Alþýðublaðið - 12.11.1919, Qupperneq 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Auglýsingar.
Auglý3ingum í blaðið er fyrst
um sinn veitt móttaka hjá Ouð-
geir Jónssyni bókbindara, Lauga-
vegi 17 (bakhús). Sími 286 og á
afgreiðslunni á Laugavegi 18 b.
og kunnugt er fram kosningar til
bæjarstjórnar. Þá var það að kjör-
stjórnin, en í henni var meðal
annara Sveinn Björnsson, ákvað
að þeir, sem ekki hefðu greitt út-
svar, skyldu strykaðir út af kjör-
skrá. Sveinn Björnsson vissi að
þetta myndi koma harðast niður
á Alþýðuflokknum og ætlaði að
komast inn í bæjarstjórnina með
slíkum rangindum. En á síðustu
stundu, nægilega seint þó til að
almenningi var það ekki kunnugt,
neyddi stjórnarráðið kjörstjórnina
til að taka úrskurð sinn aftur.
Getur nú nokkur efast um það,
að maður sem svona hefir hagað
sér,'sé fyrirfram fallinn? Enginn,
sem nokkur afskifti hefir haft af
pólitík. — Fyrst reynir hann að
misbrúka vald það, sem hann hefir
sem kjörstjórnarmeðlimur til þess,
að komast í bæjarstjórn (mikið
heflr veslings manninn langað inn)
og svo berst hann með hnúum
og hnefum á móti kröfum alþýð-
unnar í bæjarstjórn (sbr. sjóðs-
málið).
Nei, slíkt getur ekki gengið til
lengdar. Látum svo vera, að þeir
hefðu stilt upp einhverjum öðrum,
t. d. Gísla Þorbjarnarsyni, Pótri
Zophóníassyni, Kjartani Konráðs-
syni eða jafnvel Ólafi Thors,
slíkt hefði þó ekki verið önnur
eins móðgun við kjósendur, enda
munu vonir Sveins ekki miklar,
hann veit hvert svarið verður 15.
nóv. næstkomandi.
Jón og Sveinn verða víst látnir
eiga sig í þetta sinn, þeim stoða
ekki neinar brellur, þó Sveinn
muni þess ávalt búinn, ef á liggur
— en mér þykir leitt, að Jón
skuli láta hafa sig til þessa
skrípaleiks. Hann mun þó heiðar-
legur maður (gr ....).
Kjósandi.
„€g skal á þing“.
Jakob Möller hafði boðað til
fundar í Bárunni í gær, og boðið
þangað öðrum frambjóðendum, og
öllum kjósendum hvaða flokki
sem fylgdu, og var því húsið
troðfult.
Fýrstur talaði Jakob sjálfur og
og ekki mjög langt. Munu áheyr-
endur hafa orðið jafnnær um
pólitíska skoðun Jakobs eins og
að lesa MVísi“.
Næstur talaði Ólafur Friðriksson,
sem bað menn afsaka ef menn
heyrðu ekki vel til sín, þar eð
hann hefði legið rúmfastur i þrjá
daga. Mintist hann á ýmsar hlægi-
legar tilraunir, sem mótstöðumenn
alþýðunnar hefðu gert til þess,
að sverta þá Þorvarð. Siðari hluti
ræðunnar snerist móti ræðu Jak-
obs Möller.
Næst talaði Bjarni frá Vogi
langt mál um fossamálið. Sagðií-t
hann vera með Jakob Mölier, en
gaf ekki upp hveijum öðrum hann
var með. (Nú er annað en 1915).
Þá tók til máls Þorvarður Þor-
varðsson og skýrði afstöðu sína
og Alþýðuflokksins til ýmissa mala.
Þá tók til máls Jón Þorláksson
og snerist ræða hans nær ein-
göngu móti Jakob Möller.
Þá tóku til máls aftur Bjarni,
Ólafur og Jakob, en síðan Jón
Ólafsson útgerðarmaður, sem mælti
á móti Jakob og stóru lofoiðun-
um hans, sem aldrei mundu verða
svikin af Jakob, því hann mundi
aldrei á þing komast. Sagði að
Jakob skyldi hætta að gefa út
Vísi, en í þess stað bjóða sig
fram tvisvar á ári og þylja upp
úr Vísi!
Fundurinn fór fram með mikl-
um óspektum eins og vænta mátti,
þar sem þarna voru samankomnir
allir fylgismenn Jakobs. Sýndi
klappið að fylgismenn Jakobs voiu
enganveginn í meirihluta, þó þetta
væri fundur Jakobs, heldur mun
viðlíka hafa verið þarna af öllum
þremur frambjóðendaflokkum, þó
Jakob muni vafalaust hafa heyrst
öðruvísi (sbr. góðu heyrninni hans)
og segja í Vísi, að langmest hafi
verið klappað fyrir sér.
Einn af þeim sem mest lét á
sér bera á fundinum, með köllum
og öðrum látum, var prentari
nokkur er Hersir heitir, unglings-
piltur, sem dvalið hefir á stríðs-
árunum suður í Þýzkalandi og
verið þar nokkuð þektur Sparta-
kisti, og í samræmi við það æst-
ur fyigismaður Jakobs hér.
Þ.
5va8 ferðamaður sér.
Ef maður hefir dvalið um herr-
ans mö'g ár burt frá ættjörðunni,
þá er gleðín aftur á móti ósegj-
anlega mikil yfir því, að eiga von
um að pjá aftur gömlu stöðvarn-
ar; maður verður ungur á ný,
því í draumum birtast manni
æskustöðvarnar. Á þennan hátt
lifir roaður aftur hina blessaða
sælu- og sólardaga barnæskunnar.
Þá er maður kominn svo langt
aleiðis heim, að maður sér gömlu
Fjallkonuna rísa úr sæ.
Piófessor frá Múnchen hefir
sagt: Begar eg nálgaðist tsland
og sá það rísa úr sæ, og það var
við sólsetursstund, þá hefi eg eigi
á æfi núnni séð aðra eins dýrðar-
sjón; og væri eg þá snúinn við
heimleiðis, þá væri ferðin samt
sem áður vel launuð Hrifinn og
fullur lotningar færðist eg líka nær
og nær alt inn á Reykjavíkur-
höfn. Það var sem mér kæmi orö
ritningarinnar í hug: MDragðu skó
þína af fótum þér, því sá staður
aem þú stendur á er heilögjörð".
Svo kom landgangan. Þá breytt-
ust þessi orð ósjálfrátt í aðra átt:
„Sjaðu til að ná þér í klofstígvéL
þar með þú kæfist ekki í bann-
settri borgarforinni". Svo fara
hestvagnar og bifreiðar á hinum
dæmalaust hnökróttu vegum hálfa
leið upp til axa, og kyssa klæði
komumanna.
Hvernig skyldi það nú líta út
í þurkum gog vindasamri tíð á
sumrum ?
Engin furða þó að í þessari litlu
borg margir kvillar stingi sér
niður og eigi sér stað, sem þar
af leiðandi verða að gjaldast með
lifi borgarmanna.
Ferðalangur.