Ný vikutíðindi - 02.02.1962, Blaðsíða 7

Ní VIKUTlÐINDI
7
Bréf frá
lesendum:
NOTFÆRA
TRYGGINGAFELÖGIN
SER BÁGAR AÐSTÆÐUR
manna?
Hér í blaðinu var nýlega
viikið að iþvi, hve heimta bóta
Ur hendi tryggingafélaga
Vaeri oft örðug. Var að vísu
sérstaklega getið um bætur
fyrir tjón, er af akstri bif-
reiða hiytist. Styður margt
°g 'Staðfestir, að á þessu
sviði er pottur illa brotinn.
Það er aðgætandi, að því
nefur ekki verið haldið
^ram, að menn gætu ekki
tiieoritiskt náð rétti sínum,
heldur að það væri óeðlilega
erfítt, og raunar stundum
nánast ómögulegt, í fram-
hvaemd.
^ryggingarskylda.
í bifreiðalögum er sér-
hverjum bifreiðareiganda
§ert að skyldu að kaupa og
halda við tryggingu fyrir bif
^ið 'Sína 1 tryggingarfélagi,
s^m viðurkennt er af ráðh.
þoim, er fer með trygginga-
mal- Til þess að hljóta við-
Urkenningu ráðherra, verða
iryggingafélög að undirgang
viss skilyrði, ella þurfa
Þnu að afhenda viðkomandi
ráðuneyti vissa fjártrygg-
lugu.
Ef nú tryggingafélag gr.
ekki tryggingakröfu, sem
S^rð hefur verið á hendur
Pví og fallin er í gjalddaga
ftla nota þessa tryggingu
e a andvirði hennar til
S'reiðslu bótanna. Þama er
rygging fyrir fjárhagsgetu
flaSs til að efna skyldur
slnar við þá, sem bætur eiga
að hljóta.
Tregðast við greiðslu bóta.
Sjálfsagt var að setja þenn
varnagla. En fyrst og
rornst sýnir hann, að lög-
Sjafinn og framkvæmdavald-
ið ihafa séð nauðsyn þess að
veita ríikiissjóði og hinum al-
menna tryggingarkaupanda
nokkurt öryggi i viðskiptum
við tryggingafálögin. Hins
vegar er mönnum flest meira
til efs um tryggingafólög en
greiðslugetan, og er nauðsyn
legt að búa öðru vísi og bet-
ur um hnútana að ýmsu öðru
leyti til ihagsbóta fyr’r trygg
ingarkaupendur. Verða leidd
röik að því.
Það er staðreynd, að sum
tryggingafélög þybbast við
að greiða ibótakröfur, sem
þeim eftir margra mánaða
ef ekki ára þóf og málaferli
er með hæstaréttardómi gert
að gi'eiða refjalaust.
Smágreiðsla gegn skilyrðum.
Miklu oftar gerist þó eitt-
'hvað líkt því, sem nú skal
igreina: Maður hefur orðið
fyrir tjóni, sem hann með
réttu telur að tryggingafél.
beri að bæta. Því neitar ekki
tr.fél. en telur bótakröfuna
aillt of háa. Eftir talsvert
þóf er svo að tjónþola sorf-
ið, að hann tekur boði fé-
lagsins um greiðslu.
Ekki fæst samt eyrir
greidur, nema fullnaðar- og
endanlegar bætur séu greidd
ar og að tjónþoli geri frá
þeim degi engar frekari kröf
ur út af ofangreindu tjóni.
— Áður er búið að benda
tjónþola á að málarekstur
verði langvinnur og loka-
dóms geti þurft að bíða í
jafnvel tvö ár og tvísýnt um
úrslit.
Auðgast á bágum aðstæðum.
Það er skiljanlegt að verði
efnalítill maður fyrir tjóni,
geta af því risið þeir örðug-
leikar, að hann er nauðbeygð
ur til að taka greiðslu, sem
í boði er. Hann hefur ekki
fjárhagslegt bolmagn til að
bíða dómsúrskurðar.
Tilkynning
^ra póst- og símamálastjóminni
Landssímastöðin í Reykjavík vantar afgreiðslustúlkur
^ utlenda talsambandið. Gagnfræðapróf eða hliðstæð
enntun ásikilin. Verða að geta talað og skrifað ensku
dönsku.
rekari upplýsing-ar hjá ritsímastjóranum í Reykjavík.
msóknarfrestur til 5. febrúar 1962.
Reykjavík, 27. jan., 1962.
Lárétt:
1 Sori — 5 Einföld — 10
Frægð — 11 Alitin — 13
Hljóðst. — 14 Háð — 16
Spaka — 17 Tala — 19 Leiði
— 21 Sambandslieiti — 22
Karlm.nafn — 23 Tötra —
26 Þunnmeti — 27 Verkur
— 28 A fisld — 30 Forsetn-
ing — 31 Alögu — 32 Bráð
— 33 Fangamark — 34 1-
þróttafélag — 36 Rusl — 38
Fiskur — 41 Skvamp — 43
Beittar — 45 Kvenheiti —
47 Flúð — 48 Fálátar — 49
Snöggur — 50 Drykkur —
53 ötulleika — 54 Fanga-
mark — 55 Fljóta — 57 Ó-
hljóð — 60 Fangamark -
61 Fyrirgefning — 63 Ó-
pera — 65 Uppþot — 66
Þáttur.
Ló ðré 11 :
1 Samhlj. — 2 Nöldur —
3 Eftir bæn — 4 Grein —
6 Beita — 7 Skömm — 8
Vætla — 9 Tónn — 10 Fúi
— 12 Men — 13 Gróði —
15 Smávik — 16 Karlm.n.
— 18 Skekkja — 20 Storms
— 21 Tómt — 23 Eyja í
Eystrasalti — 24 Tveir eins
— 25 Vorkennir — 28 Ó-
þokka — 29 Óhreinkar — 35
Þungi — 36 Deyfð — 37
Þrábiðja — 38 Gletta — 39
Geð — 40 Drepa — 42 Of-
reyna — 44 Samhlj. — 46
Tæpt — 51 Ljúffengi — 52
Bindi — 55 Kvikindi — 56
Stefna — 58 Skyldmenni —
59 A litinn — 62 Samhlj. —■
64 Tónn.
Ástæður tryggingafélags
til framkomu, sem stappar
afar nærri því, að verið sé
að færa sér í nyt bágar að-
stæður í auðgunarskyni, eru
út af fyrir sig Skiljanlegar,
en þær eru ekki frambæri-
legar.
Endurtryggingin gefur
tóninn.
Fyrst má e. t. v. nefna, að
Endurtryggingin (þ. e. trygg
ingin bak við trygginguna),
gefur þama tóninn. Trygg-
ingafélagið tekur ekki á sig
tjón, sem það fær ekki borg-
að aftur. Hér er það því end-
urtryggingin, sem tjónþoli á
sanngjama úrlausn undir,
enda þótt hann 'lögum skv.
kaupi vátryggingu hjá allt
öðram aðila.
Útlánastarfsemi
try ggingaf élaga.
1 annan stað er það vitað
mál, að tryggingafélög eru
orðin einhverjar stærstu lána
stofnanir í landinu. Þeim er
því mikið kappsmál að hafa
laust fé sem mest. Trygg-
inigafél. greiða að vísu að
lokum vexti af bótaupphæð,
enda er hér enn veigameiri
ástæða. Hún er sú, að trygg-
ingafél. í hinni hörðu sam-
keppni sín á miilli ná oft í
góða viðskiptavini gegn því
að veita þeim lán, jafnvel til
sikamms tíma. Þau geta því
beinlínis aflað sér góðra við-
skipta með því að velta fé,
sem haldið er fyrir tjónþola
og á hans kostnað.
Slík aðferð kann að þykja
góð pólitík hjá harðdrægum
penmgajörlum og okurkörl-
um, en þetta em vinnubrögð,
sem ekiki eru sæmandi fyrir-
tækjum, sem menn eru með
landslögum skyldaðir til að
skipta við og sjálf hlíta að
vissu ieyti reglum og endur-
skoðun dkisvaldsins.
Lagfæring nauðsynleg.
Menn eru beygðir til að
þ%gja minna en fullar bæt-
ur, enda -þótt menn hafi skil
víslega greitt iðgjald af 100
prósent vátryggingu, ellegar
þá að fé er baldið fyrir mönn
um í langan tíma og þannig
'bökuð fyrihhöfn, fjárhagsleg
vandræði og er engan veginn
áhyggjulaust.
Hvemig á að breyta þessu
ástandi til batnaðar? Hver á
að gera það? Hvenær?
Stúfur blindi