Ný vikutíðindi - 21.04.1972, Blaðsíða 8

8
NÝ VIKUTÍÐINDI
Clay ileginn niður — Dóinarannm
vísað nt af - Kátir jknattspyriiiuiieiiii
— Walcott orðinn „sheriff44 — Ilest-
urinn er heimskastur — Pravda
afhjúpar atvinnumennskuna
Clay var sleginn niður
Cassius Clay, eða Múhameð
Ali öðru nafni, varð að lúta
í lægra haldi fyrir Englending-
num Alan Burton í sýningar-
leik á Hilton-hótelinu í Lond-
on. Hann var ekki nógu vel á
verði, og öllum að óvörum —
ekki sízt Clay — sló Burton
hann svo rosalega undir hök-
una með hægri hnefa að Clay
datt kylliflatur. Hann var samt
fljótur á fætur að nýju og
hefndi sín með því að berja
andstæðinginn sundur og sam-
an. Dómarinn varð að stöðva
leikinn.
Clay hafði haft sýningar-
keppni í Genúa sólarhring áð-
ur, þar sem hann keppti við
tvo andstæðinga samtímis. Þeir
höfðu ekki roð við honum.
Það hefur gengið á ýmsu hjá
þessari kempu um ævina.
Hann hefur setið árum saman
í fangelsi vegna þess að hann
neitaði að gegna herþjónustu
(af trúarlegum ástæðum) og
hann tapaði heimsmeistaratitli
sínum í fyrra eins og kunnugt
er.
Reyndar herma fregnir, að
hann hafi nýlega setið tvo tíma
í fangelsi, þegar hann var tek-
inn fyrir umferðarbrot, öku-
skírteinislaus, og sektaður um
75 dollar. En þar sem hann
hafði ekki nema 50 dollar hand
bæra þurfti hann að bíða í
fangaklefa, meðan hann var að
útvega 25 dollarana, sem á
vantaði.
Þú hfa þær fréttir birzt af
honum, að hann hafi fyrir
nokkru keypt landareign í Tex
as, þar sem hann upphaflega
ætlaði að reisa bú og rækta
korn handa fátæklingum, en
er milljónavirði, svo að hann
þarf ekki lengur að boxa sér
til lífsviðurværis.
Þá herma þær fréttir að
hann hafi þegið boð um 2
vikna fyrirlestraferð í Suður-
Afríku, gegn því að tryggt sé
að hann verði ekki fyrir ó-
þægindum af því að vera svert
ingi. Hann á að fá um það bil
sem svarar 25 milljónum ísl.
króna fyrir ferðina.
Raunar kvartar Clay sáran
yfir skattpíningunni í Banda-
ríkjunum.
„Ég hef reynt að leggja eitt-
hvert fé til hliðar,” segir hann,
„en mér hefur reynst það ó-
mögulegt. Svo að segja allt,
sem ég vinn mér inn, hirða
skattayfirvöldin. Af því, sem
ég vann mér inn á kappleikn-
um, þegar ég tapaði heims-
meistaratitlinum til Fraziers,
Cassius Clay, eða öðru nafni
Múhameð AIi,
greiddi ég til dæmis 1,1 millj-
ón í skatta!”
Dómaranum vísað út af
Á knattspyrnukapple-ik í
Englandi gerðist það, að dóm-
arinn kvað upp hina furðuleg-
ustu dóma. En þegar hann
gekk svo langt að dæma víta-
spyrnu í stað venjulegs inn-
Framhald á bls. 5
glasbotninum
Maðurinn sagði . . .
— Ilveitibrauðsdagarn-
ir eru búnir, þegar hann
segir: Við skúlum liorfa
á Mannix fyrst.
— lJað versta við að
verða gamall er að muna
eftir því, hvað erfitt var
að bíða eftir að verða
nógu gamall.
— Sumar stúlkur hafa
ennþá falinn sjarma, en
]jær fela hann ekki nærrí
þvi eins vel og þær voru
vanar...
— Ég kalla stúlkuna
mina oft flaggið mitt, af
því iiún nýtur sín aldrei
eins vel og á stönginni
minni.
— Það er margt vitlaus-
ara en að senda dóttur
sína á skóla í útlöndum.
Hugsaðu þér livað maður
sparar í símakostnað.
— Ef þú reykir í rúm-
inu, getur askan, sem dett-
ur á gólfið, verið askan
af þér.
— Að segja að eittlivað
sé óhugsandi er að mínu
áliti óhugsandi.
Fjörag lagskona
Þegar Hrólfur kom, eft-
ir að hafa búið í tjaldi
með nýrri vinkonu austur
i sveit um hvítasunnuna,
spurði vinnufélagi hann:
„Hvernig reyndist nýja
kærastan?”
„Ég hef engin orð yfir
það,” svaraði Hrólfur.
„Hún getur sprellað meira
á fimm tommu stttut en
api gæti á mílulöngum
vafningsviði!”
Langar skriftir
Kaþólskur járnsmíða-
nemi kvartaði yfir því við
vinnufélaga sinn, að hann
liefði þurft að eyða megn-
inu af sunnudeginum í
skriftamál.
„Nú,” sagði félagi hans,
„ég liélt að það tæki ekki
nema fimm eða tíu mín-
útur.”
„Venjulega tekur það
ekki lengri tíma,” svaraði
kaþólski unglingurinn.
„En ég var svo óheppinn
að lenda í biðröð á eftir
henni Ölínu Jóns, þegar
liún var loksins l)úin að
segja livað hún hefði gert
með hverjum, hvar og
hvenær, hvers vegna og
hversu oft, hafði préstur-
inn þurft að sleppa hádeg-
ismatnum, tveimur mess-
um og síðdegisgiflingu!”
Betra en tóbak og vín
Matti húkkaði i ansi
snotra skvísu og fór með
hana upp í herbergi til
sín.
Fyrst bauð liann henni
sígarettu, en hún kvaðsl
aldrei reykja. Svo bauð
hann henni sjúss, en hún
sagðist heldur ekki bragða
vín. Loks bauð hann henni
að leggja sig á svefnsóf-
ann og það þáði hún.
Tveimur tímum seinna
bjóst hún til heimferðar.
„Þarna sérðu,” sagði
hún og lagaði á sér föt•
in, „hvað hægt er að gera
sér margt til gamans án
þess að nota óþarfa eins
og lóbak og vín!”
Misskilningur
Þau lágu á legubekkn-
nm lieima lijá henni, og
hann straúk og lét vel að
leggjum hennar og lærum.
„Ég elska þig,” sagði
liann.
„0, ástin,” sagði liún,
„svolitið hærra.”
„Ég þori það ekki,” svar
aði liann. „Ef ég tala
hærra, geta foreldrar þín-
ir vaknað.”
Piprað fólk
Tveir hrukkóttir pipar-
sveinar, Barði og Varði,
kvæntust sinni hvorri gam
alli piparjómf rúnni og
fóru saman í brúðkaups-
ferð.
Árla morguns eftir brúð-
kaupsnóttina, fór Barði
niður i hótelanddyrið og
rakst þar á Varða alklædd
an, svo að hann spurði:
„Hvert ert þú að fara?”
Varði svaraði:
„Strax og farið er að
birta ætla ég að fara til
læknis, því ég gat ekkert
gert i nólt.”
Barði sagði:
„Bíddu við, þvi ég ætla
að verða samferða þér...
Mér kom það aldrei til
hugarl”
Málinu vísað frá
Sæt og sakleysisleg
stúlka liafði kært utan-
bæjarmann fyrir nauðgun,
og hann hlustaði á hana
segja sína sögu af því,
livernig hann hefði beitt
hana ofbeldi og lýsingu á
öðrum smáatriðum i sam-
skiptum þeirra.
Þegar dómarinn sneri
sér að lionum og spurði,
livort hann hefði nokkuð
sér lil málsbóta, reis dón-
inn úr sæti sínu og sagði:
„Ég var þó ekki frekari
en svo, að ég gerði það án
þess að hún færi úr bux-
unum.”
Stúlkan spratt á fælur
og hrópaði æst:
„Nei, það er lýgi... Ég
fór úr þeim!”
Dómarinn skellti upp úr
og sagði: „Málinu er vís-
að frá!”
Nokkrir stuttir . . .
Ilann: „Ég hefði tekið
mér mciri tima, ef ég hefði
vitað að þú varst hrein
mey.”
Hún: „Ef ég hefði vitað
að þú hefði nægan tíma
hefði ég farið úr sokka-
buxunum.”
•
„Ó, læknir!” sagði ung
stiílka, sem lá á maganum
á rannsóknarborði hans.
„Þér hafið stungið hita-
mælinum inn á röngum
stað!”
„Það er ekki rangur
slaður,” svaraði læknir-
inn móður. „Og þetta er
ekki heldur hilamælir-
inn!”
•
Mcðan frúin fór i nokk-
urra daga ferðalag, átti
maðurinn hennar að sjá
um að skipta daglega um
valn i gullfiskakerinu.
„Hefurðu munað eftir
að skipta um vatn á fisk-
unum í dag?” spurði frú-
in byrst, þegar Iiún kom.
„Nei,” svaraði hann.
„Þcir eru ekki búnir að
drekka atlt vatnið, sem
þeir fengu i fyrradag.”
SKALLINN SKILAR
ARÐI
Þegar rúmlega sextugur Eng-
lendingur, Charlie Smith að
nafni, hafði angrað sig í fjölda
ára yfir skallanum á sér, fékk
hann þá snjöllu hugmynd að
nota liöfuðið til auglýsinga.
Nú er gamli skallinn lians
orðinn honum ágæt tekjulind,
og hann hefur ráð á að verða
rakur, án þess að Ieggja höfuð-
ið í bleyti.