Litli Bergþór - 05.03.1980, Blaðsíða 11

Björn kom rneö afmælisvísu sem hann haföi ort um
sjálfan sig (þar eð ekki geröu þaö aörir).
Þótt gildni vömb og gráni hár
glaöur þrátt óg glimi.
Því fjörutíu og fjögur ár
finnst mér stuttur tími.
Skóladagar. - Jóhannes rifjaöi upp visu er hann orti
þá er hann kvaddi Hvann-eyri.
Hvanneyri ég kveö i dag
kvalinn þorsta og lúa.
Kem svo heirn og kann mitt fag
og kunna á vist aö búa.
I fyrstu ætlaði Björn að sleppa þessu, en nú væri
staddur hjá sér i vinnumennsku ungur maður sem hefði
verið litillega að fást við menntabrautina, og um
hann væri visan.
A menntabraut ei manndóm hlaut
margt J)á blautur stauti
frisar á braut og fóðrar naut
fallega braut he.nn Gauti.
Þá voru þaö vjotrarhörkur. - Jóhannes hafði i fyrra
ort visu á þessa leið:
Spillist færð og spóla bilar
spáð er aö áfram verði aklt.
Hvergi sjást nú dökkir dilar
drifhvit mjöllin hylur allt.
Þessu sleppti Björn þ'ar sem litið hefði farið fyrir
vetrarhörkum i ár.
Eitthvað um rikisstjórnina nv-ju: - Um hana vildi
Jóhannes ekliert tjá sig, en Björn fór aðeins út
fyrir efnið i þessari visu.
Lulíkunnar velferö ljáöu mér
lýöurinn þó veini.
Hamingjan siðan hangi á þér
eins og hundur á góöu beini.