Ný vikutíðindi - 29.03.1963, Blaðsíða 3

N? VIKUTlÐINDI
3
Bréi frá
lesendum:
Eftirlif og gamall bíll
Herra ristjóri.
Með tilliti til yðar óflokks-
bundna blaðs og ágæta á marg-
an hátt langar mig til að biðja
yður um rúm í dálkum þess, og
er það útaf máli, sem mig, og
vafalaust marga fleiri, varðar.
Sízt af öllu dytti mér í hug
fordæma alla varúð og eftir-
lit með bifreiðum í borg og bæ.
En hvernig þetta er framkvæmt,
mun í mörgum tilfellum orka
tvímælis. Þar sem ég var einn
af mörgum, sem leiddir voru á
aftökustaðinn í umrætt skipti,
get ég ekki stillt mig um að
lýsa því markverðasta.
Þetta kvöld, rétt um ljósa-
skiptin var ég að aka eftir einni
aðalgötu bæjarins, þegar virðu-
legur lögregluþjónn stígur út úr
bláu rúgbrauði, alveg ljóslausu,
og gefur mér stöðvunarmerki
með hendinni.
— Það lifir ekki nema á
öðru parkljósinu hjá þér, voru
hans fyrstu orð, og reyndist það
vera rétt. Sagði hann mér síð-
an að aka inn að bifreiðaeftir-
liti, og af því að maður á að
vera kurteis við alla menn, og
ekki sízt lögregluþjóna, þegar
svona stendur á, gerði ég svo.
Þótti mér þó talsvcrt til um að
liafa haft helmingi meiri ljós
en yfirvaldið fyrir veglúna veg-
farendur.
Þegar á áfangastað kom, voru
skilríki af mér tekin og afhent
eftirlitsmönnum í skúrnum. Fór
svo þessi virðulegi laganna vörð
ur á braut, sennilega í leit að
fleiri fórnardýrum.
Þegar ég kom að skúrnum,
var allt á ferð og flugi, úti og
inni. Mergð af bílum og mönn-
um. Allir biðu dóms. Fannst
mér sem loft væri lævi blandað
í þessum herbúðum, ekki sízt
þegar númeraklippurnar ískr-
uðu á spjöldunum, og glamrið
í hálfskemmdum númerum eftir
meðferðina ætluðu að æra
mann. þar sem þau hrúguðust
upp á kofagólfin undir fótum
skrifaranna.
Sumir sluppu þetta kvöld við
t
klippurnar, og hygg ég, að
flestir hefðu mátt gera það, á-
standsins vegna, en með loforði
um bót og betrun, og þá auð
vitað sekt, ef ekki var hlýtt.
Og það var ekki að sökum nð
spyrjn: bíllinn minn lenti und
ir skærunum. Og varð ég að
láta draga hann á brott —
Og þá er aðalatriðið: Eg
var sektaður um 150 krónur
plús 10 krónur í málskostnað,
að ógleymdum 80 krónum fyrir
' að láta fjarlægja hann af staðn-
um — og vafalaust sama gjald,
* ef ég reyni að fá númerin á
j hann aftur!
Mig munar um minna en 320
krónur fyrir það, sem ég tel
imisrétti. Eg get að 'minnsta
kosti ekki lofsungið svona að-
farir, eins og sum blöðin gera.
Mín skoöun er sú, að ef um ein-
hverja galla er að ræða, verði
að gefa aðvörun fyrst, og síð-
an sekta og klippa númerin af,
ef ekkert er aðhafzt.
Það er staðreynd, að umferð-
arslysin hér i Reykjavík eru
flest ef ekki öll í sambandi við
nýja eða nýlega bíla. Þetta talar
sínu máli. Menn, sem eru á
eldri bílum, aka yfirleitt var-
lega, og tel ég ekki, að útlitið
eigi að vera neitt aðalatriði.
Mér fannst nefnilega þetta
umrædda kvöld meðferðin á
eldri bifreiðum í höndum eft-
irlitsmannanna vera á þann veg,
að ekki geti eðlilegt talizt, þó
að í skoðun sé. Það má mölva
nýja hluti líka. 1 þessu tilfelli
dugar ekki bara að sjá rautt og
hamast eins og naut í flagi. Mér
er einnig nær að halda, að flest
ir gamlir bílar séu ekki í því
ófremdarástandi, sem af er lát-
ið, þótt þeir hins vegar fari
meira í taugarnar á gljástigvél-
uðum réttarins þjónum en ný-
tízku inódelbílar. Það skyldi
sem sé ekki eitthvað fara eftir
útlitinu, þegar bílar eru teknir
svona fyrir.
Og svo að eitthvert dæmi sé
nefnt, þá er ég hræddur um, að
ef módel 63 og 45 kæmu ak-
andi^á móti lögregluþjóni í víga
hug, og vantaði báða annað
parkljósið, þá myndu örlög
þeirra engan veginn verða hin
sömu. Bezt gæti ég trúað, að 63
módelið fengi að aka óhindrað
áfram.
Með þessum línum vil ég
beina því ti! aðilja að skapa
ekki með vafasömu fordæmi
urg á milli óbreyttra borgara
og lögreglunnar. Og illa tel ép
farið, þótt ekld sé nema einn
og einn hlaupagikkur. sem bund
eltir svo borgarana að dæmi SS-
manna — og ótrúlega minntu
glamrandi spjaldahrúgurnar
mig á fjöldagrafirnar á sínum
tíma.
Virðingarfvllst,
K. L.

■ n/y y';
dtaubcJiouA iciuSGmaou/i:
PISTILL DAGSINS

• •
ÓSIGUK GÍSUA
Óhætt er að segja, að Gísli Jónsson
íiafi fallið á eigin bragði, (egar geng-
ið var frá framboðimi á Vestfjörðum.
Mann neitaði að vera á lista með sterk-
asta manni ísfirzkra Sjálfstæðismanna.
Þá neituðu hinir að viðurkenna frain-
boð Gísla, eins og |>að hafði verið á-
kveðið. Þar með voru ■stjórnmáladagar
Gísla taklir.
Þetta voru leið endalok fyrir mann,
sem hefur starfað jafn lengi og Gísli á
vettvangi stjórnmálanna og verið þar
oft og tíðuni tillögugóður og starfs-
maður með afbrijj/ðum. enda þegið
margar vegtyllur af flokki og þingi.
orí Á .nfíf)
SiGur þorvaudar.
Þorvaldur Garðar Kristjánsson kom
sterkari út úr þessum deilum á Vest-
fjörðiím en hann hefur áður verið. Að
margra dómi er sigur hans meiri en
Sigurðar og Matthíasar, eins og allt
var í pottinn búið.
Sigurður hlaut að verða í efsta sæt-
inu, að Gísla frágengnum, og Matthías
er fulltrúi höfuðborgar Vesturlands.
Það var því óeðlilegt að búast við að
Matthías yrði í öðru sæti, ef Gísli færi
ekki í framboð. Kjartan Jóhannsson
ætlaði alltaf að draga sig í hlé, svo að
hann kom ekki til greina.
Sigur Þorvaldar ber bað með sér, að
[iótt hann sé umdeildur, |iá njóti hann
engu að síður vaxandi trausts og fylg-
is, einmitt þeirra, sem hann á frama
sinn mest nndir að þóknast, Þeir hafa
ákveðið að Þorvaldur verði einn af
þingmönnum þeirra.
FRAMBOD
SVEINS I ÍIÉÐNI
Það er mikið rætt um, að Sveinn
Guðmundsson, forstjóri Vélsmiðjunn-
ar Iléðins, verði í öruggu sæti á lista
Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík Þetta
hefur verið gagnrýnt af mþrgum. Það
er svo önnur hlið málsins. að iðnaður-
inn hefur engan Þdltrúa átt h þing!
úr röðum !ðnrekendr* 5 undnnfíírnum
árum, og kominn tími til að þessi at-
FRAMBOÐ
vinnugrein, sem sífellt verður þýðing-
armeiri fyrir okkur, njóti þar jafnrétt-
is á borð við aðrar atvinnugreinar.
Það er svo staðreynd, að þeir, sem
gagnrýnt hafa framboð Sveins, hafa
alls ekki bent á heppilegri mann, þótt
iðnaðurinn eigi á mörgum frambærileg-
um mönnum að skipa.
DEILT UM FRAMBOÐ.
Eðlilega er alltaf deilt um einstök
framboð. Margir eni kallaðir, en fáir
útvaldir. Langoftast verður þó útkom-
an sú, sem flestir geta fellt sig við.
Það er líka markmiðið með sérhverju
undirbúningsstarfi að framboðinu.
Það hefur verið sagt, að deilur Sjálf-
stæðismanna um örugg sæti í einstök-
um kjördæmum bendi til þess, að flokk
urinn eigi eitthvað bágt með sig. Þaðs
kann að vera. Hitt virðist þó sönnu
nær, að flokkurinn sé að móta framboð
sín í samræmi við hið nýja ástand, sem
er að skanast í landsmálum, jafnframt
því, sem leitast sé við að endumýja
[)ingmannalið flokksins.
Þingræðinu er enginn greiði gerður
með því, að söniu þingmenn sitji jafn-
lengi og sætt er á Alþingi. Atakaleys-
ið í sambandi við framboð hinna flokk-
anna sannar lieldur ekkert um einhug
þeirra.
Þetta á einkum við um Framsóknar-
flokkinn. Þar eru bara gömlu þing-
mennirnir látnir dangla áfram, eins og
flokknum sé alveg sarna hver fer fram,
bara ef hann getur náð i atkvæðin.
Svo er það líka vísbending um skort
á frambærilegum mönnum, að ekki
skuli verða nokkrar breytingar í aðal-
atriðum á framboðum Framsóknar-
manna. Margir af þingmönnum flokks-
ins eru orðnir of gamlir, lifa mikið í
gömlum tíma og eiga bágt með að
skilja hinar nýju aðstæður, sem eru
að skapast. Það er því full þörf á því
fyrir Framsóknarflokkinn að skipta um
menn.
'En þar virðist enffinn útvalinn til að |
‘aka við af hinum n:ömlu í þeim kjör-
dæmum. sem um er að ræða. Þess
vegna eni þeir látnir dangla áfram.