Ný vikutíðindi - 10.01.1975, Blaðsíða 3

r *
Mf VIKUTÍÐINDI
r"'>-
3
V >
•W.
um mjúkleik, hringja á þjón-
inn og segja honum að kveikja
á öllum Ijósum, og sjá svo
karlmanninn, sem titrandi
kraup á gólfinu við fætur henn-
ar, spretta upp nötrandi af
skapvonsku og skömmustuleg-
an í senn, urn leið og hann
heyrði fótatak þjónsins nálgast.
Og hún hafði lært að hlæja
sérkennilegum kaldþurrum
hlátri, sem hríslaðisjt eins og
snákar yfir brennheitar bænir
og glóandi loforð. Og hún átti
völ fjölmargra hvassyrða og
kaldmælis, hnituð hörð orð
eins og stálblikandi sverðseggj-
ar, sem hjuggu miskunnarlaust
og snöggt í sundur hinar eld-
legu ástarjátningar og stungu
hin sjóðandi hjörtu tilbiðjend-
anna eins og rýtingsoddar.
Það voru aðallega tveir ung-
ir rnenn, sem sóttu fastast eftir
ástum hennar, og sem ekkert
virtist geta yfirbugað, svo að
þeir misstu alla von eins og
svo mörgurn öðrurn fór. Ekk-
ert slökkt hina brennandi ást-
ríðu þeirra. Það áttu þeir sanr-
eiginlegt.
Að öðru leyti voru þeir harla
ólíkir.
Annar þeirra, Páll Perúnell,
var heimsmaður frá hvírfli til
ilja, glæsimenni og skartherra,
djarfur til kvenna, enda fræg
hetja úr mörgum þvílíkum
ævintýrum. Þess vegna kunni
hann að beita jiolinmæði og
bíða síns tírna.
Hinn hét Dúvanselle, hæg-
látur piltur, sem titraði allur
af feimni og ást, ef hann nálg-
aðist hana, og þorði varla að
'’MÝá 'hana renna grun í hinar
heitu tilfinningr sínar með orð-
'•:trtilivsínum, en fylgdi henni
bara alls staðar eins og skugg-
inn hennar, bljúgur og auð-
mjúkur, — eða mændi á hana
með augum sem brunnu af ör-
væntingu og ástarþrá.
Þann fyrrnefnda kallaði hún
ávalt kaptein Hvell, en hinn
„hið ljúfa lamb“ eða bara
„Lambið“.. Og hinni áköfu
eftirsókn þessara tveggja ungu
manna virtist Ijúka með því að
hún á vissan lrátt tengdi
„Lambið“ við sig og heimilið
eins og einskonar nýja tegund
úr þræl, og húsvini, — líkt
og uppáhaldsjrrælar furstanna
forðum daga.
En hún rnyndi hafa hlegið
dátt, ef nokkrum hefði dottið
í hug að segja henni, að hún
myndi fara að elska hann.
Og þó elskaði hún hann á
sinn einkennilega hátt. Þar
sem hún hafði vanið sig á að
hafa hann í stöðugri nálægð
sinni, varð liann, rödd hans,
hreyfingar hans, andlit hans og
persónan öll, eins og hlutur
úr lífi hennar, — hinu daglega
lífi.
Og af sörnu ástæðum kom
það því eðlilega oft fyrir, að
hún sá hann í draumum sín-
urn, eins og annað dót dagsins
úr eigu sinni. Og þá sá hún
hann oftast enn gleggra í hinni
rcttu mynd síns innri manni,
blíðlyndan, viðkvæman og
lotningarfullan í ást sinni og
tilbeiðslu. Og þegar hún vakn-
aði undir þeim álirifum frá
honum, úr slíkum draumum,
þá fannst henni jafnvel stund-
um, fvrstu augnablikin, að hún
fyndi nærveru hans við hlið
sína og heyrði rödd hans enn
við eyra sér. Svo lifandi og eðli-
legir urðu þessir draumar eftir
því sem lengra leið.
Svo var það eina nótt, (og
má vel vera að hún hafi liaft
snert af hitasótt) — að hana
dreymdi að hún sæti alein .hjá
honum út í laufguðum skógi
í litlu yndisfogru rjóðri. Þau
lágu bæði í grasinu.
Hann hjalaði við hana, blíð-
róma og innilega, sagði dásam-
lega fagrar setningar, og óum-
blíð orð hans fylltu sólvcnnt
loftið. Hann hélt í hönd lienn-
ar og þrýsti henni rnilli sinna,
hlýtt og þétt, lyfti henni upp
og kyssti, svo h.eitar varirnar
struku eins og blómþeyr um
hörund hennar. Hún fann ilm-
inn streyma frá hörundi hans,
og andardráttur hans bylgjað-
ist um hana, en hún strauk hár
hans öðru voru, eins og það
væri í alla staði eðlilegt.
Og í drauminum er maður,
cins og allir vita, oft allt annar
en í vökunni. Og nú fannst
henni sem öll vitund sín vera
þrungin af huglílýju til hans,
— rólegri, djúpri hjartahlýju,
sem altók allar tilfinningar
hennar. Og hqp var hamingju-
söm og sæl, af því áð hún fann
hann liggja þétt við hlið sína
og þrýstast að sér. Og það
flæddi um hana unaður við
]rað að láta góma sína strjúka
enni hans.
Og þéttara og þéttara fann
hún hann þrýstast að sér, og
smátt og smátt ófust arrnar
hans um hana, styrkir og rnjúk-
ir í senn. Plún fann kossa hans
á hálsi sínum, vanga og vör-
um, eins og lifandi ástarorð, —
þenn.ar og
’.yþrum Jre.nnar
heitt og lengi, án þess að hún
gerði hina minnstu mótspyrnu.
Og höfuð hennar hneig alveg
aftur á bak á grænan flossvæfil
jarðarinnar, varir hahs fylgdu
eftir vörum • hcnnar, heitar og
opnar. Mjúku ög lifandi hneig
hann að lienni, án þess að hún
gerði nokkra tilraun til að
losna. Og eins og í höfgum
dvala leið hún inn í unaðar-
þrungið fang haris. Állt angaði
og ljómaði • grænt og blátt í
geislandi sólskini.
Og þau urðu eitt . . .

----7----~ D
-drekka svo. af,,,yRí
Þegar hún vakriaði skalf
hún enn af unaði. Og svo lif-
Framhald á bls. 6.
Ráðning á krossgátu
á bls. 7
LÁRÉTT: í hafbára, 7 eim-
skip, 13 aurar, 14 far, 16 ákall,
17 skáu, 18 Ásta, 19 snaka, 21
eða, 23 matan, 24 æi, 25 aum-
ingjar, 26 nt, 27 rag, 28 au,
30 æla, 52 gas, 34 sr, 37 skrýfi,
76 vasinn, 57 ís, 38 asi, 40 Týr,
41 æs, 43 far, 45 lá, 47 gull
fögur, 49 ey, 150 espar, 52 óar,
73 ritin, 55 njót, 156 fang, $7
sálar, tjgann, , 61 ýtuna, 62
krankur, 65 útlagar.
LÖÐRPiTT: 1 liassæta, 2
aukni, 3 fráa, 4 bauka, 3 ár, 6
af, 7 er, 8 má, 9 skáar, 10 kast,
11 illan, 12 plantar, 17 auðn-
an, 20 auglýstur, 21 Eir, 22
agg, 27 magasýrhr, 29 uss, 70
æra, 71 afi, 72 gat, 77 sir, 74
snæ, 77 íslenzk, 79 safann, 42
slyngar, 47 fló, 44 rör, 46 ásjár,
47 gatan, 48 rifta, 49 einna,
71 póla, 74 band, 78 RK, 79
ar, 60 nú, 61 ýl.
KOMPAN
Naustið lokað — Mismunun
lífeyrissjóða — Hækkun til
rithöfunda — Sovéskur Grant
— Taylor í veizlu —
Atla saknað — ekki Eykons
Margir furðuðu sig á því að hið vinsæIa
veitingahús Naustið, lraíði lokað alla há-
tíðisdagana. Þar var ekki einu sinni opið á
annan í jólum hvað þá á nýjársdag. Hinir
íjöhnörgu viðskiptavinir veitin gahússins
urðu fyrir sárum vonbrigðum, en við því
var ekkert að gera nema fara eitthvað annað.
Er þetta óven/uleg ráðstöfun þegar um
fyrsta flokks hús er að ræða.'Sem þekkt
cr fyrir góðan mat og þjónustu.
sjónvarps, en óneitanlega misjafnt að gæð-
urn.
-K
>f
Mismunun lífeyrissjóðanna er orðin svo
hrikaleg að engu tali tekur. Ilér er átt við
það, að lífeyrissjóður opinberra starfsmanna
er verðtp’ggður en ekki lííeyrissjóðir atvinnu-
veganna. Munur á lífeyrisgreiðslum til þeirra
er hætt hafa störfum getur farið upp fyrir
30 þúsund krónur á mánuði eftir því Iivort
unnið hefur verið hjá hinu opinbera eða
annars staðar. En auðvitað eru það Iands-
menn allir sem greiða verðtryggingu Iífeyr-
issjóðs hins opinbera og má því segja að
það sé ckki svo lítil kjarahót sem starfs-
menn þess fá á þcnnan hátt.
Það er svo sannarlega kominn tími til að
skipta um útvarpsráð. Á nýjársdagskvöld var
sýnd mynd í sjónvarpinu mynd um Grant
skipstjóra, en saga Jules Verne um þann
kappa og börn hans er alþekkt. En viti
menn, sjónvarpsmyndin sem hér er sýnd
er sovésk. Það þurfti að leita til Sovét til að
fá sjónvarpsmynd um Grant skipsfjóra.
Okkur er til efs að þessi sovéska útgáfa sé
nokkurs staðar sýnd utan síns heima —
nema á íslandi.
>f
tK
Það væsti svo sannarlega ekki um Taylor
hinn breska meðan hann sat í fangelsinu
í Síðumúla. Á hverjum degi fékk hann dýr-
indiskrásir sendar frá einu veitingahúsi. Sagt
er, að Taylor hafi verið forviða yfir þessari
dýrindisfæðu sem framreidd sé í íslenzkum
fangelsum núorðið, því ekki hafi fæðið ver-
ið svona gott á Hrauninu um árið. Ekki
vitum við hver réði þessum matarsending-
um til Taylors.

Nú hafa tekist samningar milli Ríkisút-
varps og Rithöfundasambandsins þar sem
rithöfundar fá 100% hækkun fyrir verk
scm tekin eru til flutnings í útvarpi eða
sjónvarpi. Ekki hcfur verið gefið upp hvað
þetta þýðir i krónutölu, enda sjaldnast hægt
að fá nokkrar upplýsingar um greiðslur til
rithöfunda. En rithöfundar eru hæstánægð-
ir með þessa nýju samninga og fyrst svo er
þá ldjóta launin að vera dágóð. Enda cr
sagt, að nú streymi efni inn til útvarps og
Sagt er, að margir hafi orðið því fegnir
að Eykon Iét af störfum sem Moggaritstjóri.
Hefur hann þótt verka mjög truflandi á
samstarfsmenn sína á blaðinu og blaða-
menn tala um að nú verði meiri vinnufriður
eftir brottförina. Hins vegar söknuðu marg-
ir Atla Steinarssonar, en hann lét af störf-
um við Morgunblaðið á s.I. hausti eftir að
hafa starfað þar í fjölda ára. Var hann ekki
sízt þckktur sem íþróttafréttaritari.
FRÓÐl.