Alþýðublaðið - 17.01.1924, Blaðsíða 3
Á L S> V 3D U B‘L ÁBIB’
Hjáípafsíf;® hjúkrunarféiaga-
ins >Líknar< ®r opín:
Mánudaga . . . kl. n—12 L h.
Þriðjudaga . . .— 5—6 «. -
Miðvikudaga . . — 3—4 e>. -
Föstudaga ... — s—6 «. -
Laugardaga . . — 3—4 »• -
taksins magn< í orði og verki.
Einungis með því móti er von
um, að alþýða, en til hennar
teljast, eins og nú er komlð
högum vorum, allir þeir, sem
lifa á þv( að selja vinnu sína, í
hverri stöðu sem þeir annars eru,
þar á meðal atvinnurekendur í
smáum stíl og smákaupmenn,
auðnist að bera sigur í býtum í
óhjákvæmilegri baráttu sinni við
peningávaidið, se n nú þröngvar
kosti allra þessara manna. Ein-
ungis með því móti er sá sigur
vís, sem vlnna þarf á þessu
óholla valdi til þess, að Reykja-
vík verði í bezta skilningi höf-
uðstaður íslands, byggður og
hirtur af vei mentri alþýðu, en ekkl
skúmaskot, þársem saman satnast
alis konar braskaradót bæði f
andlegum og ííkamlegum etnum,
en á því er miktl hætta, ef ófyr-
irleitian ránsmannalýður á til
langframa að ráða hér lögum og
lofum með ýmiskonar samsæris-
Verkamaðurlnn, blað jafnaðar-
manna & Akurevri, er beita fréttablaðið
af norðlenzku blöðunum. Flytur göðar
ritgerðir um stjórnmál og atvinnumál,
Kemur fit einu íinni i viku. Kostar
að eins kr. 5,00 um árið. Gferiít áekrif-
endur á aigreiðilu Alþýðublaðiin*.
brögðum >til ágóðá fyrir< hina
gráðugustu þeirra.
Srmtök alþýðu til sigurs al-
þýðu. í>að er merkið, sem jafn-
aðarmenn bera fyrir sér i bar-
áttunni fyrir alhliða framförum
bæjarfélagsius, sem að eins geta
risið á velgengni alþýðu, og
undir því merki einu er öllu,
sem. hefir rétt framtíðarinnar til
að ii* la og starfa í þessu bæjar-
félagi, s’gurinn vís.
Draumar
Jéns Oizarssonar.
í’o.steinn Gizursson tól bjó að
Hofi í Öræfum fram.undir miðja
síðustu öld. Hann var þjóðhaga-
smiður og skáld gott, fyndinn og
hæðinn nokkuð. Þá bjó og á Hoö
bóndi sá, er Sveinn hét, gáfumaður
$
Bjarnargreifarnir, Kvenhat.ar-
inn og Sú þriðja fást í Tjarnar-
götu 5 og hjá bóksölum.
—.... 'i ...
ÚtbpelðlS AlþýðublaðlS
hvar sem gaii erui qg
hwept sem þlð faplðl
og hagyrðingur. Hann var faðir
Oddnýjar gömlu, er lnngi bjó. á
Gerði í Suðursveit. Oddný var
hagorð, eins og hún átti kyn tii,
því að hún var einnig í ætt við
Þorstein tól, fluggáfuð. margfróð
og minnug. Hún kunni kynstrin
öll af ættvísi, kviðíingum og sög-
um og sagði meistáralega frá.
Oddný mundi vel Þorstein tól og
kunni margt af kveðakap hans.
í tíð Þorsteins og Sveins voru
bræður þrír á Hofi, Hallur, Guð-
mundur og Jón, Gizurssynir. Það
var einkennilegt um Jón þennan,
að hann dreymdi furðulega drauma.
Sagði hann Þorsteinl og Sveini
drauma sína, en þeir ortu skop
út aí. Þetta líkaði Guðmundi bróð-
ur Jóns illa. Því sagði hsnn einu
sinni: >Ekkert skil ég í þór, Jón
bróðir! að þú skulir vera að segja
spaugurunum honum Þorsteini og
Sveini draumana þína og láta þá
yrkja skop út af öllu saman<.
Jón hafði sterkan trúnað ágrá-
Edgar Rico Burronghz: Sonup Tarzant.
heimili. „Bwana“ og „My dear,“ eins og hún heyrði
þau fyrst kölluð og hélt áfram að kalla þau, voru henni
strax se'm faðir 0g móðir. Þegar óttinn hvarf, lcom
tröllatraust og ást til þeirra. Nú vildi hún hiða, unz
Körak fyndist, eða hann fyndi þau. Hún hætti ekki að
hugsa um Kórak; — hann var ætíð efstur i huga hennar.
XV. KAFLI.
ög i skóginum langt i burtu sveiflaði Kóralr sér,
hlaðinn sárum og löðraður blóði, hryggur og reíður, á
eftir baviönunum. Hann hafði ekki fundið þá þar, sem
hann skildi við þá, og hvergi þar, sem þeir veiddu venju-
lega, en haun rakti slóð þeirra, þótt óljós væri, og náði
þeim loksins. Þegar hann hitti þá, voru þeir á leið suður
á bóginn. Allur hópurinn var að flytja búferlum. Kórak
fór undan vlndi; þegar aftnrvörður apanna varð hans
var, gaf hann merki, 0g stanzaði þá allur hópurinn. Nú
hófst urr og skvaldur. Kai'laparnir byrstu sig og gengu
i hálfhring. Mæðurnar kölluðu skrækróma b,örn sin til
sin upp i hágreinarnar.
Kórak kallaði, hátt til kóngsins, og nálgaðist hann þá
hæg't og varlega. Hann varð að leita ráða nefs sins.
Ekki dugði að treysta cyrum og augum eingöngu.
Kórak stóð grafkyr. Hefði hann hreyft sig, mátti hann
búast við árás eba æðisgengnum flótta. Villidýr eru
tauganæm. Það er tiltölulega auðvelt að æsa svo
skap þelrra, að þau fyllist drápgirni eða verði ofsa-
hrædd.
Kónguriun kom til Kóralcs. Hann gekk i kringúm
hann 0g þrengdi æ hringinn — urrandi og snasandi.
Kórak mælti til hans:
Jig er Kórak, Ég opnaðí húrið, sem hélt þér. Ég
hjargaði þér. Ég er Kórak. Ég er vinur þinn.“
„Húh!“ urraði kóngurinn. „Já; þú ert Kórak. Eyru
mín sögðu, að þú værir Kórak. Augu min sögðu mér
það. Nú segir nef mitt, að þú sórt Kórak. Nef mitt
heflr aldrei rangt fyrir sér. Ég er vinur þinn. Komdu!
Við skulum veiða saman.“
„Kórak getur ekki veitt núna,“ svaraði apamaðurinn.
„Gomanganar liafa stolið Meriem. Þeir hafa bundið
hana i þorpi sinu. Þeir sleppa henni ekki. Kórak gat
ekki einn leyst hana. Kórak leysti þig. Viltu nú koma
með lið þitt og losa Meriem?“
„Gomangarnar hafa marga oddhvassa stafl, sem þeir
kasta. Þeir stingast i gegnum lið mitt. Þeir drepa okkur.
Gomanganar eru illir. Þeir 'drepa okkur alla, ef við för-
um inn I þorp þeirra."
„Tarmanganai' hafa prik, senv hafa hátf og drepa á
löngu færi, “svaraði Kórak. „Þeir höfðu þau, þegar Kórak
leysti þig. Hefði Kóralt flúið þá, hefðir þú nú verið
fangi.“
„Tarzan“, „Tarzan snýr aftur“, „Dýr Tarzansf
Hver saga koatar a8 eius 3 kr„ — 4 kr. á betri
pappír. Sendar gegn póstkröfu um alt land. Látiö
ekki dragast aö ná í bækurnar, því að bráðlega
hækka þær í veröi. — Allir skátar lesa Tarzan-
sögurnar. — Fást á afgreiðslu Alþýðublaðsins,