Nýi tíminn - 12.05.1955, Blaðsíða 3

Fimxntudagur 12. maí 1955 — NÝI TÍMINN—(3
• Hernámsdeild Sjálfstaeðis-
flokksins á Heflavíkurflugvelli
gefur sem kunnugt er út blað
— Flugvallarbiaðið. • Tilgangur
þess er að túlka stefnu Sjálf-
stæðisflokksins í hernámsmál-
'unum; og í annan stað birtir
-það málstað hins erlenda liðs
af sama þýlyndi og tíðkaðist
í blöðum nazista í hernumdu
löndum Evrópu fyrir rúmum
áratug. Enda eru stjórnendur
blaðsins nazistaleiðtoginn Helgi
S. Jónsson,-fréttaritari Morgun-
biaðsins, og Hilmar Biering sem
verið hefur starfsmaður í
' njþsnadeiíd hérsins um all-
langt skeið.
Einn helzti tilgangur blaðsins
er að: berjast gegn því að
'nokkrar hömlur séu lagðar á
' uppivöðslu hemámsliðsins. í
ámsliðið rekur upp sársaukavein:
— það er farið með okkur eins og við værum líkþráir
því skyni birtist í síðasta tölu-
blaði grein sem á að sýna
hversu grátt verndararnir séu
nú leiknir og vekja meðaumkv-
un allra „sannra íslendinga“
með þeim. En í staðinn sannar
greinin á einstaklega skemmti-
legan hátt hvemig hinir erlendu
dátar. finna leika um sig and-
rúmsloft reiði og fyrirlitningar;
þeim .finnst þeir vera „tukt-
húslimir ... lif í óvinalandi
gæti ekki verið verra. Við er-
um ; ofsóttir, hæddir, svívirtir,
það er farið með okkur eins og
við værúm likþráir“!
Grein þessi er þýdd úr
bandarísku blaði, Top Secret,
og fyrirsögnin er þessi: ,,f>ús-
undir hermanna fórnardýr á
herstöð á íslandi“. Greininni
fylgir svohljóðandi áskorun til
bandarískra lesenda frá höf-
undinum Malcolm Morgan:
..Klippið þessa grein út og
sendið hana til þingmannsins
ykkar. Hún leiðir í ljós hvem-
ig bandarískir flugliðar í her-
stöð hjá svokölluðum banda-
mönnum verða að þjást úr hófi
fram.“
Þjóðviljanum þykir rétt að
birta þessa ánægjulegu sjálfs-
lýsingu hemámsmanna í heild.
Þeir segjast „telja dagana þar
til frelsisstundin nálgast og þeir
losna úr þessari Síberíu, þess-
um fangabúðum.“ Á því er til
einföld lausn: að hunzkast burt
án tafar.
Greinin úr Top Secret er á
þessa íeið:
„Ef þessir bölvaðir íslend-
ingar halda að þeir geti farið
með okkur eins og andskotans
tugthúslimi og ætlast til, ef
stríð kemur, að við berjumst
fyrir fangaverði okkar, þá eru
þeir sjóðandi vitlausir.“
Bálreiður eftir leiðinlega
fárra stunda dvöl í Reykjavík,
hinni auðnarlegu höfuðborg ís-
lands, lét ungur amerískur
flugliði í ljós hina vaxandi ó-
ánægju hermannanna, sem eru
í fangelsi á þessari bölvaðri
eyju.
„Við erum hér", sagði hann,
„til þess að verja hinn frjálsa
'heirrí gegn ásælni Kommúnista.
Okkur er sagt að við séum
meðal vina- — bandamanna.
En líf í óvinalandi'gæti ekki
verið verra. Við erum ofsóttir,
hæddir, svívirtir, það er farið
með okkur eins og við værum
líkþráir. Hefur þingið (Gon-
gress) ekki frétt af þessu?
Hvað ætla þeir að þola þessa
móðgun lengi". -
Hinn greindi, ungi flugliði,
sem.spurði þessara spurninga,
drap á hneyksli, sem verið hef-
ur í gerjun síðan á árinu 1951,
og getur þá og þegar spmngið
í loft upp, eins og ofkyntur
kolaofn.
Enda þótt þúsundir amerískra
drengja séu við málið riðnir,
þá kýs Washington að þegja,
nema foreldrar hermannanna
reiðist og fari að spyrja þing-
menn sína óþægilegra spum-
inga.
í dag eru meira en 300.000
hermenn staðsettir erlendis. Yf-
irstjóm hermálanna gerir allt
sem á valdi hennar er til að
draga úr leiðindum hermanna,
sem dvelja erlendis og reyna að
láta þá gleyma að þeir eru
þúsundír. mílna frá AðalstrætL
En and-amerískra áhrifa gæt-
ir allsstaðar meira og meira,
enda róa rauðliðar þar stöðugt
undir.
Þéssi andúð er einkum áber-
andi á fslandi. Hermenn, sem
eru staðsettir þar, verða fyrir
árásum og móðgunum og þeir
em skotspænir illgimislegra
brandara og ragmannlegra á-
rása.
Bandaríkjamenn eru ekki á
íslandi vegna þess að þeir dái
loftslagið eða náttúrúfegurð
þessarar hrúgu af hraungrjóti.
Það er ekkert á eynni, sem
dregur að ferðamenn. Dverg-
birki og krækiberjalyng. Her-
mennirnir em á íslandi ein-
göngu vegna hemaðarlegs mik-
ilvægis landsins og þess, að
hinn frjálsi heimur krefst veru
þeirra þar.
Hín stóra eyja í Atlanzhafínu
er í þjóðbraut hverrar heims-
styrjaldar. Herlið bandamanna,
sem staðsett var á fslandi,
barðist við kafbáta og vikinga-
skip i síðari heimsstyrjöldinni
og hélt sjóleiðum opnum. Ef til
styrjaldar drægi milli Sovét-
ríkjanna og vesturveldanna,
mundi ísland verða bækistöð
fyrir omstuflugvélar til að
mæta árásarflugvélum, er
kæmu yfir pólinn.
Erfiðleikar hermannanna á
þessari eyju byrjuðu 5. maí
1951, þegar ísland undirritaði
samning, sem heimilaði að
bandarískt herlið yrði staðsett
á íslandi, í samræmi við
Atlanzhafsbandalagið. Herlið
okkar lenti 7. maí og byrjaði
strax á stækkun hinnar miklu
flugstöðvar í Keflavík og
birgðastöðvar í Hvalfirði, 36
mílur suðvestur af höfuðborg-
inni.
Vandræði í vikulok.
Hin 20 fermílna herstöð í
Keflavík er ekki staður sem
hitar hermönnum um hjartað.
Það er ömurleg moldarhola,
sem núnnir á Klondike á gull-
æðistimanum, að frádregnum
gildaskálum, fjölleikahúsum og
spilavítum. Eini staðurinn, sem
hermaður í helgarleyfi getur
farið til, er Reykjavík, sem er
36 mílur í burtu, og eftir mjó-
um vegi, sem í samanburði
mundi láta Burmabrautina líta
út eins og rennislétta akbraut.
Hermennimir komust fljótt
að raun um, að þessi þröngi
vegur lá aðeins til vandræða.
Þegar þeir fóru að birtast í
Reykjavík, hópast um göturnar,
f jölmenna í hin fáu kvikmynda-
hús eða setjast inn á veitinga-
hús borgarinnar — eyjan hefur
takmarkað vínbann — létu fs-
lendingar þá skjótlega vita, að
þeir væru ekki velkomnir. Ung-
ar bullur stríddu hermönnun-
um, móðguðu þá, gerðu þeim
lífið súrt. Engir hermenn búa i
Reykjavík, og þar búa aðeins
tuttugu og sjö bandarískar fjöl-
skyldur, sem allar tilheyra
sendiráðinu, upplýsingaskrif-
stofunni eða FOA.
Það er skylda borgarinnar
sem höfuðborgar, að sjá þessu
fólki fyrir húsnæði, alveg eins
og starfsliði rússneska sendi-
ráðsins.
Fífl í bandalagi
við kommúnista.
Eftir áróðursherferðina gripu
rauðliðamir til ofbeldisaðgerða.
Af ástæðum, sem þeir einir vita,
þá létu þeir hermennina af-
skiptalausa. Hópur af ungum
bullum réðust á óbreyttu,
bandarísku borgarana, er þeir
komu til höfuðborgarinnar í
frítímum sínum. Afleiðingarnar
urðu nokkur óskemmtileg slags-
mál, sem síðan voru aukin og
útblásin í öllum dagblöðunum.
Bandamenn kommúnísta í
hinni and-bandarisku herferð
voru jafnaðarmenn og pólitísk-
ur flokkur, sem kallar sig Þjóð-
vamarflokk. Mikið auglýst rúss-
nesk tilboð um að kaupa fisk,
og hörð barátta kommúnista í
því skyni að vinna íslenzka
menntamenn með lævlslegum
„menningar“-áróðri, bar þann
Q j> lliis arlidc a«<3 nwi} il lo y«tr Coo-
lt rcrcjils iiow ti. S. íirtni n.
mcnttin" a »tr&t«gic Í)>m* in the connlrv
«f #n allcgcil allj, urc eulfcring iicyuml
cull ol ilitl)!
tr MAICOLM MCaOAN
'líir .b'viiitl Híttúo* tfr»y -v'
árangur, að margir samferða-
menn fengust, og sumir þeirra
þjóðkunnir menn.
Enda þótt íslenzka ríkis-
stjómin sé hlynnt Bandaríkj-
unum, hefur hún orðið að
beygja sig fyrir þessum hern-
aðaraðgerðum. Þessi uppgjöf
var viðurkennd í yfirlýsingu dr.
Kristins Guðmundssonar, utan-
ríkisráðherra, sem er einlægur
vinur Bandaríkjanna, en samt
sagðí:
„Svo margt fólk, einkum af
yngri kynslóðinni, er mótfallið
veru Bandaríkjamanna hér,
ekki vegna þess að þeir eru
Bandaríkjamenn heldur af því
að þeir eru einkennisklæddir
útlendingar.
Maður heyrir því einnig
fleygt, að Bandaríkjamenn séu
hér ekki til að verja ísland
heldur til að verja sitt eigið
land. Um þetta er rætt og það
er gagnslaust að kannast ekki
við það.“
Hin rauða slúðurherferð bar
þann árangur, að Alþingi hlð
íorna íslenzka löggjafarþing,
ræddi reglur um að loka her-
mennina inni á Keflavíkur-
flugvelli, setja þá í sóttkví,
banna þeim að koma til
Reykjavíkur og banna banda-
rískum verkamönnum að starfa
á Keflavíkurflugvelli. Á meðan
reglur þessar voru til umræðu
á Alþingi, náði óvildin í garð
Bandaríkjamanna hámarki; al-
þingismenn voru ósínkir á að
móðga gesti sína og úthúða hin-
um saklausu hermönnum.
Sumt af þessum illmælum
fi'éttist til Keflavíkur, og var
það sízt til að gera útlegð her-
mannanna skemmtilegri né
heldur til að gera íslendinga
hjartfólgnari þessum nauðugu
gestum þeirra.
Tillagan um að inniloka her-
mennina, var borin fram af
Jafnaðarmönnum, sem þykjasfc
vera and-kommúnistar. Tillagan
hlaut ákafan stuðning Þjóð-
varnarflokksins, sem á íslandi
er and-ameríski flokkurinn.
Þrátt fyrir hinn taumlausa
rauða áróður, var tillagan felld
á Alþingi. Ríkisstjórnin fylgdi
samt ekki sigrinum eftir, heldur
„viðurkenndi hún það ástand,
sem væri orsök kvartananna"
og setti sjálf reglur til að tak-
marka ferðir hermannanna.
Reykjavík bannsvæði.
Ríkisstjórnin ákvað einnig að
hindra Bandaríkjamenn í að
leggja góðan veg milli Kefla-
víkur og Reykjavíkur. Öll um-
ferð milli höfuðborgarinnar
verður að fara eftir þröngum
götuslóða, þrjátíu og sex
mílna löngum. Fyrir nokkrum
árum bauðst Ralph O. Browr.-
field, hershöfðingi bandaríska
flughersins, til að leggja veg-
inn, en ríkisstjómin neitaði.
Hermennirnir komu vonglað-
ir, með hinu vingjarnlega fasi,
sem einkennir hinn ameríska
hermann, hvert sem loftslagið
er. Vasar þeirra voru úttroðnir
af sigarettum, súkkulaði og
tyggigúmmí, þeir vonuðust eftir
að geta unnið vináttu smápatt-
anna og geta sjálfir samlagazt
íbúunum.
Þeir voru rólyndir, kátir og
vingjarnlegir, en þeir mættu
ískaldri gestrisni, sem blés eins
og vindurinn frá Faxaflóa.
Menningarfrömuðumir gerðu
enga tilraun til að skapa vin-
gjarnlegt samband milli íbú-
anna og gestanna. Það var tek-
ið á móti Bandaríkjamönnum
með dauðaþögn og síðar með
opinberum fjandskap.
Það kom skjótlega í ljós að
áróðurspostular rauðliða blésu
að kolunum. Þeir gerðu litið úr
þeirri staðreynd, að ísland
þarfnaðist gjaldeyrisins, sem
hið ameríska varnarlið flutti tii
eyjunnar. Þeir neituðu ekki
eingöngu að þakka hiná
skyndilegu velsæld, sem ame-
ríkanarnir fluttu inn í landið,
heldur notuðu þeir velsældina
sem vopn gegn hermönnunum
Rauðliðar í launsátri.
Kommúnistar á íslandi eru
að vísu ' ekki mjög f jölmennir,
en hávaðasamir og áhrifamikil!
flokkur og þeir eiga fábjáha-
lega bandamenn innan annarra
pólitískra flokka. Fyrir nokkr-
Framhald á 11. síðu.