Alþýðublaðið - 13.11.1919, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
bræðingnum og lót hafa sig til að
semja við hina gömlu andstæð-
inga sína um hreinan afslátt á
sjálfstæðisstefnunni og átti því að
réttu lagi að ganga inn í heima-
stjórnarflokkinn. Samt varð ekki
aí því, og mun helzt ótti við föð-
ur hans hafa tálmað því, því
gamli maðurinn var ekkert lamb
við að eiga, ef eitthvað óhreint
var á seiði.
1913 — grúturinn.
Nú var ekkert að óttast lengur,
nú var Sveinn frjáls og gat leikið
lausum hala. Enda kom þá fljótt
tækifærið. Þá drakk Sveinn grút-
inn ofan á bræðinginn. Þá var
hann kominn svo langt, að hann
gekk inn á allca svörtnstu inn-
limunina, svo svœsna, að jafnvel
gamall og gildur Hafsteins-mað-
ur, Einar á Gtldingalœk, vildi
ekkert vera við það riðinn.
Hann sór fyrir grútinn á kjós-
endafundi í Báruhúsinu og var
þó algáður.
1914.
í apríl 1914 var Sveinn boðinn
fram af Sjálfstæðisfélaginu við
þingkosningar. Hann var þá sett-
ur til höfuðs ríkisráðsákvæðinu.
Þá reyndu menn að gleyma öllu
hans fyrra athæfi, þó marga hafi
rent grun í hvernig fara myndi,
og kvað svo ramt að því, að
margir tryggir sjálfstæðismenn
kusu Lárus Bjarnason til þess, að
ekki yiði kosinn maður, sem
hafði sýnt flokknum slika ótrygð.
1915.
Þetta ár sýndi, hve lítið var á
manninum byggjandi. Þá var hann
útnefndur af H. Hafstein til að
sigla á konungsfund ásamt Einari
Arnórssyni. Þeir sviku báðir stefnu
flokksins og ráðherra Sig. Eggerz.
Þá lék Sveinn sama leikinn og
sparkmenn léku 1911. Sveinn féll
þá í faðm Gísla Sveinssonar, sem
barðist allra svívirðilegast gegn
Birni heitnum. Þá var öliu fórnað
til að geta fylgt Einari.
1916.
Þetta ár kom dómurinn yfir
Svein. Þá féll hann við lítinn orð-
stýr fyrir Jörundi Brynjólfssyni og
Jóni Magnússyni.
1918.
Á þessu ári reyndi Sveinn að
bjarga sér með því, að taka hönd-
um saman við gamla andatæðinga
sína til þess, að bjarga heiðri sin
um, en sú tilraun mishepnaðist
svo algerlega, að heldur mun hafa
dregið úr, en aukið, ef úr nokkru
var að draga. Þá urðu þeir banda-
menn Sveinn, Jón Þorlaksson,
Knud Zimsen, sem manna verst
hrakyrti og svívirti mest föður
hans, Björn heitinn, á Lækjar-
torgsfundinum.
Gamall sjátfstœðism.
p&Utisk jataskifti.
Það er mælt, að skraddarar
sumir „agiteri“ fyrir Sveini, af
þvf að hann kvað manna oftast,
fá sér ný föt. Og svo brosir Sveinn
svo einstaklega þægilega og borg-
ar reiðilega. Hann kvað altaf fa
sér ný föt fyrir kosningar, og
smekklega ferst honum valið. Og
svo kemur hann brosandi fiam
fyrir kjósendur og sýnir þeim nýja
„gallann". Það er hægt að klæða
af sér líkamleg lýti, og salina
klæðir hann í bros. Efast nokkur
um að Sveinn komist að? Ja.
Verkamenn gera það. Þau ganga
ekki í augun á þeim, nýju, smekk-
legu fötin; brosið sigrar þá ekki.
Þeir vita, að „oft er flagð undir
fögru skinni". Þeir vita, að því
meira, sem Sveinn kostar til fat-
anna, þess meira vill hann hafa
upp úr þingsetunni, og það auð-
vitað á kostnað verkamanna.
Sveinn hefir oft haft fataskifti
áður, og hann hefir áreiðanlega
altaf fengið borguð fötin. En bros-
inu sama heldur hann. Það hefir
altaf reynst honum vel, nema
hvað það kann að bregðast núnal
Það er íallegt að brosa, ef brosið
er endurskin fagurs sálarástands,
en það er jafn viðbjóðslegt, þegar
það er gert til að dylja yfitdiep-
skap og hræsni. Það er oft gróða-
vegur að brosa, því menn gangast
upp við gott viðmót. Hvað ætli
Sveinn hafl grætt mikið á því að
brosa um æfina?
Verkamenn ætla að láta Svein
falia við þessar kosningar, og
halda því að sjátfsögðu áfram,
nema hann skifti um hugarfar.
Eu það stendur auðvitað til bóta,
eins og hvað annað, hugarfarið
hans Sveins.
Hlægiiegt er það, að Einar, sem
altaf hefir veiið að hafa pólitisk
fataskifti siðan 1906, annaðhvort
ár að minsta ko=ti. skuli bera
jafnaðarmönnum á brýn „pólitisk
fata8kifti‘. Ráðherra „gallinn“ hans
var kominn úr móð eftir rúmt
eitt ár, og svo hefir víst farið um
hina „gallana“ líka; en sá er
munurinn á Einari og Sveini, að
þó Einar raki sig, þvoi sér vel og
beri fitu 1 hárið, þá hefir hann
aldrei borið „gallann* eins prúð-
mannlega eins og Sveinn, nema ef
vera skyldi þegar hann „stakk
Svein út“ við konung og varð
raðherra.
En þess ber að gæta, að hann
hefir hingað til ekki haft ráð á
að fa sér eins dýran „galla" eins
og Sveinn, en nú ætli hann að
fara að hafa rab á þvi.
Verkamaður.
Xosninga-lygar.
Sjalfstjórn kvað ætla að gefa út
pappírssnepil á föstudagínn er
„Kjósandi* heitir. Verða það
svjviiðilegar árásir og ærumeið-
ingar um Alþýðuflokkinn og menn
sein í honum eru. Kjartan og
Pétur hafa setið með sveittan
skallann í meira en hálfan mán-
uð við að ljúga upp efni í blaðið,
og má þá geta nærri hve fagurt
það verður. teir menn sem ráðist
verður á, munu ekki taka sér
þetta nærri, en alþýðumenn eru
fyrirfram varaðir við að trúa
nokkru einasta orði af því sem
þar stendur. Þið getið nærri hvern-
ig það verður, úr því þeir skamm-
ast sin fyrir að nota Morgun-
blaðið undir blekiðnað þennan.