Prentarinn - 01.06.1950, Blaðsíða 1

Prentarinri
28. árgangur, 3.—4. tölublað,
jún't—júlí 1950.
BLAÐ HINS ÍSLENZKA PR ENTARAFÉL AGS Ritstjórn: Hallbjörn Halldórsson,
Sigtirður Eyjólfsson.
Nú ríður 6 að treysta samtökin.
Með setningu gengislækkunarlaganna sést, hvers
verkalýðurinn má vænta af þeim flokkum, sem nú
fara með völd í landinu.
Sú gengislækkun, sem nú hefir verið komið á,
er einhver sú mesta árás, sem hinir svo kölluðu
borgaraflokkar hafa gert á kjör alþýðunnar, og er
ekki enn að fullu séð, hvað sú ráðstöfun hefir í
för með sér fyrir launastéttirnar, því að hver nýr
dagur ber í skauti sínu nýjar álögur og nýjar hækk-
anir á brýnustu nauðsynjum alls almennings. Það
virðast vera ótakmarkaðar álögur, sem ríkisstjórnin
telur sig geta lagt á launastéttirnar, og samfara
þrengdum kosti verkalýðsins er vakinn upp hinn
gamli draugur, sem allir vinnandi menn óttast
mest, — atvinnuleysið.
Iðnaðurinn verður að draga saman seglin vegna
mjög takmarkaðs innflutnings, svo að þar liggur
\ið borð, að loka verði mörgum verksmiðjum og
öðrum iðnfyrirtækjum, svo að ekkert annað en at-
vinnuleysið virðist blasa við því fólki, sem iðnaðar-
störf hefir unnið á undanförnum árum.
Það er óvandari eftirleikurinn. Nú kemur til
kasta launþegasamtakanna að hamla í móti og
rétta við hag hins vinnandi fólks, — og nú verður
verkalýður þessa lands að þekkja sinn vitjunartíma
og standa einhuga um þær kröfur, sem samtökin
leggja fram til bjargar hinu vinnandi fólki. Það er
kominn tími til að leggja niður alla sundrung
innan verkalýðssamtakanna, og ekki sízt þar sem
heldur virðist vera að birta til, ef horft er til
hinnar nýafstöðnu formannaráðstefnu Alþýðusam-
bands Islands, þar sem náðist fullt samkomulag í
öllum höfuðdráttum, svo að það má segja, að þessi
ráðstefna marki tímamót í sögu verkalýðsins, sem
svo lengi hefir starfað sundraður vegna áróðurs
hinna pólitísku flokka.
Nú, áður en langt um líður, mun verða full þörf
fyrir, að 'hver einstaklingur innan verkalýðsfélag-
anna starfi af fullum hug að hagsmunabaráttu
verkalýðsins til að ná því aftur, sem af honum hefir
verið tekið. Þess vegna verðum við að leggja á
hilluna öll hin pólitísku ágreiningsmál verkalýðs-
ins og taka upp einhuga baráttu gegn hinum níð-
ingslegu árásum borgaraflokkanna á launastéttirnar
og lina ekki sóknina fyrr en fullum sigri er náð.
s. F..
Af dönskum prenturum.
Astand og horfur.
I.
Eg sá nýlega í Alþýðublaðinu skýrt frá því, að
prentarafélagið danska (sambandsfélagið, Dansk
Typograf-Forbund) hafi unnið sigur á kommúnist-
urn við kosningu formanns félagsins eftir lát K. A.
Jprgensens, en í sambandsstjórninni hafa jafnaðar-
menn ávallt haft meiri hluta, þótt líill sé, svo að
þeir höfðu ekki unnið neitt að þessu sinni, en hald-
ið velli eins og áður. Atkvæðamunurinn er að vísu
lítill, tveir menn, en kommúnistar höfðu mann í
kjöri og þóttust nokkurn veginn vissir um sigur-
inn, þótt á annan veg færi.
I stjórn Kaupmannahafnardeildarinnar eru kom-
múnistar aftur á móti í rniklum meiri hluta og hafa
verið það síðan í stríðslok, að Brauer var kosinn
formaður, þá er Hellberg sagði af sér.
Þessi meiri hluti þeirra í stjórn deildarinnar er
PRENTARINN 9