Ný vikutíðindi - 12.05.1972, Blaðsíða 3

NY VIKUTIÐINDI
3
mér beltið.
Klæddi mig úr einni spjör-
inni af annarri. Alveg eins og
maður er vanur að gera við
stúlkur.
Ég var þrumu lostinn af til-
tektum hennar. Ég gat ekki
varizt skelfingarvotti. Þarna
stóð ég skyndilega allsnakinn,
meðan varir hennar strukust
eftir bringu minni og niður
eftir. Ég var að ærast. Það
var engu líkara en ég væri
allur að splundrast.
Á næsta andartaki hvíldi
hvíldi hún í örmum mínum.
Andlit hennar ljómaði, og hún
gældi við mig með blíðum,
uppátektasömum, kitlandi
fingrum.
Munnur hennar færðist var-
lega yfir varirnar á mér, og
heit tunga hennar smaug inn
á milli tannanna.
Og svo var allt í uppnámi,
meðan ég saug í mig ástríðu
hennar — við hnigum saman
útaf niður í rúmið, og hún
lagði höfuðið upp að öxlinni
á mér og hjúfraði sig eins og
gælinn kettlingur, og síðan
hurfum við saman inn í ó-
minnissæluna.
Hún kunni listina að njóta
holdsins lystisemda til fulln-
ustu.
ÞEGAR ég vaknaði, lá ég
lengi kyrr og virti fyrir mér
þessa leyndardómsfullu konu,
sem lá þarna sofandi við hlið-
ina á mér. Hún var eitthvert
sambland ills og góðs, sem ég
botnaði ekkert í.
Þá var barið að dyrum. Hún
opnaði augun og leit á mig.
Fyrst skelkuð, en svo brast
hún í hlátur.
— Þetta er amma, sagði hún.
Farðu-fram og opnaðu.
Ég smeygði mér í buxurnar
og opnaði.
Þarna stóð blessunin hún
amma í dyragættinni. Þetta
var myndarkvenmaður, kom-
in af léttasta skeiðinu, og hún
virti mig vandlega fyrir sér.
— Þér munuð vera Juan?
sagði hún.
— Það stendur hehna, amma
sæl, svaraði ég og kyssti hana
á kinnina.
Gamla konan Ijómaði öll
sömun af ánægju.
— Mikið lifandis ósköp var
það ánægjulegt, að Pricilla
skyldi lenda á yður. Ég var
farin að óttast, að þér væruð
einhver skuggalegur Portúgali.
Hún kyssti mig á kinnina:
— Við skulum bara þúast,
sagði hún, og þú skalt kalla
mig Florence, sagði hún og
flýtti sér að rúminu til að
faðma Pricillu að sér.
— Ósköp ertu þreytuleg,
blessað barn, sagði hún með
ánægjuhreim í röddinni.
— Það er ég líka, amma.
— Þú hefðir líka bara átt
að sjá baugana undir augunum
á mér fyrst eftir að ég giftist
Pétri, sagði sú gamla hreykin.
Svo vildi hún endilega bjóða
okkur niður í morgunverð,
þrátt fyrir að Pricilla mót-
mælti því ákaft á þeim for-
sendum, að ég þyrfti endilega
að fara burt úr borginni eft-
ir klukkutíma. En amma var
ekkert lamb að leika sér við.
Við máttum til með að snæða
morgunverð saman. Á leiðinni
út sneri hún sér við í dyrun-
um og leit á mig:
— Hvað var það nú annars,
sem þú hézt að eftirnafni?
Það hafði ég að sjálfsögðu
ekki nokkra minnstu hugmynd
um, en Pricilla hljóp undir
bagga með mér. Mér var það
alveg óskiljanlegt, hvernig hún
fór að því að muna alla þessa
romsu, en Pricilla var nú líka
sannast að segja óskiljanlegur
kvenmaður, það er þó víst og
satt.
ÞETTA var allra hugguleg-
asti morgunverður. Að honum
loknum fór ég upp til mín.
Síðar um daginn hitti ég Pri-
cillu niðri við siindlaugina.
Hún var beinlínis stórkostleg
í sundbolnum.
— Maðurinn minn kemur í
fyrramálið, sagði hún, og ég
Framh. á bls. 5.
1
AUGLÝSING FRÁ PÓST-
OG SÍMAMÁLASTJÓRNINNI
Póstur og sími mun í vor ráða pilta og stúlkur
á aldrinum 18—25 ára til verklegs og bóklegs
náms i póstfræðum á vegum Póst- og síma-
skólans.
Námstíminn er eitt ár og fá nemar laun meðan
á honum stendur. Um framtíðarstarf er að
ræða fvrir þá sem ljúka náminu.
Menntunarkröfur eru stúdentspróf, verzlunar-
skólapróf, eða hliðstæð menntun.
Umsóknareyðublöð liggja frammi iijá dyraverði
Póst- og simahússins við Kirkjustræti, en nán-
ari upplýsingar gefa Kristján Helgason, skóla-
stjóri Póst- og símaskólans og Rafn Júlíusson,
póstmálafulltrúi, sími 26000.
Umsóknir skulu hafa borizt fyrir 23. mai n.k.
Reykjavik, 5. maí 1972.
Póst- og símamálastjórnin.
KOMPAN
Ásatrúannenn. - Ósk um rassskellingu.
Hótelvandinn leystur. - Bensínhækkun
yfirvofandi. - Laun lækna.
Söfnuði ásatrúarmanna vex óðum
fiskur um hrygg. Sagt er að fólk segi
sig nú í hrönnum úr þjóðkirkjunni,
til þess að ganga í söfnuð þennan, sem
með nokkrum rökum er talinn hafa
lxina einu og sönnu trú.
liáðagerðir eru um það að reisa
veglegt hof, þar sem hægt er að blóta
eftir vali eftirtalda guði: Þór, Njórð,
Frey, Tý, Heimdall, Braga, Viðar,
Vála, Ull, Hæni, Forseta og Loka.
Safnaðarkonur geta valið milli þeirra:
Friggjar, Freyju, Gefjunar, Iðunnar,
Gerðar, Signýjar og Nönnu. Vart þarf
að taka fram, að Óðni Alföður er
hofið að sjátfsögðu helgað.
Þegar hofið er risið af grunni, ráð-
gerir sértrúarflokkur ásalrúarmanna
að stofnsetja sparisjóð og er þegar
búið að gefa honum nafn. VÆTTIN
skal sparisjóðurinh heilu — Spari-
sjóðurinn Vættin.
1 „Vætlina“ rennur að sjálfsögðu
hoftolíur safnaðarmeðlima, og er þcg-
ar fetigin áigæt reynsla af stíkú fýrir-
komulagi- úr öðrum söfnnði hér á
landi. Að sjálfsögðu verða menn og
konur, sem þennan söfnuð fylla, að
afneita guði föður, syni og heilögurn
anda, en þó mun mönnum • gefum
kostur á því að fara með faðirvorið
á laun.
Er það ekki furðulegt, að enn skuli
vera verið að púkka uppá þennun
Fischer? Hvar sem er í heimspress-
unni, þar scm fjallað hefur verið um
þetta dæmalausa einvígismál, hefur
framkoma hans verið stórlega vítt og
víðast hvar fordæmd.
1 stórri grein í þýzka tímaritinu
Spiegel, eigi alls fyrir löngu, er á það
bent, að Rússar liafi þegar sýnt undra-
verða undanlátssemi, en að Fischer
beiti taktískri fýlu, eins og það var
orðað. Fischer virðist hafa lært fram-
komu af þungavigtarþursum í boxi,
en þeir eru jafnan með kjaftinn uppi
og kokhraustir með afbrigðum fyrir
keppnir. Þá hefur ágirnd mannsins
gengið svo fram úr hófi, að trúlegt
er að flestir óski þess af heilum hug,
að Spasskí rasskelli þetta ógeðfellda
skákséni.
allar líkur virðast nú benda til, eru
hótelvandamálin því sem næst óleys-
anlcg; en stórmerk hugmynd hefur
komið fram til lausnar á þeim vanda.
Þar sem bjart er allan sólarhring-
inn er upplagl að tvísetja í öll hótel-
herbergi og ræsa gestina bæði kvötds
og morgna — með þeim ummælum,
að til dæmis klukkan álta að kvöldi,
sé klukkan átta að morgni! Síðan
verða einhverjir fengnir til að leika
Fischer og Spasski á nóttunni (það
fær hvort sem er enginn að koma
nándar nærri þeim), en þeir sem eru
svo lieppnir að vera ræstir á morgti-
anna fá auðvitað að berja kappana
sjádfa augum á daginn.
Svona mætli hæglega leysa hótel-
vandann í sambandi við einvígi Fisch-
ers og Spasskís í Reykjavík.
Talið er að bifreiðaeigendur séu
ekki ýkja hrifnir af rikisstjórninni
þessa dagana; og þá ef til vitl ekki
heldur hinir, sem Iwfðu hugsað sér
að kaupa bít á næstunm.
Það gengur sem sagt fjöllunum
hærra, að nú eigi bensinlítrinn að
hækka upp i 26 krónur.
Hvað sem er hæft i þessu, þá er
talið að vissara sé fyrir þá í ríkis-
stjórninni að láta sér koma vel sam-
an, því tæplega horfði vænlega fyrir
henni, blessaðri, ef ganga þyrfti til
kosninga i haust.
Nú er það löngu vitað að ef móiið
verður haldið hér i sumar, eins og
Er það ekki furðulegt, hvað fólk er
hneykslað yfir kröfum lækna? Það er
eins og allir haldi að læknar geti
frekar en annað fólk lifað af einhverj-
um sultarlaunum.
Talið er fullvíst, að hver einasti sér-
fræðingur með sæmilegan praxís hafi
vel rækilega hundrað þúsund króna
mánaðarlaun, og flestir slaga þó hátt
í hundrað og fimmtíu þúsund.
Það er ekld að undra, þótt þessi
láglaunastétt segist bara pakka sam-
an og fara, ef þeir fái ekki kaup-
hækkun. Þeir segjast raunar sjálfir
vera gjaldgengnir, hvar sem er i ver-
öldinni, og hvers vegna þá að hanga
hér?
4SSA.
^VUWVVUVMWVVWUVUWUVVWWVVVVWVUVWUVVUWVVAAJVUVUWWWWVVVWVUVVVVVU