Ný vikutíðindi - 14.01.1974, Blaðsíða 1

EFNI MEÐAL ANNARS:
Launmorðingi (saga). —
Pukrið (leiðari). —
Kompan (Fróði kemur
víða við). — Á morgun
verðurðu hengdur (saga).
— Marilyn Monroe (frá-
saga og mynd). — Bridge.
— Krossgáta. — Sjónvarp
Keflavík. — Brandarar ...
• •
reigamiSISnn
agnar Arnalds
Hefur nærri 3 rnillj. í árslaun
Kommúnistar pykjast
jafnan bera hag alþýðunn-
ar mjög fyrir brjósti, en nú
keppast þeir við að bera á
borð þœr fullyrðingar, að
kaupmáttur launa hafi
hækkað um 35% og því sé
ekki þörf á miklum kaup-
hœkkunum.
Verkamenn hafa ekki orð-
iö varir viö þessa miklu
kaupmáttaraukningu, en
hins vegar ætti formaður
Alþýðubandalagsins, Ragn-
ar Arnalds, að komast
sæmilega vel af. Mánaðar-
laun hans frá ríkinu eru að
meðaltali um 225 þúsund
krónur á mánuði fyrir utan
ýmis. fríðindi.
Klókindi öreigans
Það er hlægilegt að heyra
milljónamæringa eins og
Ragnar Arnalds belgja sig
út 1. maí, á degi verkalýðs-
ins, og taka undir slagorð-
iö: öreigar allra landa sam-
einist. En það er svo sem
ekkert nýtt að menn hafi
notað flokkssamtök til að
skara eld af eigin köku.
Framhald á bls. 1.
Fatafella
vikurmar
WWVVVíWUVWVWUVl
Greiddi hundruð króna
fyrir misþyrmingu.
í gjald
Kraftasýning dyravarðar á Akureyri.
Dyraverðir veitingahús-
anna í Reykjavík hafa oft
— með réttu eöa röngu —
verið ásakaðir fyrir rudda-
lega framkomu við gesti og
pað svo, að meiðsli hafa
hlotist af. Nokkrar kærur
út af slíku liggja óafgreidd-
ar hjá yfirvöldum.
Hér á dögunum hafði
ungur Akureyringur sam-
band við blaðið og bar sig
illa undan framferði eins af
dyravörðum Sjálfstæöis-
hússins þar.
Þessi ungi maður kom
þangað á gamlárskvöld, lít-
ið sem ekkert drukkinn, og
var honum umsvifalaust
hleypt inn. Varð hann að
greiöa 800 krónur í að-
gangseyri, áöur en hann
fékk aðgang að danssölun-
um sjálfum. Eftir að hafa
svipast þar um nokkra
stund. sýndist honum lítil
von til að þarna mætti hafa
nokkra skemmtan.
Þjónaverkfallið stóð yfir,
og hann sá fátt kunningja.
Hugðist hann því fara í
heimsókn til kunningja og
sleppa dansleiknum. En þar
sem honum þótti of mikið
að greiöa 800 krónur fyrir
svona smáinnlit, ætlaði
hann að taka miða sinn,
þegar hann fór, og reyna
að losna við hann utan
dyra.
Við dyrnar var þá ekki
hinn fasti dyravöröur húss-
ins, sem er maður vinsæll
og vellátinn af öllum er
þurft hafa að eiga viðskipti
viö hann. Þess í staö var
ungur maður, skeggjaður,
sem virtist haldinn krafta-
sýki, en nýbakaðir dyraverð-
ir eiga það til aö taka slíka
veiki.
Þegar gesturinn bað um
miða sinn til baka fékk
hann engin svör frá þeim
skeggjaða, heldur var hon-
um hrundið út í dyr.
Þessu vildi mað'urinn ekki
una og bað eindregið um
miðann. Reiddist þá dyra-
vörðurinn heiftarlega, þreif
í föt mannsins og keyrði
hann niöur í gólf. Sá veitti
enga mótspyrnu; en þaö
virtist ekki eiga vel viö
montprikið í einkennisjakk-
anum, því hann tók aö
Framhald á bls. 5.
llánarbii kraíið um endur-
^reiðilu á okurvÖAtum
Það er algengt að ýmsar
kröfur berist í dánarbú
manna, en það er sjaldan
að dánarbú eru krafin um
endurgreiðslu vegna þess, að
hinn látni hafi tekið okur-
vexti. Þetta hefur þó gerst
nú nýverið.
Fyrir nokkrum vikum var
þingfest krafa frá Magnúsi
Helga Jónssyni á hendur
dánarbús Margeirs J. Magn-
ússonar. Er þess krafist, að
dánarbúið endurgreiði
Helga tæplega 260 þúsund
krónur, sem hann telur
Margeir hafa tekið af sér
í okurvexti.
Margeir stundaði ýmis
fjármálaviðskipti og lána-
starfsemi um langt skeið.
Ef þessi endurgjaldskrafa
nær fram að ganga, er ekki
óiíklegt að fleiri fylgi á eft-
ir, og er erfitt að segja til
um, hve miklar fjárupphæð-
ir það verða, sem krafist
verður endurgreiðslu á.
Ýmsum mun hafa orðið
órótt, þegar andlát Margeirs
bar að höndum, því við-
skiptavinir hans voru úr öll-
um stéttum þjóðfélagsins og
sumir sagðir gegna háum
stöðum. Miðlarinn auglýsti
gjarnan að hann ávaxtaði
sparifé á vinsælan og örugg-
an hátt, og munu margir
peningamenn hafa notfært
sér þessa þjónustu. Munu
því sumir hafa orðið ókyrr-
ir nokkuð, þegar farið var
að glugga í skjöl og papp-
íra Margeirs heitins.
Nokkur tími mun líða þar
til í ljós kemur, hvort end-
urgjaldskrafan, sem hér var
sagt frá, nær fram að
ganga. Hópur manna bíður
spenntur eftir úrslitunum
og því öruggt, að lok máls-
ins munu vekja mikla at-
hygli, hver svo sem þau nú
verða.
Jónas Haralz smrprar Magn-
ús frá Mel og Sélnes
Telur að bankastjórar megi ekki
vera alþingismenn.
sem
í útvarpsþœtti sl. sunnu-
dag var rætt um bankamál
vítt og breitt. Meðal annars
var rœtt um pólitísk hrossa-
kaup í sambandi við veit-
ingar á bankastjórastöðum
og áhrif pólitíkusa á stjórn
bankanna.
Einn af þeim, sem komu
fram á þessum þætti, var
Jónas Haralz bankastjóri
við Landsbankann. Hann
lýsti því yfir skýrt og skor-
inort, að ef pólitíkusar gerð-
ust bankamenn, yröu þeir
að hætta opinberum af-
skiptum af stjórnmálum, og
ef bankamenn færu út í
pólitík, yrðu þeir sömuleiðis
að láta af störfum
bankastjórar.
Þetta er mjög í samræmi
við það, sem Bjarni heitinn
Benediktsson beitti sér fyr-
ir, en honum entist ekki
aldur til að koma þessum
málum í höfn. Þó fékk
hann þaö samþykkt á
landsfundi Sjálfstæðis-
flokksins, aö þingmenn
hans gætu ekki verið
bankastjórar einnig. Lét þá
Jónas Rafnar af þing-
Framhald á bls. 5.