Landneminn - 01.12.1938, Side 4

4
LANDNEMINN
Æskulýðsfylkingin.
Ungu sósíalistarnir hafa sameinast.
Par með hefir íslenzk æska eignazt
nýtt vígi, nýja forystusveit.
Æskulýðsfylkingin er til 'Orðin fyrir
óskir iog atbeina æskulýðsins sjálfs.
Hún er stofnuð í fullri vitund þess,
að annaðhvort á unga kynslóðin að
standa berskjölduð fyrir erfiðleikum
Iífsins, umlukin af hættum fasisma og
spillingar, — eða þá að hún verður
sjálf að hafa áhrif á sína eigin fram-
tíð.
Aðalkostur Æskulýðsfylkingarinnar
er sá, að' í henni býr kraftur samein-
ingarinnar og að hugsjón hennar er
sósíalisminn.
En hvað er það, að vera ungur
sósíalisti?
Pað er að gæta alltaf og allsstaðar
hagsmuna æskulýðsins, sameina hann
ti! baráttu fyrir bættum kjörum, fyrir
atvinnu, menntun og menningu, fyrir
því að nema Iandið.
Pað er að vinna að einingu æsk-
I.
Héraðið liggur í dauðans auðmýkt undir
janúarsniónum. Allt er svo hreint og hvítt
í nýjárssólskininu, að það er hreinasta
skömm að eldhússtromparnir á kotbæjunum
skuli dirfast að spúa dónaleguin taðreyk yfir
himinhreina mjöll nýja ársins. Bæimir standa
dreifðir og kúrulegir, eins og þeir hniprí
sig saman undir þessari hvítu værðarvoð.
Urn þessar mundir leggja tveir enskir
vísindamienn leið sína inn eftir sveitinrþ
og að kvöldi dags eru þeir staddir á hlað-
inu á Stórhöfða, innsta bænum, í héraðinu.
Bæjarfólkið kemur fram í dyrnar og út á
hlaðið til að sjá. — Og þama standa þeir,
tveir heimsfrægir menn, ásamt fylgdarmanni,
- enskir heimsborgarar, komnir frá móður-
jörð sinni, — Bretlandi hinu mikla, — til
Reykjavíkur og frá Reykjavík hingað upp
í Vainssveit, og héðan ætla þeir að leggja
Leið sína inn á eyðimörk vetrarins, inn á
öræfi Islands, til þess að sjá og rannsaka
hvemig jökullinn og eldurinn hamast, —
svo ætla þeir að skrifa bækur um jökulinn.
Athugulasti og forvitnasti áhorfandinn
þama á bænum, — að undanteknum Orra
gamla, sem gerðist svo djarfur að nasa af
sportbuxum þessara heimsfrægu manna, —
var fjórtán ára gamall piltur, Lúkas að
nafni, ættaður utan af ströndinni, núverandi
vinnupiltur á Stórhöfða. Hann fylgdist gaum-
gæfilega með hverri hreyfingu þessara tigin-
bomu gesta, sem vora skeggjaðir eins og
Georg heitinn konungur. Þeir drógu skinn-
henzkana af höndum sér og bentu með
unnar gegn fasisma og afturhaldi, til
verndar frelsi og lýðréttindum fólksins.
Pað er að vera sannur íslendingur,
sem vinnur að sameiningu æskulýðs-
ins til verndar sjálfstæði landsins.
Pað er að kynna ungu kynslóðinni
sósíalismann, afla sjálfum sér meiri ©g
meiri almennrar jrekkingar, og þá sér
í lagi á sósíalismanum og frelsisbaráttu
íslenzka fólksins.
Og að síðustu: Ungi sósíalistinn set-
ur stolt sitt í ]>að, að gera Æskulýðs-
fylkinguna öfluga og fjölmenna.
Samband okkar er ekki stofnað til
höfuðs öðrum framfarasamtö'kum æsk-
unnar. Pvert á móti mun það kapp-
kosta að hafa við þau sem vinsamleg-
ast samband og samvinnu um málefni
hinnar ungu kynslóðar, enda álítur það
berum vísifingrunum inn til heiðanna, og
á fjngrunum glóðu ástralskir gullhringar,
!en í þessa dýrindis gullhringa vora greyptir
gimsteinar frá Suður-Afriku, sem geisluðu
eins og fegurstu kristallarnir í heiðasnjón-
um, þar sem enginn taðreykur hafði flekk-
Gíinnav M, Mag'núss:
að mjöllina. Svo báru þeir Vlukkur spennt-
ar yfir úlnliðina, — en guð sjálfur veit,
hvaða djásnir þeir báru annarsstaðar á lík-
ama sínum innanklæða.
Þeir gistu í torfbænum á Stórhöfða um
nóttina. Daginn eftir hurfu þeir svo inn
til heiðanna, en hæglát logndrífa jafnaði
slóð þeirra niðri í byggðinni.
II.
Um þessar mundir teygði Þorri ásjónu sína
fram úr myrkri tímans. í þetta skipti fagn-
aði hann tilveru sinni á nýja árinu með
því að sveifla sér dansandi yfir landið og
þýrla upp snjónum frá heiðum til hafs.
Það þau^t í fjöllunum og hvein úti í geimnum
og yfir öræfi Islands hlóöst rneiri snjór, —
meiri snjór, rneiri snjór. Þá urðu menn um
allar byggðir gripnir og gagnteknir einni
hugsun: Verður nokkurri mannvera líft
uppi á heiðaflákunum í slíkum ofsa? Drott-
inn hjálpi blessuðum mönnunum, sem nú eru
slíkt samband brýna nauðsyn.
Sömuleiðis vill Æskulýðsfylkingúi
tengja starfsemi sína við starfserwi
verklýðshreyfingarinnar.
Við göngum bjartsýn til starfs, upp-
örfuð af þeim ágætu undirtektum, sem
samband okkar hefir þegar fengið með-
al æskulýðsins. Við trúum á krafjinn,
sem býr í hinni sameinuðu, frjálshuga
æsku. Við vitum, að þessi kraftur mun
aukast og margfaldast í baráttu ungu
kynslóðarinnar fyrir því, að sækja rétt
sirm og velferð í hendur þeirrar fá-
mennu klíku auðmanna, sem nú held-
ur auðlindum landsins lokuðum fyrir
æskulýðnum, ©g sem vill svifta hann
frelsinu.
Undir frelsisfána sósíalismans mun
Æskulýðsfylkingin verða voldug og
sterk.
Ungir sósíalistar!
Fram til starfs og dáða!
Eggert þorbjarnarson.
fórna lífi sinu, af einskærri ást til lands-
ins okkar, til þess að gera jöklana okkar
heimsfræga. Þessir blessuðu inenn hafa einir
skilið það, að landið okkar er líklegt til að
geta sett heimsmet í jökulhlaupum, og
hversu mikill heiður er það ekki »ú !á
SffMásía^ai.
dögum að geta sett heimsmeí í einhverjunr
hlaupum. Ó, ástkæra fósturmold! Vertu misk-
unnsöm við þessa menn, svo að þeim auðn-
ist að skrifa bók um ísöldina á voru heitt
elskaða landi.
Og eitt kvöldið hljómaði fregntn í útvarp-
inu: Menn óttuðust alvarlega um líf hinna
heimsfrægu sona Stóra-Bretlands; — til
þeirra hafði ekkert spurzt, síðan Þorrabyl-
urinn skall ’á. Það var því ákveðið að gera
út hjálparleiðangur að morgni næsta dags.
Stjóm Stóra-Bretlands hafði heitið fjárfram-
lögum til leiðangursins.
III.
Þegar fregnin um þetta heyrðist í Stór-
hiöfðabaðstofu, var þar einn maður, sens
tók fregninni ineð ógurlegum fögnuði. Það
Var Lúkas. Eins og leiftur þaut það gegn-
um hann, að það væri hann og enginn
annar, sem væri fæddtir til þess að frelsa
þessa frægu menn; — og eftir litla nwi-
Effír Eggerf Porbianiarsosi
forseía Æskulýðsfylkmgarmnar,