Skólablaðið - 01.11.1959, Blaðsíða 19

- 47
Þá hitti ég einhverju sinni Brand á
förnum vegi. Hann var óttalega urgin-
tussulegur í klæðaburði, og skalf.
Hann var að bíða eftir vagni og var at-
vinnulaus sem stóð.
Ég tók upp sígarettupakka og bauð
Brandi að reykja. "Vantar þig ekki sígar-
ettu?1' sagði ég og naut þess, því að mað-
urinn var sýnilega tóbakslaus.
Svo sá ég hann ekki í langan tíma,
ekki fyrr en eftir ár.
Ég var eiginlega búinn að gleyma hon-
um aftur. Þá var það.að ég fór að vera
við setningu skólans. Það var dálítið
virðulegur skóli og erfiður inngöngu.
Hvern sá ég þá nema manninn með
þrjózku svipinn og framstæðu hökuna ?
"Svo að hann er þá kominn hingað
líka:í, hugsaði ég.
"Hver er þessi náungi ? 11 spurði ég
svo einhvern nærstaddan. "Hann, hanner
eitthvað bölvað séní", var svarið.
"Hann er þá ekki eins heimskur og ég
hélt," hugsaði ég.
Eiginlega gramdist mér, að helvítis
maðurinn skyldi ekki vera heimskur.
Ég bara þoldi manninn alls ekki.
Ogalltíeinu langaði mig til að berja
hann, sparka í hann, eða þá bara hrækja
á hann. , ,
M.

Mottó: Þeir, sem guðirnir elska
Það kunngjörist hérmeð, að óskabarn okkar, Binc.indisfélag Menntaskól-
ans hefur nú loks gefið upp öndina. Hinn látni hefur um langt skeið átt við
mikla vanheilsu að stríða. Þegar sýnt þótti, að félaginu yrði ekki hugað líf,
veitfci stjórnin því hinztu þjónustu með því að reka alla aðra félagsmenn úr því.
Eins og kunnugt er, fæddist félagið eftir ólöglegar fæðingahríðir á útmánuðum
1957, og varð því aðeins 2ja ára lífdaga auðið. Það kom mörgum á sporið með
göfugri aðstoð Bryndísar Schram og hefur auk þess starfað farsællega að ýmsum
menningar- og framfaramálum. Reitum hins látna hefur stjórn félagsins þegar ráð-
stafað. Jarðarförin fór fram í kyrrþey. Arni Bergur, sonur hins nýkjörna biskups,
jarðsöng. Fyrir hönd vandamanna
Þorsteinn Gylfason Ómar Ragnarsson