Prentarinn - 01.06.1956, Síða 2

3. þing Alþjóðabandalags bókiðnaðarmanna
V. (Mi.)
Síðustu tvo daga þingsins voru fundir í öllurn
þremur iðndeildunum sameinuðum. Snerust um-
ræðurnar í fyrstu aðallega um þriggja ára skýrslu
framkvæmdanefndar bandalagsins og tóku, sem von
var, langan tíma, því að hún er nrjög umfangs-
mikil og í rauninni eins konar handbók um ástand
og ástæður í iðngreinum bandalagsins i fjölda landa.
Sem vænta mátti, var mikið rætt um brottför frakk-
neska bókiðnaðarmannasambandsins úr bandalaginu,
sem allir hörmuðu, þótt enginn sæi neitt óbrigðult
ráð til að bjarga því við. Varð það að lokum niður-
staða, sem enskur fulltrúi orðaði, að frakkneska
sambandinu stæðu dyr bandalagsins opnar, hvenær
sem væri, þegar frakkneska sambandið vildi gang-
ast undir grundvallarsetningar og samþykktir banda-
lagsins. Afstaða alþjóðaritarans í vandamáli þessu
og aðgerðir hans til að greiða fyrir afturhvarfi
frakkneska sambandsins hlutu og fulla viðurkenn-
ingu af hálfu þingsins.
Lögð hafði verið fyrir þingið skýrsla um rann-
sókn um óheilbrigða samkeppni í bókiðnaði þjóða
í milli, er undirnefnd úr framkvæmdanefnd hafði
annazt um. Rannsóknin hafði leitt í ljós þá gleði-
legu niðurstöðu, að fremur lítil brögð væru að
slíku framferði milli þeirra þjóða, er að bandalag-
inu stæðu. Af þessu tilefni ályktaði þingið að
minna stjórnir sambanda og félaga í bandalaginu
á stefnu þess í samtakamálefnum bókiðnaðarmanna
og skoraði á þær að hafa gát á tilraunum til óheil-
brigðrar samkeppni og láta alþjóðaskrifstofuna
tafarlaust vita, ef þær verði slíks athæfis varar.
Einróma var samþykkt tillaga frá vesturþýzku
fulltrúunum í þá átt, að alþjóðaskrifstofa banda-
lagsins léti landssamböndunum í té sem ítarlegasta
staðtalnafræðilega vitneskju um tæknilegar breyt-
ingar i bókiðnaðinum, um gernýtingarráðstafanir,
atvinnuleysi, vinnutímastyttingu o. s. frv.
Til hægari verka sakir naums tíma til sérstak-
legrar meðferðar var það til ráðs tekið að fela
nefnd að búa undir ályktun í einu lagi allmargar
Þá er þess að geta, að samkomulag varð um það,
að niður félli bannið við því, að menn ynnu af
sér laugardaga, þann tíma, sem þeir eru unnir.
Magnús Astmarsson.
tillögur, er fram höfðu komið frá ýmsum full-
trúum, svo sem frá hinum vesturþýzku um „jafn-
hátt kaup fyrir jafngilda vinnu“, frá hinum sömu
um að ganga eftir því við Alþjóðavinnumálastofn-
unina að setja á laggirnar sérstaka fastanefnd til
meðferðar málefna varðandi vandamál bókiðnaðar
og pappírs- og pappa-iðnaðar og frá norsku full-
trúunum um frumkvæði alþjóðabandalagsins að
stuðningi við fyrirætlanir um afvopnun. Þá hafði
indverski fulltrúinn lagt fram á þinginu níu til-
lögur um ýmisleg efni, en sex af þeim tók hann
aftur, er þær 'þóttu bera of mjög keirn af alþjóð-
legu stjúrnmálaþrasi. Hinar þrjár, er vörðuðu sam-
búð hvítra manna og litra, stuðning við alþjóða-
samtök hinna síðarnefndu og sjálfstæðisbaráttu
þeirra, fengu jákvæða meðferð ásamt tillögum hinna
áður nefndu fulltrúa í þingsályktunartillögu nefndar-
innar, er síðan var samþykkt í einu hljóði.
Undan því hafði verið kvartað, að iðnaðarsam-
böndin (þau, sem allar þrjár iðnstéttirnar eru í)
hefðu tiltölulega rýrari rétt til fulltrúavals á þing
bandalagsins en iðnarsamböndin (þau, sem hver
iðnstétt er út af fyrir sig í). Var úr vöndu að ráða.
Komu fram tvær tillögur, er hvor hafði til síns
ágætis nokkuð, önnur frá Vesturþjóðverjum, sem
eru í iðnaðarsambandi, og þó þeim í óhag, en
hin frá enskum fulltrúa, og var hún samþykkt.
Frarn kom ósk urn það urn hendur indverska
fulltrúans að setja á stofn aukaskrifstofu á Ind-
landi fyrir suðaustanverða Asíu, og var talið, að
það myndi verða mjög til eflingar vinnustéttar-
samtökum og lýðræðishugsjónum í þeim hluta
heimsins. Af fjárhagsástæðum þótti ekki fært að
ráðast í þetta að þessu sinni, en framkvæmdanefnd
falið að athuga, hvern stuðning væri unnt að veita
málefninu að öðru leyti.
Rætt var nokkuð um að hækka gjöld landssam-
bandanna til bandalagsins sakir þess, að sífellt
fjölgar viðfangsefnum, sem ekki er unnt að sinna
svo vel, sem vert væri, en allt veldur einhverjum
tilkostnaði. Þó var horfið frá því að þessu sinni,
þar eð það gæti valdið ýmislegum örðugleikum,
sem betra væri að þurfa ekki að eiga við.
Alþjóðaritarinn, Ch. Woerler bókbindari, flutti
að þessurn umræðum loknum erindi um eflingu
stéttarfélaga í öðrum heimsálfum, sem hann kvað
10 PRENTARINN