, veiddur í ánni;
annan fengurn við í nestið.
Næsta dag var lagt á Svínaskarð í Esjunni.
Það er skemmtileg leið, nú mjög fáfarin.
Annað kvöldið tjölduðum við hjá fossinum
í Fossá. — Mjög rómantískt! — Sofnuðum
við árniðinn, saddir og þreyttir.
Svo var haldið fyrir Hvalfjörð og í Borg-
arfjörð, tjaldað við Grímsá í unaðslegu
veðri.
Fjórði staðurinn var einnig dásanrlegur.
Við völdum skógivaxið gil við Hvítá, þar
sem allar Húsafellshlíðar blasa við augum.
Aldrei mun ég gleyma þeirri dýrð, sem
blasti við augum, er við litum út úr tjald-
inu þann sumarmorgun, jöklarnir skínandi
bjartir, blámóða yfir Húsafellsskógi, en tí-
brá yfir Hvítáreyrum og Strútnum. Við
stripluðum þarna í skóginum fram eftir
degi í bliðu veðri og máluðum myndir af
hinurn tignarlegu fjöllum, skoðuðum
Barnafoss og óðal Snorra prests, hins sterka.
Við Hvítá kom hesturinn að noturn, því
að hún var í vexti. Bleikur gamli þramm-
aði með jafnaðargeði þrisvar yfir ána, en
hristi þó að lokum haus yfir kuldanum.
Næst náttuðum við okkur í Vopnalág, —
þar sem ráðizt var að Hellismönnum. —
Það var engin tilviljun, lengi hafði okkur
langað til að sjá vettvang Hellismannasögu.
Yfir Norðlingafljót fórum við á þann
hátt, að við svömluðum með hestinum. Það
var í vexti og er stórgrýtt á vaðinu. í Álfta-
krók snæddum við miðdagsverð, en héld-
um svo áfram til Arnarvatns hins mikla,
SKATABLAÐIÐ
81