Skólablaðið - 01.10.1948, Qupperneq 22

22
SAMEININCr MÍLFUNMFÉLAGANNA (frh.f ,bls.6).
Það á að niða kaffibollatölima við fé-
lagatölu málfundafélaganna, en ekki f'é-
lagatöluna við hina æskilegu kaffiholla-
tölu.
Þa hafa rökin fyrir gildi tveggja
félaga verið talin upp. Seu þau rann-
sökuð til hlítar kemur í Ijós, að ekkert
þeirra fær staðist. Allt mælir rneð sam-
einingii félaganna.
En eitt er eftir enn. Sumir menn
eru þannig gerðir, að Jieir kumia hezt
við sig, ]bar sem klofningur og kritur
ríkja. Þeir vilja helzt vera með nefið
niðri í öllu, vera í stjorn og fá að
ráða. Klofni skolinn í mörg féiög verða
auðvitað meiri möguleikar fyrir þá að
komast einhvers staðar í valdastöðu, auk
]?qss sem grundvöllur skapast fyrir met-
ingi og innhyrðis deilum og hreppapéli-
tík, 3em þeir geta notað ser í hag0 Þeir
meini, sem nú herjast fyrir skiptingu
skólans í tvö málfundafélög, hafa hingað
til einungis verið reyndir að öllu géðu,
og vil ég ógjarnan trúa því að éreyndu,
að þessar hvatir liggi að haki skoðun
þeirra nú. Hitt mun sönnu nær, að hún
skapist af tryggð við "Fjölni", það fé-
lag, sem þeir hafa férnað starfskröftum
sínum undanfarin skélaár, og slík tryggð
er hæði eðlileg, heilhrigð og sjálfsögð.
En hún má ekki verða svo mikii og hlind,
að þeir sjái ekki, að nú fara í hönd
aðrir tímar, hreyttar aðstæður og nýjar
kröfur. Ég þykist þess því fullvís, að
þegar þeir og aðrir nemendur þessa skola,
hafa íhugað málið, sjái þeir, að í fram-
tíðinni eigi að ríkja aukin samvinna,
aukin kynning og einhugur í félagslífi
nemenda, og hezta leiðin til þess er sam-
eining kraftanna í einu málfundafé'Lagi,
malfundafélagi framtíðarinnar, máifunda-
félaginu "Framtíðin".
BLEKSJ.EfT'JH (frh. frá hls. 12) ,
Þorvarð’jr Jonsson, þnX.
Björn Jóhannesson, 4.B.
BLJÓMIíTjIZAR,
1. tonlistarlevöld vetrarins var
haldið fösbud. 23« okt. Hinn ágæti
listamaður, Wj.lhelm Larzky-Ctto lék þar
fimm verk eftir Bach, Mozart, Brahms,
Carl Nielsen og Chopin, en auk þess tvö
aukalög eftir Chopin. Eektor var við-
staddur, svo og einn kennari, Guðmundur
Arnlaugsson. Þessir hljémleikar tokust
með ágætum og gefa goðar vonir um vax-
andi ténlistarlíf í skolanum. L hljém—
leikunum voru mættir um 140-150 nemendvir,
eða fullur salur. úheyrendur téku lista-
nanninum forkunnarvel og var hann éspart
hylltur að hljomleikunum loknum. M, a,
hrépuðu nemendur kröftugt Menntaskélahúrra
honum til heiðurs.
Tónlistarnefnd sá um ténleikana og
forst það vel úr hendi.
AB LOKÖM vil ég skora á ykkur að senda
"Blekslettum" línu, ef ylckur finnst eitt-
hvað fara aflaga í skélalífinu, og ekki
síður, ef þið hafið einhvorjar úrhétatil-
lögur fx-am að færa. Aulc þess eru allar
athugasemdir um Skélahlaðið vel þegnar.
A.G.
BEAUMUR (frh, frá hls. 15).
sýndi henni fuglinn sigri hrésandi.
Mamma varð auðvitað alveg undrandi,
en hxtn varð samt eklcert glöð. Jlún ték
mig á kné sér og sagði, að ég mætti
aldrei veiða litlu fuglana.- Frelsið er
þeirra líf, sagði hún, 0g ef ég vildi
halda þessum hjá mér, mundi hann hrátt
deyja og _svo sagði hún mér að fara út og
sleppa veslingnum litla.
Sárhryggur fér ég út úr hænum. Ég
settist í snjoinn á hlaðinu og hélt opn-
um léfanun, svo að fuglinn gæti flogið,
en hann sat^kyrr. Ég setti hann varlega
niður í snjéinn, en hann vildi ekki fara
- og loksins varð ég að reka hann hurt.
Hann flaug ekki aftur upp á hæjar-
hurstina til hinna fuglanna, hann flaug
hurt út yfir sveitina, longi-a og lengra,
ut í helkaldan émælisgeiminn, þaðan sem
hann mun aldrei snúa aftxir,-
Frá þoim tíma hef ég alltaf haft
eitthvert éhugnanlegt hughoð um, að þessi
litli fugl, sem ég rak hurt, liafi verið
hamingjufugl minn.
Hallberg Hallmundsson,