Nýi tíminn - 19.02.1948, Síða 2

2
'NÝI ‘T I M I N N
Fimmtudagur 19. febrúar 1948
Eins og kunnugt cr e alít
„biggest in the world“ í T> a
ríkjunum. Þetta á vi5 á u :
sviOum. Umfram alií ú
benda á að í Bandar
býr stærsta [ jóðarb:
alit r.ð því 2G 0G0 GC
manna. Þjáðftlag
þeirra og jáfnrótti so:
cr hvergi a2 finna aer ; p
írnum. Þc-tta heíur
bent á, en bangað h ii',
Baúdaríkjann:> siiú''
skýrslur og víðtæk sönnunar-
gögn ut! haú sem .-'.r -o“
rétíu k'aíla -„sneata Eysr&tz-
vandaniál heims.“ Á’: ’J.a!-
ið — því það eru skýrsiumar í
ra«:i og vevu — hefur m a. að
geyma nSJívtenia frár.öíos ura
hin ca. 5000 kynþáttamerð
sem átt hafa sér stað í
BandarOqunnm síðustu 50 árln.
Það er á það bent að svo að
segja engum manni í Banda-
ríkjunum hafi nokkru sinni ver-
ið refsað fyrir þátttöku í þess-
um glæpum. Það hefur ekki
einu sinni tekizt ao lcoma á lög-
um gegn slíkum kynþátí amorð-
um í öllum ríkjunum rni1 þessa
hafa tilraunir í þá átt strandað
á hópum ö’dungadei^darhing-
manna frá suðurrikjunum sem
komið hafa í veg fyrir e!!ar já-
kvæðar ti'lögur.
En ástandið er ekki aðeins
hiieykskmlegt í hinum svo-
nefndu suðurrík.jum. Dærni herr.
eru þau þrjú atvik cn licr
verður sagt frá, en þau gerð-
ust fyrir ekki aillöngu og eru
í stuttu máli á þessa ;ei~:
LÖGREGLAN HÉLT ....
Það eru tæpir þrír mánuðir
síðan, nánar ákveðið 16. nóv-
ember, að Fíiadelfíulögreglan (í
norðumk.junum) mvrti Ray-
mond Couser, 33 ára gamlan
negra, um háb.jartan sunnu-
dagsmorgun.
Sjónarvottar skýra þannig
frá: Couser gekk eftir götimni,
það var Monrose ’street, um kl.
10.30 f. h. Kirkjuklukkum var
hringt, fólk var á leið ti! kirkju
og börn voru allss'.aðar að leik
sínum. Fimmtiu skref á eftir
Couscr kom lögregluhjónninn
Frank Cacurro, elti Couser uppi
og skaut úr skammbýssu sinni.
Couser skjögraði særðpr eftir
göíunni, varð fyrir þrem skot-
um í viðhót úr byssu lögreglu-
þjónsins cg hné að lokum til
jarðar, látinn.
„Engum myndi detta í hug
að drepa hund á þennan hátt,“
segir einn sjónarvottanna.
Þetta var maður. En hann
var dökkur á hörund. Hann var
vopnlaus, hann var ekki ákærð-
ur fyrir neitt afbrot. Hann
hafoi aldrei komizt í skrár lög-
reglunnar. Hann var vel kunn-
ur og virtur í hverfinu. Hann
átti skóburstaraskála í göt-
unni þar sem liann bjó með
konu sinni og tveim börnum.
Lögreglan játaði afbrotið.
Hún sagðis! ha^n. fengið
kvörtun frá nágrön iu u Cous-
ers um að einliver læti væru í
húsmu.
Lögreglubíll hafoi farið á
vettvang og spurt um Couser,
cn hann var ekki heima. Lög-
reghiþjónninn Cacurro gekk út,
sá Couser og skaut hann, „þar
sem harm nam ekki staðar og
har sem ég hélt að hann væri
vopnaður.11 Við húsrannsókn
kom í ljós að ekkert vopn var
heldur í húsinu.
SVARTUR Á HÖRIJND
OG ÞVl RÉTTINDALAUS
Um þrjúleytið síðdegis sama
dag var Charles Fieteher, 2(
ára negri, skotinn til dauða ú
á götu í öðrum hluta söm
borgar. Um átta leytið ui
kvöldið tilkynnti Jögregla
móður Fletcliers, að sonu
hennar lægi látinn í iíkhusinu
slcotinn af lögregluþjóninurr
Manus McGettigan, þar sem þvi
hefði verið haldið fram ao hann,
sonurinn, hefði idifrað yfir
grindverk bak við íbúðarhús, en
eigandi þess hafi hringt í lög-
regluna og sagt að umrenning-
ur væri að reyr.a að komast inn
i húsið.
Enginn í nágrenninu trúir
öðru úr sögu lögregiunnar en
þeirri staðreynd að lögreglu-
þjónninn ' McGettigan drap
Fletcher. Hann hafði unnið í
tíu ár í sama stað, mannorð
hans var óflekkað og hann var
ekki að finna í bókum lögregl-
unnar. Hann var ógiftur og bjó
hjá móður sinni ásamt bræðr-
um sínum, systur og mági.
Hann var svartur á hörund
og >þess vegna réttihdalaus.
SPÝTU VAR STUNGIÐ
í AUGU H.4NS
Sama dag skýrði blaðamað-
urinn Ted Allen frá því að
dómur hefði verið kveðinn upp
í Charleston í Vcstur-Virginíu í
máli Isaacs VVoodard, 28 ára
negra og hermanns, gegn At-
lantic Greyhound Lines bif-
reiðafélaginu, en málið fjallaði
um skaðabótakröfu Woodards
vegna missis beggja augnanna.
1 í febrúar 1946 var Woodard
farþegi í einum af langferoa-
bílum félagsins á leið til Winns-
boro í Suður-karolínu. Á ein-
um viðkomustaðniun bað Wood-
I þrjú ár og fjóra mánuði liafði Isaae Woodard barizt fyr-
ir föðurland sitt gegn kúgun nazismans. I febrúar 1946
var hann settur í fangelsi án nokkurra saka og stungin úr
homim bæði augun með spítu.
ard bílstjórann að hinkra við
meðan hann skryppi á salerni.
Bílstjórinn Blackwell, svaraði
skætingi og farþeginn greiddi í
sömu mynt.
Þegar þeir voru komnir til
Batesburg í Suður-Karolínu,
skipaði Blackwell honum út úr
bílnum og dró hann til lög-
reglunnar og hélt því fram, að
hann væri drukkinn og hefði
Iiaft í fi’ammi óspektir. Wood-
ard mótmælti og neitaði þessu,
en þá barði lögreglustjórinn í
Batesburg hann með kylfu,
sneri upp á handlegginn á hon-
um og dró hann í fangelsi, og
misþyrmdi honum jafnframt
svo að hann hné að lokum nið-
ur meðvitundarlaus fyrir fram-
an fangelsisdyrnar.
HJÁ GEESTAPÖ? —
ÓNEI, 1 BANDA-
RÍKJUNUM
Þegar hann fékk meðvitund
aftur var hann stunginn í. aug-
un með spýtu - - og enn var
það lögreglustjórinn, Sb.ull, sem
í eigin persónu hafði tekið
„málið“ í sínar hendur.
Næsta dag skein sólin eins
og venjulega yfir rétt'áta og
rangláta, en Isaac Woodard
lifði í eilífu myrkri — hann
hafði misst augun.
Lögfræðingur bifreiðafélags-
ins hafði kallað sem sín vitni
Shull, sem framið hafði þenn-
an hræðilega g’æp, lögreglu-
þjóninn Long, sem hafði tekið
þátt í handtöku Woodards,
fyrrverandi borgarstjórann í
Batesburg, sem hafði yfirheyrt
Woodard og sent hann í fang-
elsi aftur, og auk þess Black-
well, bílstjórann.
Þrír hvítir hermenn, sem
höfðu verið með Woodard í
bílnum vottuðu að hann hefði
Framhald á 7. síðu.
Ríkisstjórnin og íjár
ráð reyndu að skipu’cgg.!..
vinnudeysi í vetur. Ei:ki cir.u
sinni það hefur tekizí, i:.
lægi. Það er slembihdika að
ekki skuli vera stórfelit át-
vinnuleysi í Eeykjavík.
Eflaust mun mörgura finnast
þessi ásökun, sem Einar O:-
geirsson bar fram á Alþingi á
mánudaginn var, fjarri lagi.
Hun getur einkum virzt ósenni-
leg tekin úr samhengi eins og
hér er gert. En í ræðu Einars
var hún ályktun af langri og
ýtarlegri röksemdafærsiu. Fjár-
hagsráðsmaðurinn Finnur Jóns-
son þm. Isfirðinga, hafði tekið
þátt í umræðunum fyrir helg-
ina og talið fjárhagsráð og rík-
isstjómina framúrskarandi
starfshæfar stofnanir, reynsian
af liðnu ári sýndi að einmitt
fjárhagsráð og ríkisstjórnin
skipulegðu atvinnulíf íslend-
inga svo að allir hefðu næga
atvinuú, og væri þar með end-
anlega barinn niður sá áróður
kommúnista, að stjórnin stefndi
ao atvinnuleysi.
★
Frumvarpið um breytingar á
fjárhagsráðslögunum liom af
stað almennum umræðurn um
fjárha.gsráoið, - er héldu áfram
eftir helgina.
í ræðu sinni á mánudaginn
benti Einar Olgeirsson á, að
fyrsta atriði áætlunarbúskapar
væri rannsókn á því vinnuafli,
sem til væri og ráðstöfun þess.
Með fáum beinum spurningum
hleypti hann öllum vindi úr
montbelg f járhagsráðsmanns-
ins. Með hvaða atvinnu reiknaði
fjárhagsráð og ríkisstjórn í
sinni fullkomnu skipulagningu
lianda þeim þúsundum manna,
sem unnið liafa í vetur við Faxa
flóasíldina? Reiknaði fjárhags-
ráð með þessari síldarvinnu?
Eða reiknaði rlkisstjórnm með
því að þúsundir manna í Rcykja
vík og aunarsstaðar á iandir.u
yrðu atvinnulausar í vetur?
Með þungvægum rökum sýndi
Einar fram á að einmitt at-
vinnúleysið hefði verið ætlun
ríkisstjórnarinnar. Iðnaðurinn
liefur vcrið lamaður með bein-
um aogerðum fjárhagsráðs.
Bygghigavinna hefur verið
lömuð fj’rir beinar aðgeroir
fjárhagsráðs. Lánamarkaður-
inn vísvitandi þrengdur,
skémmdarverk unnin til að
hindra rekstur nýsköpunarfyr-
irtækja eins og Fiskiðjuvers Þetta er lygi!
rikisins í Reykjavík og stöðv-
uð önnúr, eins og lýsisherzlu-
verksmiðjan, enda þótt undir-
búningur væri vel á veg kom-
inn og nokkuð af vélunum þeg-
ar keypt. Samtímis vill ríkis-
stjórnin skera stórlega niður
fjárveitingar til verklegra fram
kvæmda. Þannig mætti lengi
telja um ,,skipulagningu“ ríkis-
stjórnar og fjárhagsráðs í at-
vinnumálum, og af þessum og
enn fieiri dæmum di'ó Einar þá
ályktun að ríkisstjórain og f jár
hagsráð hefðu ætlað að skipu-
leggia atvinnuleysi í vetur.
Þá spraltk blaðran: háttvirt-
ur þingmaður ísfirðinga, Finnur
Jónsson, þoldi ekki meira, rauk
út úr þingsalmun og kallaði um
leið í bræði: Þetta er iygi! Þessi
háttvirti þingmaður er eini fjár-
hagsráðsmaðurinn í neðri deiid
Alþingis, en hann lét ekki sjá
sig það sem eftir var umræð-
tinnai', átti engin svör, enga
vörn gegn hinum þungu ásökun-
um Einars Olgeirssonar nekia
þá mjög, óþinglegu upphrópun:
Það geta allir kynnt sér sem
vilja, hvort hér er logið um
atvinnuástandið. Það er líka
einfalt reikningsdæmi fyrir
Reykvíkinga og aðra lands-
menn að hugsa sér atvinnuá-
standið síðan í haust ef vetrar-
síldin hefði eklci komið. Því
miður er ekki komið svo langt >
þekkingu á lifnaðarháttum þess
góða fisks, að hægt sé að gera
ráð fyrir slíku í áætlunum, enda
hafði hvorki ríkisstjórnin né
aðrir gert það. Þá er komið að
þeirri staðreynd að ríkisstjóra-
in horfði fram á að þúsundir
manna yrðu atvinnulausir' I
Reykjavík og annarsstaóar ó
landinu þennah vetur, og hélt
þó áfrám ao gera ráðstafanir
til að draga úr atvinnu, og þa?
mjög víðtækar ráðstafanir,
Hvað ætlaoi ríkisstjórnin sér
meo þessu? Hafa þeir, sem nú
fara mc5 æðstu völd landsin.s
hagnað af því að atvinnuleysi
sé í landinu? A svarinu við
í