Ný vikutíðindi - 28.10.1966, Blaðsíða 4

4
Ní VIKUTtÐINDI
- Mafíubærinn
Framihald af bls. 8.
borið stærri iMuit frá borði,
iþátt skiptagrundvöllur kunni
að hafa verið anxtar. Afbrot
jþeilrra beggja voru aðaUega
fjáimiálalegs eðlis, og í skjóli
misnotkunar alls konar 'trún-
aðar höfðu þeir náð undir
sig fé. Aftur á móti var ekki
taiin sönniuð þátttaka póst-
mannssonarms í ólögiegum
iunflutningi eða framkvæmd
útvegana erlendis á áfengi
og tóbaki.
Bæjarstjórinn fyrrverandi
var talihn sekur um alls
ikonar misnotkun og misbeit-
ingu vaids í starfi sínu, mis-
notkun fjármála sveitarfé-
lagsius og sóun f jár sveitar-
félagsins sjálfum sér til póh
tísks framdráttar og að hafa
fengið bifreið frá banka-
stjórasyninum sem umbun
fyriir að fá að annast aMs
ikonar verzlunarviðskipti fyr-
ir svótarfélagið, svo og
margs konar pólitíska valda-
níðslu.
Varasveitarstjórinn fyrr-
verandi var talin sannur að
sökum um fjölþreifni um
f jármuni sveitarfélagsins, sér
persónulega til framdráttar,
frjálslegan sokkainnflutning
m.m., en þó sérstaklega fyr-
ir ísmeygilegan rógburð og
bakmælgi.
Bróðir varasveitarstjórans
var taiinn ©annur að sökum
um kolafjárhvarfið og fjöl-
þreifni um sjóði Mafíuhofs-
ins, en þótti þó um margt
almennilegheita skinn.
Faðir varasveitarstjóranis
var talinn sannur að sökurn
um áfengissölu, bruggun á-
fengis, að hafa sökkt bát í
fjárgróðaskyni og gerst fjöl-
þreifin um fjármuni samborg
ara sinna, en samtímis verið
tregur til að greiða keisar-
anum það, sem kieisarans er,
iþ.e. að greiða skatta til þjóð-
félagsins, og loks að hafa
keypt sig inn í stöðu, sem
hann var ekki maður til að
rækja, hjá einni grútar-
bræðslu staðarins, með þvi
að lána eigandanium málljón
af undiansikotnum skatta-
gróða sínum.
Yfirlögregluþjónninn fyrr-
verandi var talinn sekur um
allan skíthælsskap, sem upp
varð talinn, en þótti þó hiafa
með vissurn hætti tekið út
refsinigu með ævilangri fyrir-
litningu allra góðra manna,
og honium metið manndóms-
leysi og vantandi siðferði í
umgengni f jármuna til afböt-
unar, enda almennt talinn
orðimn elliær.
Tollvörðurinn var talinn
samnur að sök um vamrækslu
og margs konar misnotkun í
starfi sínu og vamrækslu á
kristilegu uppeldi sona. sinna,
en sumir töldu honum til af-
öötumar gáf naskort og sára
fátætot í æsiku og hversu þeir
sem hann hjálpaði til að snið
ganga lög og reglur, léku
sér að hégómagdmd hans og
grummhyggni.
Trúai’vmgulinn, sem líktist
svíni er risið hefir upp á
afturfæturna, var talin and-
lega vaníheill og ekki sjálf-
ráður orða þeirra, sem af
tungu hans hrukfcu — og
var hamn þó talimn methafi í
rógmælgi og ófrómu umtali.
Lifratínslumaðurinn hafðd
í sveltandi æsku sinmi stund-
að lifratínslu og var honum
ekki talið það til varanlegs á
mælis; innflutningurinn í
píanókassanum var taiin
smætokuð mynd af athöfnum
samborgaira hans, hærra sett
um, á þeim tímum. Svo lint
frómleiksorð hafði frá upp-
hafi farið að fjárreiðum og
öðrum athöfnum í Mafíuhof-
inu, að lifratínslumanninum
var talið það til afbötunnar,
ernda ósannað um þátttöku
hans í frómleikaaðgerðunum
á þeim tíma. Aftur á móti
þótti brunatjón á veguin
hans tortryggilegt. Almæli
var um innflutningsathafnir
hanis og ísókn í eilgnir ann-
arra án þess gjald væri látið
koma fyrir, en sérstaklega
var honum metið það til á-
mælis að hafa foreldri sín á
opinberu framfæri eftir að
hann fcomst til rúmra fjár-
ráða.
Fonmianni skattanefndar-
innar var metið það til afböt-
unar, að hann stoorti alla
menntun tii starfs síns og
var án aillra réttinda til
starfsins, en undir járnhæl
Mafíuforingjanna 1 gegnum
þátttöku sína í leynifélaginu.
Þótti hainn eklki ógeðþetokur
maður og óáleitinn við menn
utan leyniféiagsins. Hitt var
talin staðreynd, að hnn hafi
af ráðnum hug og vitandi
vits, en undan pressu vald-
hafanna, . horft fram hjá'
skattleysi grútairtoræðslanna
og eigenda þeirra.
Votitorðagjafanum um sjó-
inn úr íshafinu og hversu
fiskar höfðu verið deyddir
var metin til afsökunnar
kunnáttiuleysi í erlendum
málum og talið að hann hafi
ekki átt nema tveggja kosta
völ: að skrifa undir það, sem
að honum var rétt, eða húð-
lát og stöðumissi.
Kramarmanninum varð
ekkert fiundið til afbötimar,
amnað en að hann væri að
þjóna eðli sínu og hégóma-
gimi hans annars vegar og
að grunnhyggin yfirborðs-
mennska réðu athöfnum
VianR og að hanm hefði ekfci
það mikinn andlegan skarp-
leika að hann gerði sér Ijóst
hverju athafnir hans til und-
anskota á greiðsium til keis-
arans varða.
Manninum með nautsvöxt-
inn var metinn til afbötunar
ofgnægð líkamlegrar orku,
sem vitsmunir og hugsun
höfðu ekki hemil á og hann
hafi þannig um sumt verið
óábyrgur líkamlegra athafna
sinna og ekki gætt mismun-
ar á nautslþyng sinni og
veiikri líkamsbyggingu þeirra,
sem hann lék sér að — og
sama máli hafi gegnt með
kynorku hans, en f járisóknin
hafi verið eftilröpun þess, er
hann sá fyrir sér.
Á grundvelli bókstaflegra
lagaiskýringia þá voru það
lögreglustjóramir, sem með
völd fóru hverju sinni í
Mafíubænum, sem vom sek-
astir, vegna stöðu sinnar og
menntunar, en þeir þóttu um
margt almenniieglheita menn,
hlaðnir mannlegum breisk-
leikum.
Þeilr höfðu látið flækja sér
inn 1 leynifélagið, og misnot-
að trúnað sinn með því að
menn, sem þeir höfðu ástæðu
til að trúa til vinsemdar og
góðvildar, gerðu allt í senn:
að koma sér undan réttrnn
lagaviðunlögum, en gera lög-
reglustjórana að opinberum
viðundrum með ofnautn á-
fengis og óvirðulegrar fram-
komu á almannafæri. Rangjr
dómar og réttarfarsathafnir
voru metnir í þessu ljósi og
því, að sumir maima þessara
höfðu sýnt olnbogabömum
Mafíubæjarins mannúð. Varð
niðurstaðan því sú í lokin, að
þeir — og þó aðallega sá,
sem sat uppi með mestan
fjárgróðann og hafði ávallt
verið látinn sleppa við á-
byrgð gerða sinna og at-
hafna — væru köngulær, sem
vefinn spinna með fjölda
dauðadæmdra flugna í neti
sínu, en værn sjálfir og að
mestu eða öllu óábyrgir
gerða sinna.
—□—
- Oreiðuskuldir
Framhald af bls. 8
skiptum sín á milh, og skuld
ir vegna hafnarframkvæmda,
ásamt með öðrum opinberum
framkvæmdum, sem opin-
berra styrkja og framlaga
njóta, verði kvittaðar og
gerðiar upp með i'nnstæðum
viðkomenda hjá ríkinu, þar
með talin framlög vegna fé-
laigslheimila, og ríkið sjálft
tæki svo lán eftir því, sem
með þyrfti, t.d. hjá Seðla-
bankanum, sem yrði svo
borgað niður í samræmi við
fjárveitingar hverju sinni.
Síðan yrði sá háttur upp-
tekin að gera viðskipti þau,
er rædd eru hér að framan,
upp frá ári til árs og hætta
að halda þessu gangandi með
óreiðuskuIdahaUa.
Með því að framkvæma
uppgjör eins og að framan
er vikið, ynnist margt. Full-
komin skuldaskil kæmust á
milli ríkisins annars vegar
og opinberra og halfopin-
berra stofnana hins vegar,
hafnargerðum, bæjarfélögum
og öðrum hliðstæðum stofnun
um, og svo myndi slík bók-
haldsleg tilhreinsun spara
bókhaldsvinnu og hafa ótal
kosti í för með sér.
y
—□—
- Breytt viðhorf
Framhald af íbHs. 1 .
þeim tímum blómi æskuamar
í landinu, setn valdist til þess
ara starfa og embætta. Prest
arnir bjuggu á beztu og
stærstu jörðunum og voru
héraðshöfðlngjar, bæði í and
legum og veraldlegum skiln-
ingi.
Við tilkomu aukinnar ait-
vinnuskiptingar í landlnu, og
með komu tækni og marg-
breytilegrar verkkunnáttu,
þá opnuðust sífellt fleiri og
fleiri leiðir og tækifæri til
frama og f jár, og prestar og
sýslumenn misstu fyrri sér-
stöðu sína. Prestar hættu að
vilja búa í sveit og afla sér
tekna með búskap við góðar
búskaparaðstæður vildisjarða
og störf sýslumainnaima færð
ust smám saman í það horf
að þeir urðu skatta- og toll-
heimtumenn rikisvaldsins
Lærdómiur til prests og
lögfræðdnám færðist í það
horf að verða lykill að léttri
braiuðöílun, og þessir emibætt
isanenn hins veraldlega og
tímanlega valds urðu upp til
hópa miðlungurinn í hópi
námsmanna og jafnvel minna
en það. Prestnámið varð
flokkað undir léttasta og
fljótfarnasta, námið, og laga-
námið færðist meir og meir í
það horf að kunna að nota
lögfræðilegar formálabækur,
fletta upp í lögum og um-
skrifa eldri dóma, oft upp-
kveðna undir öðrum þjóðfé-
lagslegum aðstæðum, þrátt
fyrir breybta þróun og rétt-
arfarsmeðvitund.
Biskupar einbeittu störfum
sínum að því að þoka prest-
unum upp í launastigakerfi
þjóðarinnar, og hin auknu og
síihækkandi laun prestanna
miðuðust meir og meir við
peningatekjur einar, í formi
fastra launa og greiðslna
fyrir aukastörf. En það er
að hverfa úr kirkjusögunni á
Islandi, að prestar búi og
reki stór fyrirmyndar- og
rausnarbú í sveit. Flestir
sækja á mölina.
Sú þróun í embættismanna
stétt þjóðarinnar, sem að
framan er lýst, að yfirvöld
fái þau störf sem uppistöðu-
starf að vera tollheimtumenn
ríkisins og prestastéttin sæki
í það horf að verða í vaxandi
mæh brauðhyggjustétt og sú
stétt, ásamt með prenturun-
um, er gengur hvað lengst í
siendurteknum kröfum um
launahækkanir á launahækk-
anir ofan, íhlýtur að reynast
þjóðinni hættuleg, þegar til
lengdar lætur og draga úr
siðbætandi áhrifum kristins-
dómsins.
y-
—o—
- Ábyrgðarleysi
Framhald af bls. 1
heimtimni.
Ekkert verulegt eftirht
virðist vera haft af hálfu
bankanna með atvinnurekstri
hinna stórskuldugu, aðeins
láni bætt á lán ofan; og
komi til einhvers stirðleika
um bankaafgreiðslur, þá er
rikisvaldið látið kippa í skott.
ið á bönkunum.
Vanskil og léleg f jármála-
stjórn Reykjavíkurborgar er
blásin út, en miklar líkur
benda til þess, að það sé einn
liðurinn í leikaraskapnum,
ætlaður til þess að draga
saman framkvæmdir og láta.
Kaupsýslutíðindi
Slmi 17333.
SVÖR:
(1) Eðlisávísun; (2) Skór; (3) Skapsmuni; (4)
Ávinningur; (5) Taugaóstyrk; (6) Taugaóstyrk; (7)
Munnur; (8) Afbrýðisemi; (9) Skattsvik; (10) Til-
finningar.