Ný vikutíðindi - 04.08.1961, Blaðsíða 8

Uiurolvi reiomenn næftu-
legir vegfarendum
Nauösynlegt að setja lög til varnar
misþyrmingum á hestum og mönnum
m wn DSCLD
Föstudagur, 4. ágúst 1961 — 1. tbl. 1. árg.
SvaSif erðalög
íþróftamanna
Hestamennska bæði Beyk-
vfldnga og annarra lands-
manna hefur aukist verulega
hin síðari ár. Er nú orðið
mfldð um það, að vegfarend-
nr á þjóðvegum landsins
mæti f jölda hestamanna á út
reiðum um helgar. Þessi
fjölgun hesta og manna í
umferðinni krefst þess, að
þau mál verði tekin föstum
tökum og settar einhverjar
ákveðnar reglur um ferðir
hesta á þjóðvegum landsins
svo og um meðferð manna á
hestunum og síðast en ekki
sízt verður skflyrðislaust að
setja serangar reglur um
bann við ölvun á hestbald á
almannafæri.
Nýlega var frá því skýrt í
blöðamum, að bíll hefði ekið
á fleiri en einn hest í ná-
grenni Reýkjavíbur. Sem bet
ur fór slösuðust hestarnir
eikki verulega í þetta skipti.
En þessi frétt hefur alvar-
lega bent á hættuna, sem vof
ir yfir mönnum og hestum í
umferðinni. Eins og nú er
þá eru engar sérstakar regl-
ur til um umferð hesta. í
umferðamlálalöggjöfinni er
áJkaflega loðin grein um það
að ölvaðum mönnum sá ekki
heimilt að aka hestvögnum.
Annað er þar ekiki um þau
mál.
Nýlega var haldið að Hellu
við Rangá stórt hestamanna-
móe. Var það svo sem við
var að búast ákaflega fjöl-
mennt og sótti þangað f jöl-
menni á hestum. Hestamót
þetta fór í flesta staði vel
fram. Var vel til þess vand-
að með aJUan undirbúning, og
þeim til sóma, er að því
stóðu.
En það, sem setti ljót-
an blett á mótið, var
þeysireið og misjöfn með-
ferð dauðadrukkinna
manna á hestum sínum-
Menn þessir, sem sumir
hverjir voru svo ölvaðir
að þeir gátu ekki staðið í
fætumar og ultu af baki
hvað eftir annað, mis-
þyrmdu hestum sínum á
andstyggflegan hátt og
ógnuðu Iífi og limum veg-
farenda. Þarna var svo
margt fólk að augljós má
vera hverjum heilvita
manni hættan sem af því
stafar að ofurölva menn á
ólmum hestum geysist um
svæði, þar sem hundruð
eða þúsundir manna eru.
Til efti-rlitis og löggæzlu á
mótiinu höfðu verið fengnir
lögreglumenn frá Reykjavík
þannig að alls voru um 10
lögreglumenn á sbaðnum.
Enginn þessara lögreglu-
manna sást hreyfa hönd eða
fót til þess að afstýra mis-
þyrmingum á hestum né til
þess að taka hestana af þess
um öióðu dýraikvölurum. Lög
reglumennimir stóðu dyggi-
lega vörð við dyr samkomu-
hússins og virtu reiðmenn-
ina fyrir sér, en 'höfðust
elkki að. Öskrandi lýðurinn
var afllt í kringum þá, en
þeir brostu bara í kvöldsól-
ina.
Rétt er þó að geta þess að
þarna var efcki um að ræða
nema tiltölulega fáa menn,
er þjösnuðust þannig drukkn
ir á hestum sánum, en þeir
voru þó allitof margir.
Það er fýllsta ástæða til
þess að löggjafinn seti ein-
hverjar hömlur á að siíkt
geti hent sig — hvort
sem er á fjöimennum sam-
komum eða á vegum úti. Það
getur stafað engu minni
hætta af ölvuðum manni á
óþægum hestd heldur en ölv-
uðum manni undir stýri bif-
reiðar. Þegar haldin eru
hestamót eða aðrar samkom-
ur í sveitum landsins, þar
sem menn f jölmenna á hest-
um verður að hafa gát á því
að hestunum sé ekki mis-
þjrrmt eða þeim riðið þannig
að hætta stafi af fyrir þá
er slíkar skemmtanir sækja.
Nauðsynlegt er að ákveðnir
menn, sem framfcvœmda-
nefndir kjósa, hafi slíkt eftir
lit með höndum og taki hest-
ana úr vörzlu hinna ölvuðu
til bjargar bæði mönnum og
dýrum. Það færi vel á því að
Dýravemdunarfélagið, sem
hefur starfað af krafti hin
sáðari ár, tælki þetta mál til
ajthugunar og beitti sér fyrir
framkvæmdum á því.
Undanfarið hafa ver-
ið talsverð brögð að því
að senda keppnisflokka
unglinga úr ýmsum í-
þróttafélögum út iuu
landsbyggðina til að
keppa við jafnaldra
á hinum ýmsu stöðum.
Frammistaða ýmissa
þessara flokka og hátta
lag þátttakenda hefur
verið með slíkum ósköp
um, að ekki hefur að-
eins valdið hneykslun
gestgjafa, heldur miklu
fremur áhyggjum for-
ráðamanna félaganna
um velfamað félaganna
í hefld.
Nærtækt d æ m i e r
knattspyrauflokkur úr
einu stærsta íþróttafé-
lagi landsins, er sendur
var til kaupstaðar úti á
landi, til að keppa við
jafnaldra sína, 15—17
ára. Nóttina fyrir keppn
isdaginn kom ekki nein-
um aðkomukeppendanna
híma á auga, og mættu
flestir í kojumar um
níu-leytið iim morgun-
inn, rykaðir, timbraðir
og úrvinda- Um keppn-
ina sjálfa er þarflaust
að ræða írekar. Að-
komumenn fengu burst
— að voiium.
Þetta agaleysi íþrótta
manna er hneyksli, sem
verður að uppræta með
öllu. Miklum kostnaði
er eytt í að senda þessa
drengi út um hvippinn
og livappinn, en þeim
líðst að líta á ferðina
sem djamm, þar sem
þeir geti hagað sér eins
og þá lystir.
Vegavinna verði
boðin úf
Stórkostlegur sparnaöur myndi verða að því
A GLASBOTNINUM
Þjóðhátáðin í Vestmaima-
eyjum verður haldin nú um
helgina, og er mjög til henn-
ar vandað sem fyrr. Þama
mun hljómsvede Svavars
Gests síkemmta, og heyrzt
hefur, að Leifcfélagið í Eyj-
um hafi undirbúið einhverja
úfcemmtiþætti til flutnings.
Það er íþróttafélagið Týr, er
annast undirbúning hátíðar-
Snnar að þessu sinni. Bf að
lífcum lætur má búast við á
þriðja þúsimd gestum úr
landi á hátíðina, sem allir
eyjarskeggjar taka þátt í, og
verður þama milkið f jölmenni
Bamankomið. Af hótelmákun
( Eyjum er fátt að segja..
Einhverjar verðibúðir munu
hafa verið opnaðar til að
taika á móti aðkomufólki, en
ékki er kunnugt um. aðbúnað
þar. Ekkert hefur heyrzt af
hinu nýja hóteli, sem at-
hafnamaðurinn Bjöm Guð-
mundsson, kaupmaður og út-
gerðarmaðiu’ í Eyjum, hugð-
ist reisa og fékk bæjar-
ábyrgð fyrir á sánum tíma.
En það getur naumast dreg-
izt lengi, þar sem slíikur
dugnaðarforkur og Bjöm er,
á í hlut.
Öllum til ánægju náði Sig-
rún Ragnarsdótitir, fegurðar-
drottning Islands 1960 5-
sæti í keppninni á Langa-
sandi í Bandaríkj unum. Sig-
rún hefur sem kunnugt er
sungið ásamt Hauki Morth-
ens á Röðli frá því hún var
kjörin fegurðardrottning. En
álhrif Hauks, kollega hennar,
á ajthöfnina á Langasandi
komu mörgum á óvart. Lag-
ið, sem spilað var við kynn-
ingu Sigrúnar þar vestra,
var Bjössi á mjólburbíLnum,
sem Hauikur gerði svo vin-
sælt 'hérlendis á sánum tíma.
Menn muna sjálfeagt eft-
ir 'hinum snöggu átökum Há-
konar skógræktarstjóra
Bjarnasonar og útlendings-
ins, sem fullyrti að ekkert
vit væri 1 skógrækt okkar,
og Skömmu síðar kom svo
ýfirlýsing gegn þessari full-
yrðingu frá Skógnæfctartfélagi
íslands. En það var eftir-
téktárvert, að ekkert heyrð-
ist frá sandgræðslumönnum
um málið, og héldu þó marg-
ir þvá fram, að meiri áherzlu
ætti að leggja á sandgræðslu
pn skógrækt. Það hefði þó
sannarlega verið gaman —
og fróðlegt — að heyra eitt-
hvað frá sandgærðslunni um
málið.
Vegna verkfafls Vegagerð-I
arinnar hefur ýmsum kom-
ið það í hug hvort ekki væri
nú támabært að leggja niður
Vegagerðina sem slika og
bjóða heldur út öll verk henn
ar, bæði lagningu vega og við
hald og byggingu brúa. Eng-
inn vafi er á að útboð vega-
framkvæmda myndu spara
rfldssjóði mikið fé árlega.
Samkvæmt fjárlögum fyr-
ir árið 1961 er áætlað að
veita um 92 milj. kr. til
vegamála- Þama er um svo
háa upphæð að ræða að
fyllsta ástæða er til þess að
ráðstöfiun hennar sé svo hag-
kvæm, sem frekast má verða.
Almenningur hefur bæði
fyrr og síðar undrað sig
mjög á því að ekki skuli
vera meira gert af því að
bjóða út ýms seór verk af
hálfu rfldsins. Þegar reist
liafa verið stór orkuver
hafa þau verið boðin út
og annað eldd þótt koma'
tfl greina. En, spyr ja I
I menn, hvers vegna er ekki
sama látið gilða um t. d.
vegagerð svo eitthvað sé
nefnt? Annars gfldir
reyndar sama máli með
margt annað, svo sem
smiði allra opinberra bygg
inga, vita- og hafnarfram-
kvæmdir o. fl.
Útboð á ýmsum þáttum
(Pramh. á bls. 5)
Hvað líður uppgjöri reikn-
inga vegna komu hollenzku
1 knattspyraumannanna í
Isumar?