Ný vikutíðindi - 09.10.1970, Side 7

NÝ VIKUTÍÐINDI
7
Snow liana vandlega til þess
að ráSa leyndardóm henn-
ar, ef um það var að ræða.
Bókin var bundin i skinn,
og síðari atbugendur full-
yrtu, að það væri mann-
skinn. Innan á kápuna var
rituð þessi atliugasemd:
Malta, 20. nóvember
1839.
Hér með staðfesti ég, að
mér er persónulega kunn-
ugt um að ]>essi bók til-
eyrði bókasafni Jerúsal-
em — riddarareglu St. Jó-
hannesar á Möltu.
Til staðfestu nafn mitt,
ritað á þeim degi og þvi
ári er að ofan greinir.
Róbert Ligetz.
Athugun leiddi í ljós, að
Róbert Ligetz hafði verið
ræðismaður á Möltu á þess-
um tíma, en lítið samband
virtist milli hókarinnar og
falins fjársjóðs. Titillinn
var:
L’AMBASCIADORE POLI-
TICO CRISTIAN OPERA DI
CARLO MARIA CARAFA
DI BUTERA, & CO.
Þetta var auðsjáanlega
sérfræðilegt rit um réttar-
far fyrir pápiskum dóm-
stólum. Bókin hafði verið
prentuð í Mazzarini á Sikil-
ey i ágúst 1690, og sem göm-
ul hók var hún afar fágæt.
Aðeins tvö eintök voru til i
Bandaríkjunum.
En þó hafði bókin að
geyma leyndarmál — leynd-
armál, sém vinur Snow,
bókavörður við Almennings
hókasafnið í Boston, vakti
athygli hans á. Hann liafði
beðið þennan vin sinn að
skoða bókina, og eftir fáeina
d.aga hringdi hann: „Ég get
sýnt þér dálítið afar merki-
legt!“ sagði hann.
Snow flýtti sér á bókasafn
ið með töluverðri eftirvænt-
ingu. Hann varð ekki fyrir
vonbrigðum, þvi að þegar
vinur hans fletti upp á hlað
síðu 101, hélt bókinni að
Ijósinu og benti á það, sem
hann hafði fundið, fór Snow
að halda, að gátan væri
leyst. Fyrir ofan vissa stafi
á síðunni hafði verið stung-
ið með prjón.
Snow fór með bókina
heim og byrjaði að fást við
gátuna. Hann raðaði stöfun-
um, sem merkt var við og
fékk út:
rabretuomahtahchnalsign-
ortsseerttsaeeudsidlog
Hann starði á þetta hókus
pókus andartak, og sá svo í
einu vetfangi lausnina. Með
því að lesa línuna aftur á
bak og setja orðabil á aug-
ljósum stöðum, liafði hann
setninguna:
Gold is due east trces strong
island Chatham outer bar.
(Gull er beint austur tré
sterk evja Chatham ytri
oddi).
Chatham var á staðurinn,
Chatham, þar sem Turner
hafði fyrst staðnæmst á
flóttanum undan morðá-
kæru í Kanada. Næstu vik-
urnar, hvenær sem hann
liafði tíma til, fór Snow út
á þennan fjarlæga odda á
Cape Cod. Hann hafði með
sér málmlcitartæki og hyrj-
aði að leita á svæðinu, sem
hent var á í boðskap bókar-
innar.
Lengi vel varð liann fyrir
vonhrigðum. Mælitækin
sýndu sífellt málma í sand-
inum. En loks bar leitin til-
ætlaðan árangur, seint í sept
ehber. Eftir daglangan
gröft, þar sem nálin á mæl-
inum sýndi óvenju mikið
málmmagn, kom Iiann nið-
ur á tréborð, og litlu neðar
rak hann skófluna i málm-
grind litillar kistu. Með
skiljanlcgum ákafa dreif
Snow kistuna upp úr sand-
inum, spennti upp lokið —
og renndi fingrunum gegn-
um fjársjóðinn, sem grafinn
hafði verið næstum öld áð-
ur af konungi Kálfseyju.
Fjársjóðurinn, sem var
mörg þúsund dollara virði,
var all sundurleitur. Þarna
voru spænskir dúblonar,
portúgalskir moidorar og
fleiri gullmyntir. Leitinni
var lokið, og hún staðfesli
hin fornu munnmæli full-
komlega.
En fjTÍr Snow þýddi þessi
niðurstaða jafn niargar
spurningar og þegar hafði
verið svarað. Þegar liann
ræddi um þetta síðar, benti
liann á þessi atriði: Hvers
vegna hafði Turner falið
bókina þarna, sem hún
fannst? Hvar fékk hann hók
ina? Hvers vegna og hvern-
ig hafði Nuskey dáið?
Hvers vegna var fjársjóður-
inn falinn svona langt frá
Kálfseyju? Og við þessar
spurningar mátti bæta:
Hvernig hafði Turner kom-
ist yfir liið einkennilega
peningasafn? Með sjóráni?
Hvers vegna hafði hann
ekkert gert til að notfæra
sér það, meðan hann lifði?
Og hvers vegna Iiafði hann
kosið að láta eftir sig leynd-
armálið, liulið slíku myrkri,
að ekkert minna en röð af
minni háttar kraftaverkum
þurfi til að ráða fram úr
því?
Ef til vill eru þessar spurn
ingar of undarlegar til þess,
að þeim verði svarað af
venjulegum mönnum. Ef til
vill hefur gamall, einmana
maður lagst til hvildar með
þá kaldhæðnislegu hugsun,
að þeirra yrði einhvern tima
spurt, og að engin rödd utan
úr tóminu myndi svara
þeim.
☆
j'
• Utflutningur
Framhald af bls. 5.
merktur undir annan
vinnsludag og fluttur þann-
ig út.
Opinber rannsókn
Miðað við það, hversu
þessi fiskskemmdamál
liorfa nú við, þá virðist
sjálfsagt að fyrirskipuð
verði opinher rannsókn á
fiskskemmdum þeim, sem
fram hafa komið t. d. á síð
ustu tíu árum, og þeir, sem
koma til með að fram-
kvæma slíka rannsókn, fái
aðgang að öllum plöggum
varðandi þær kvartanir,
sem borist hafa vegna
skemmda á fiski eða fiskaf-
urðum, og þetta verði sam-
einað í eina heildaryfirlits-
skýrslu, þar sem það komi
lireinlega fram, án alls und
andráltar eða hlífðar við
einstaklinga eða fyrirtæki,
hverjir eru og hverjir hafa
verið ábyrgir fyrir skemmd-
unum og því fjártjóni, sem
samtök útflytjenda hafa
orðið að greiða úr sameig-
inlegum sjóðum sinum af
þessum orsökum, ásamt því
hverjar ástæður liggja og
hafa legið fyrir því, að ein-
staklingar og fyrirtæki
hafa ekki verið gerð ábyrg
gerða sinna, þrált fyrir á-
kvæði í þá átt í samþykkt-
um viðkomandi útflutnings-
samtaka.
Tæmands upplýsingar
á borðið
Þá væri ekki síður ástæða
til þess að rannsókn fæi'i
fram á þeim þætti, sem fislc-
matið kann að eiga í ófarn-
aðinum, sem fiskskemmdirn
ar hafa valdið.
En almenningur í landinu
krefst þess, að fullkomnar
og tæmandi upplýsingar
verði lagðar á horðið um
fiskskemmdirnar á undan-
förnum árum og hver veld-
ur þeirri helþögn, sem að
að mestu ríkir og hefur
ríkt um þessi mál.
• Mengun
Framh. af bls. 8
ast út í Sjálfstæðisflokkinn
i ræðu riti, og sérstaklega
er penni hans hvimleiður
liðsoddum þess mæta flokks.
Öxin reidd
Eitthvað mun Magnús
hafa nýlega farið í taugarn-
ar á Mhl.mönnum, því að i
leiðara fyrir nokkrum dög-
um var öx reidd að fótum
hans og skyldi uppliöggva
þennan ódám í íslenzkum
stjórnmálum.
Og þarna var ekkert smá-
mál á ferð. Hvorki meira né
minna en 39600 — þrjátíu og
níu þúsund og sex hundruð -
kjósendur í Reykjavík eru
alfarið á móti því að Magn-
ús þessi sitji á þingi, og svo
mengað hugarar hefur þessi
náungi að hann vogar sér
að halda þar áfram setu
sinni í óþökk alls þessa
fjölda.
Nýstárleg niðurstaða
„Nú skyldi ég hlæja, væri
ég ekki dauður,“ sagði
draugurinn, og vissulega er
eitthvað nýstárlegt og
skemmtilegt við þessa nið-
urstöðu Morgunblaðssnill-
ingsins.
Ef taka ætti þessa kenn-
ingu alvai'lega og það hlýtur
að vera ætlunin, þar sem
henni er demt yfir lands-
fólkið í morgunútvarpið, —
þá má Sjálfstæðisflokkur-
inn ekki við „menguðu hug-
arfari“ í röðum sínum fyrir
næstu kosningar. Sam-
kvæmt þessari kenningu á
enginn flokkur rétt á þing-
sæti í neinu kjördæmi, ef
svo hagar ekki til að hann
hefur hreinan meirihluta
allra atkvæða. 'Þingineun
Alþýðuflokksins og Fram-
sóknarflokksins eiga sam-
kvðénii' þússil1 hiigarí:rétt|!!á
sínum þingsætum, hvað þá
Hannibal.
Hvernig er það með Geir?
Og hvernig er það með
borgarstjórnarmeirihlutann
í Reykjavík og borgarstjór-
ann?
Það má sjálfsagt tilfæra
það undir einhverja tegund
mengunar, að þessir aðilar
skuli fara með öll völd í
borginni, þrátt fyrir að þeir
hafi meira en helming at-
kvæðishærra manna á móli
HITT
QG
ÞETTA
Leigubílstjóri í Bronx í New
York kom þar að, sem innbrots-
þjófur hljóp sem fætur toguðu
með ránsfeng úr grænmetis-
verzlun. Hann ók fram fyrir
hann, fór út úr bílnum og brá
þjófnum, og settist síðan á hann,
þar til lögreglan kom þar að.
Bílstjórinn, sem er yfir 190
sm á hæð, vegur yfir 300 pund.
Maðurinn svaf á járnbrautar-
teinunum með höfuðið á öðr-
um þeirra, en fæturna á hin-
um, þegar eftirlitsmennirnir
fundu hann.
„Hefurðu gert þér það ljóst,
að járnbrautarlest gæti ekið yf-
ir þig?” sagði einn eftirlits-
mannanna.
Maðurinn reis upp til hálfs
og spurði drafandi tungu:
„Hvað er klukkan?”
„Fjögur.”
„Ja, þá þarf ég engar áhyggj-
ur að hafa, lestarstjórinn á
þeirri lest stanzar alltaf fyrir
mér.”
—★—
• t> itii ir.M > /»<■• >/>• ; > ■ “
Bílaröðin lengdist óðum. og
vandræðalegur ’ lögregluþjónn-
rnn: Skildi'ekkert í því, hvernig
á þessari umferðartruflun stæði.
Hann ruddist áfram og sá
loks orsökina. — Bílstjórinn í
fremsta bílnum sat við stýrið
og teygði höfuðið út um hliðar-
gluggann.
„Hvað er að, kunningi?”
spurði lögregluþjónninn.
Maðurinn, augsýnilega drukk
inn, hreytti út úr sér gremju-
lega: „Heyrðu, löggi, hvenær í
ósköpunum ætlar þetta ljós að
skipta um lit?”
Ljósið, sem var rautt, var
hluti af jólaskreytingu á næsta
verzlúnarhúsi.
sér!!
í^nrwwvvvwwvvvwVVVVWWUWVVUWUVVVVWUWUWIiW Kaupsýslutíðindi
• •
• •
Sím i: 26833