Ný vikutíðindi - 31.05.1974, Page 8

8
NÝ VIKUTÍÐINDI
Bra.nd.ari vikunnar
Þrír menn börðu samtímis að dyrum Himna-
ríkis.
— Hvað starfaðir þú á jörðu niðri? spurði
Lykla-Pétur þann fyrsta.
— Eg var tryggingasölumaður, svaraði
hann. .............
— Farðu til belvítis. — Næsti.
— Ég var lögfræðingur.
— Farðu norður og niður. — Og þú ?
— Ég var blaðamaður við óflokksbundið
blað.
— Komdu inn í hlýjuna, vinur minn, þú hef-
ur verið í helvíti á jörðu!
Loftdæla?
— Þetta er bara loft,
sagöi læknirinn við ungu
konuna, sem leitaöi tíl
hans, pví aö henni fannst
maginn á sér vera farinn
aö penjast óeðlilega mikiö
út:
Eftir ■ mánuö ■ kom hún
aftur og kvartaöi yfir
hinu sama, en • lœknirinn
sagöi enn, aö aöeins vœri
um loft að rœöa.
Þetta kom enn einu
sinni fyrir, og pá var paö,
sem eiginmaöurinn gekk
á fund lœknisins, skellti
manndómi sínum á borö-
iö fyrir framan hann og
sagöi:
— Viljiö pér gjöra svo
vel aö rannsaka konuna
mína almennilega, pegar
hún kemur hingaö nœst
— og hœtta aö kalla
pennan grip hérna loft-
dœluna!
Faðirinn kvaldist
Eiginmaöurinn var al-
veg æstur í að eignast
enn eitt afkvæmi, en eig-
inkonan var ekki aldeilis
á sama máli:
— Það er von, aö þú
heimtir þetta. Þaö ert
ekki þú, sem veröur að
þola allt erfiðiö og allar
þjáningarnar.
— Ef við færum nú til
læknis og fengjum hann
til aö koma því þannig
fyrir, aö ég yröi aö þola
viö fæöinguna, viltu þá
sjá til?
Konan haföi ekkert á
móti því, og læknirinn
reyndist hafa bezta skiln-
ing á vandamálinu. AuÖ-
vitaö ætti faöirinn aö
bera allar þjáningarnar,
— og níu mánuðum síö-
ar lagöi eiginmaöurinn
sig í sófa frammi 1 stofu,
meöan ljósmóöir stumraði
yfir eiginkonunni inni i
svefnherberginu, þar sem
hún lá á sæng.
Eftir dálitla stund heyr-
ir eiginmaöurinn fyrstu
skrækina 1 því nýfædda,
en hefur sér til mestu
undrunar ekki fundiö til
hinna minnstu verkja.
Rétt í því er dyrabjöll-
unni hringt, og þegar
hann lýkur upp, er þaö
konan í næstu íbúð, aö
biöja um að fá símann
lánaöan.
— Ég verö aö ná í
lækni, segir hún. Maöur-
inn minn liggur inni og
engist sundur og saman
af kvölum.
Röddin í grasinu
Golfleikarinn haföi sleg-
iö boltann út af brautinni
og gekk út í skóóginn aö
leita aö lionum. í há-
vöxnu grasinu milli
trjánna varö honum paö
á, aö stíga ofan á sitj-
anda manns nokkurs.
Þá heyrðist fagnandi
kvgyg&ann&nöíld:
— UR BREFABUNKANUM —
Biáfjallavegurinn. - íslendingar að-
hlátursefni. - Hóruhús.
Bláfjallavegurinn
„Er Bláfjallaskipulagið að
pissa út 1 hraunið þarna efra?
— Vegurinn þar er t. d. ein-
hver sá hrikalegasti, sem um
getur hér í nágrenninu.
Bláfjallasvæðið er tilkomu-
mikið og alveg tilvalið fyrir
skíðafólk og göngufólk, sem
hefur yndi af að sjá sig um í
náttúrunni. Því telja flestir
vitibornir menn, að svæði þetta
beri að skipuleggja á hinn
bezta máta.
Mikið var rætt og ritað á sín-
um tíma um slysahættu — að
menn myndu villast þarna og
týnast í gjótum í stórum stíl,
en reyndin hefur orðið önnur.
Ég hef gengið þarna um
þvert og endilangt svæðið ár
eftir ár, oft og mörgum sinnum,
og tel þetta svæði ekkert hættu-
legra en önnur hraun. Og auð-
vitað geta orðið slys í öllum
hraunum — eins og raunar
hvar sem er.
Þetta er mjög vinalegt dval-
arsvæði, jafnt vetur sem sum-
ar, og' á ekki sinn líka, hvað
seiðmagn snertir. Mætti gera
fólki auðveldara að njóta nátt-
úrunnar þar, með því að gera
greiðan veg um svæðið. —
Sportveiðimaður.“
— Þakka pér fyrir aö-
stoöina!
Misnotaðar töflur
Áhyggjufullur maöur
var aö segja lækninum
raunasögu sína. Hann átti
fallega unga konu, sem
haföi veriö mjög ástríöu-
full fyrir hjónabandiö, en
eftir aö þau giftust haföi
hún misst alla lyst á kyn-
lífið.
— Reyniö þér aö gefa
henni þessar, sagöi lækn-
irinn og fékk honum res-
ept upp á töflur. — Eina
á hverju kvöldi áöur en
þiö farið i rúmiö.
Maðurinn fór eftir ráö-
leggingum læknisins, en
fyrsta taflan bar engan
árangur. Næsta kvöld gaf
hann henni tvær töflur,
en þaö fór á sömu leiö.
Þriöja kvöldiö lét hann
konuna því fá helminginn
af innihaldi töfluglassins,
en af eintómri gremju
hvolfdi hann restinni í
sjálfan sig.
Brátt fór konan hans
aö láta vel aö honum:
— Æ, elskan, mig lang-
ar svo í karlmann.
En maöurinn sneri bak-
inu í hana og stundi!
— Mig líka!
Leitið og þér munuð finna
Þeir höf&u se&ð og
Það ætti ekki að þurfa að
hafa mörg orð um þetta sjálf-
sagða mál. Við höfum svo full-
komnar vegagerðarvélar orðið,
að ekki ætti að þurfa feikna fé
í þennan vegarspotta.
Eða er það vegna þess, að
þarna er engin byggð — og þar
af leiðandi engir kjósendur —
sem málið fær ekki afgreiðslu?
★
íslendingar aðhlátursefni
„Það er haftf eftir skipstjóra
í Vestmannaeyjum, að á með-
an vínbann var í Eyjum, þá
hafi iðulega ekki verið unnt að
fá hásetana um borð í skipin
vegna drykkjuskapar, en að
þetta hefði gjörbreyzt til batn-
aðar, eftir að vínbúð var opn-
uð þar.
Munu margir aðrir skipstjór-
ar hafa sömu sögu að segja
í framhaldi af þessu vildi ég
mega vekja athygli á því, að
brosað er að því erlendis, að
brugga þurfi spesíalt þunnt öl,
sem EFTA-löndin megi senda
til sölu hingað til lands, eink-
um eru Danir að pissa í sig áf
hlátri út af því, að hér megi
menn drekka sig dauðadrukkna
í brenndu og óbrenndu víni, en
að ekki megi bragða á sæmi-
drukkiö einhver býsn inni
á bar, og aö sjálfsögðu
purftu peir að lokum fram
á klósett og losa sig viö
vökva, svo aö peir gœtu
komiö fyrir einhverju í
viðbót.
Alfreö dró sinn fram á
auöveldan og eölilegan
hátt, en Bjarni átti aftur
á móti í erfiöleikum.
Hann stóð lengi og krafs-
aöi og rótaöi leitandi inni
í buxnaklaufinni; og Al-
freö sagöi:
— Ef pú parft aö leita
svona lengi aö honum, pá
lilýtur petta aö valda
vandræöum, pegar pú
háttar hjá stelpu!
— Ekki spor! svaraöi
Bjarni. — Þegar ég liátta
hjá kvenmanni, pá verð-
ur hann í fyrsta lagi
helmingi stœrri, og í öðru
lagi erum viö tvo um aö
leita aö honum! ... ..
Nokkrir stuttir ...
Á hverju ári haföi sama
konan komiö á fæöingar-
deildina, og þegar hún
var aö fara þaöan meö
tíunda barniö sitt, sagöi
ein ljósmóöirin viö hana:
— Jæja, og svo sjáumst
viö líklega aftur á næsta
ári?
— Vertu nú ekki svo
viss um þaö, sagöi konan.
Ég held nefnilega, aö
maöurinn minn sé búinn
aö - koi^ast aö þyí, hy.aö
legu öli. — Ólyginn.“
Já, það er ekki öll vitleysam
eins.
— ★ —
Hóruhús
„Það er fyllilega kominn tími
til að setja hér upp hóruhús.
Hingað kemur til hafnar alls
konar illþýði, og það má búast
við óefnilegum afkvæmum
þessara kóna og telpna, jafn-
vel undix fermingu, sem helzt
láta glepjast af þessum lýð.
Annað er líka það, að ekki
mun óalgengt að giftar konur
leggi lag sitt við útlenda menn
af ýmsum kynflokkum, og sjá
allir hvað það er gæfulegt.. —
Islendingur.“
Þetta er ekki eina bréfið, sem
blaðið hefur fengið í sama dúr,
enda höfum við áður birt bréf
um þetta efni, án þess að taka
afstöðu með eða móti, þótt mál-
ið sé þess virði, að það sé vak-
ið til umhugsunar.
En af bréfunum mæíti
marka, að mjög margir eru
lilyntir því, að hér sé opnað
gleðiliús, a. m. k. fyrir útlend-
inga.
þaö er, sem veldur þessu!
— ★ —
Læknirinn var búinn aö
rannsaka feguröardísina
hátt og lágt og kvaö síö-
an upp úrskurö sinn:
— Ja, annaö hvort eruö
þér aö fá alvarlegt kvef,
eöa þér eruö ófrískar.
Sú fagra geröi stút á
munninn og hugsaði sig
um. Svo sagöi hún:
— Þá hlýt ég aö vera
ófrísk, því aö ég þekki
engan, sem getur hafa
smitaö mig af kvefi.
— ★ —
Læknirinn var á gangi
með eiginkonu sinni, þeg-
ar þau mættu einni af
kátari konum bæjarins, og
leyndi sér ekki á útliti
hennar, hvert starf hún
lagöi helzt fyrir sig. Hún
heilsaöi lækninum kump-
ánlega.
— Og hvaöa stúlka er
þetta? spuröi konan hans,
þegar þau voru komin
framhjá.
— Ja, ég, hérna, humm,
þekki hana, sko í gegnum
starfiö.
— Svo já, og er þaö
starf hennar eöa þitt?
— ★ —
— Helduröu að það
boöi ógæfu aö gifta sig á
föstudegi?
— Auðvitaö. Af hverju
skyldi föstudagurinn vera
einhver undantekning?.