Ný vikutíðindi - 11.05.1962, Blaðsíða 7

NÝ VIKUTÍÐINDI
7
undir fjögur augu
misskilið hlutverk
Oskalagaþættir Ríkisútvarpsins eru eitt
furðulegasta fyrirbæri, sem gerist með þeirri
stofnun, og kennir þar þó margra grasa. Að
undanskildum einum eða tveim þáttastjórnend-
um unga fólksins á þr.d.kv., virðist þáttastjórn
endurnir sem heild hafa megnustu andúð á
dægurlögum, og telja það talsvert fyrir neðan
sína virðingu að setja plötur með „þessum
hávaða“ á fóniim. Hafa þeir (þær) jafnan reynt
að troða að væminni „ballet“músík og útslitn-
um sönglögmn og sneiða sem allra mest fram
hjá dægurlögimmn, og ekkert gert til þess að
hynna sér (og þá hlustendmn um leið) hvað
efst er á baugi í þeim efnum hverju sinni.
Jafn margar ósldr og berast þáttum þess-
'uu í hverri viku ætti stjómendum að vera
auðvelt að gera þætti sína létta og skemmtilega.
Athugasemdir eins og „mér finnst nú ekkert
gaman að þessu“ eða „mér finnst nú hin út-
setningin betri“ eru algjört einkamál þeirra
sjálfra og eiga alls ekkert erindi í þættina. Eða
hvað var rússneska platan með ,Nótt í Moskvu'
húin að liggja lengi óhreyfð hjá útvarpinu, þeg
ar dixieland-útsetningm af laginu varð vinsæl
um hinn vestræna heim, og útvarpinu áskotnað
!st loks frá áhugasömum hlustanda? Þannig
eru mörg dæmi, þó að aðeins eins sé getið,
enda stóð ekki á því, að reynt væri með öllu
mögulegu móti að troða þeirri rússnesku að,
í blóra við óskir hlustenda.
Þáttastjómendur útvarpsins verða að gera
sér hlutverk sitt ljóst: Þeir eiga að skemmta
hlustendum, ekld ala upp hjá þeim tónlistar-
smekk. Til þess eru nógu margir starfsmeun
útvarpsins, — alltof margir.
VARÐARHUSEÐ RIFH)
Nú er Varðarhúsið horfið. Það tók ekki lang-
an tíma að rífa það. Þar hafa margir Reykvík-
ingar komið, og imargar aninningar eru tengdar
við það hús.
Þar var lengi vel kosningaskrifstofa þess
stjómmálaflokks, sem stjómað hefur Reykja-
vík og verið f jölmennastur 'á iandinu öllu.
Þar voru oft fundahöld og eldheitar ræður
fluttar, bæði í ræðustól og af svölum úti.
Þar héldu Menntasikólapiltar fund, þegar
þeir istrækuðu á Páhna Hannesson rektor. Á
þann fund komu Iháskólastúdentar fylktu liði,
með Gunnar Thoroddsen glæstan, djarfan og
vígreifan í fararbroddi, og vottuðu iskólapilt-
stundum laumazt til að taka óþarflega hlý-
lega utan um fagurt og mjótt mitti, sem nú er
orðið miklu gildara en þá, eða sopið var á
pela af einskærri nýjungaþrá, bak við læstar
salernisdyr.
Já, það á margur sínar minningar bundnar
við þettá gamla timburihús, sem nú hefur ver-
ið rifið til grunna. Það var orðið til trafala.
Bílamergðin er orðin svo mikil. Gömlu göturn-
ar voru ekki miðaðar við slíka bílaumferð, sem
nú er 1 Reykjavík.
Svona fór Veltan gamía og svona fór Hótel
Hekla, og isvona fara gömlu húsin eitt af öðru.
Þetta er eðlilegt. Hitt skilst manni síður,
Ihversu erfiðlega gengur að byggja ný hús í
miðbænum. Ef þar á aðeins að rífa niður en
ekki að byggja upp, fer að verða vafasamt að
það borgi sig að eiga lóðir eða verzlanir í þessu
gamla hjarta borgarinnar.
BLÖM OG BÖRN
Hér i borgiimi er mikið um fagra skrúðgarða
við liús, með blómabeðum og allskonar skrúði.
Fegrunarfélagið stuðlar að slíkum blóma- og
trjágörðimi með því að verðlauna þá fegurstu
enda má segja að þeir fegri borgina.
En það má ekki gleyma börnunum alveg.
Þau mega helzt ekki stíga fæti í þessn fögru
garða, þegar sumarsólin sldn og blómin anga.
Þá verða þau að vera á götunni eða kannske
fara langar leiðir á leikvelli eða í almennings-
garða.
Bílstjórar kvarta mjög undan því, að börn
hlaupi skjTidiIega fyrir bíla, og að heppni sé,
að ekki skuli verða fleiri slys þess vegna. Þetta
horfir til vandræða, segja þeir.
Okkur er því spurn. Má ekki skipuleggja
skrúðgarðana þannig að hluti af þeim sé ætlað-
ur fyrir leikvelli, þar sem eru róla, salt, sand-
gryfja o. fl.? Okkur finnst bömin eiga alveg
eins mikinn rétt á sér og blómin. Fögur blóm
í velhirtum garði eru indæl sjón, en hvað jafn-
ast á við hraustleg, útitekin böm að leik á
fallegum leikvelli?
FULLIR MENN OG FALSKIR TÓNAR
Oft hefur verið deilt um Sinfóníuhljómisveit-
ina okkar og erfiðlega hefur gengið að 'halda
í henni lífinu. Samt sem áður er hún núna
starfrækt af mikl-um krafti og dugnaði á veg-
um Ríkisútvarpsins og heldur hvað eftir ann-
að hljómleika fyrir troðfullu húsi við afbragðs
igóðar undirtektir, auk þess sem hún leikur oft
í viku í Þjóðleikhúsinu við sýningar á My Fair
Lady.
Eg hlustaði á leiik hennar við frumsýningu
á áðurgreindri óperettu og varð fyrír miklum
vonbrigðum. Allskonar hljóð komu frá henni,
sem ekki áttu að vera, og rammfálskir tónair
sumra blásturshljóðfæranna komu við og við
eins og skrattinn úr sauðarleggnum. Eg lét
mér þó iþetta í léttu rúmi liggja sökum þess
að æfingatími hafði verið naumur, en mér brá
í brún þegar ég fór aftur á My Pair Lady á
laugardaginn var.
Nú var frammistaðan hálfu verri en á frum-
sýningunni og það sem verra var; nokkrir
hljóðfæraleikaranna voru hálf-fullir við að
koma „hljómlistinni" frá sér. Mér og mörgum
öðrum gestum sárnaði að slíkt kæruleysi ætti
sér stað og litum óhýrum augum til þeirra, er
þeir „bættu á sig“ á bamum i hlénu.
Þjóðleikhússtjóri mætti gjarnan kynna sér
framkomu þessara manna við störf sín í Þjóð-
leihhúsinu. G r í m u r.
um samúð sína og Ihétu þeim fullum istuðningi.
Þar voru líka oft skóladansæfingar, og þar
BILL ARSINS
CONSUL »315«
FORD-umboðið
Sveinn Egilsson hf.
LAUGAVEGI 105, REYKJAVlK SÍMI: 22469