Alþýðublaðið - 23.01.1924, Blaðsíða 4

/■
4
fariS að flytja inn í landib hey
upp a t,ugi þúsunda Yæri ekki
heilbrigðara að taka eitthvað af
ölium þeitn flákum, er liggja í
ainu ár eftir ár, og safna heyinu
aí þeim i forðabúr, svo að eigi
þyrfti að sækja hey til annara
landa? Þetta ætti Búnaðarfélagið
að framkvæma.
Þá er enn eitt, er ég til, að
geti mikið bætt hag bæjarbúa og
jafnvel orðið víðtækara, og það er,
hvort ekki væti hægt fyrir vérka-
mannafólagið að stofna skrifstofu,
er tæki að sér framkvæmd á allri
vinnu, er til fellur í bænum,
þrnnig, að hún gerði samning við
atvinnurekandann að útvega vérka-
menn til að vinna, svo að hann
þyrfti ekkert fyrir því að hafa
nema að borga skrifstofunni og fá
verkið unnið, og hún borgaði svo
veikamönnunum.
Ég ætla nú að stanza að sinni,
en ég get fært iök fyrir, að með
þessu fyrirkomulagi er ekki að
eins bænum unnið ómetanlegt
gagn, heldur landinu í heild sinni.
Tökum saman höndum og reyn-
um að vinna iandi og þjóð svo
mikið gagn, er við getum, ekki
með skömmum og rifrildi okkar á
rnilli í blöðunum, heldur með sam-
tökum og bróðurlegu hugarþeli
hvers til annais í verki.
Quðni Stígsson.
Um daginn og veginn.
Uuðspekifélflgið. Fundur í
Septfmu í kvÖId kl. 8^/2 stund-
vislega Grétar Ó. Fells flyiur
erlndi. Efni: Ást og hatur, —
Enginn fundur föstudagskvöld.
Ársfundi stúkunnar frestað.
Séra Jakolb Kristinsson flytur
erindi f Bfó húsinu í Ilafnarfirði
næstkomandi fimtudag, 24. þ. m.,
kl. 8 e. m. Erindi þetta er um
»skapgerðarlist< og er hið fyrsta
i röðinni af fjórum samhangandi
erindum, sem flutt verða þar
•yðra. Allir, sem huga hafa á að
þróa skapgerðir sfnar, geta haft
gagn af þessum erlndum, og
koma trúarskoðanir ekkert tii
greina. Erindi þessi hefír síra
Jakob áður flutt hér f Reykjavfk

og á Akureyri, okt hefir áhey^-
eadum getist ágætiega að þeim.
Tnt-ankh-Amen. Fyrirlestur-
inn um hann ætlar Óiafur Frið-
riksson að endurtaka á sunnu-
daginn kemur. Aðgöngumiðar
verða seldir á fimtudaginn (á
rnorgun) f Híjóðfærahúsinu og
víðar. Seld vérður að eins tak-
mörkuð tala aðgöngumiða.
Botnla fór aftur til útlanda f
gær. Méðal farþega var Böggild
sendiherra, altarinn héðan, með
því að hann tekur við ræðis-
rnensku f Canada, svo sem áður
hefir verlð frá sagt hér i blaðinu.
Almennnr kjésendafnndnr
verður í Bárubúð í kvöld kl. 8x/2.
Boðaður er hann að tilhlutun
B lista-manna. og er vfst ætlast
til, að forvígismenn flokkanna
leiði þar saman hesta sína.
Burgeisa-fandurinn í Bfó í
gærkveldi hafði verið heldur
daufur. Var þar heldur lftið rætt
um bæjarmálefni, en því meira
um bæjarmenn. Nokkrir burgels-
ar, er framarlega vilja standa,
höfðu þó haldið Ieynifund uppi
í Bárunni kvöldið áður til að
æsa sig, en gengið illa.
>Morgunhlaðlð<. >Tfminn< á
laugardaginn segir fullum fetum,
að verið sé að reyna að bola
Þorsteini Gfslasyni frá ritstjórn
>Morgunbiaðsins<. Þykir útlend-
um hluthöfum f blaðinu hann
ekki nógu ötull að ota fram
hagsmunum þeirra. Hins vegar
mun Innlendum gróðamönnnm
meðal hluthafanna ekki þykja
hann nógu harðvítugur í stétta-
baráttu þeirra við aiþýðuna eða
nógu þröngsýnn. Vilja hvorir
tveggja fá ritstjóra, sem geti
verið þeim léttara verkfæri í
hendi til að vinna fyrir hags-
muni sína. Aftur á móti mun 1
hinum svo kölluðu stjórnmála-
mönnum, sem að blaðinu stands,
þykja sér hentugra upp á fiök
meðal fólksins, að blaðið sé ekki
mjög harðskeytt, réyni heidur
að koma ár þeirrá íy, ir borð
með hægð, og þeir munu vilja
halda Þorsteini. Getur því dreg-
ist nokkuð, að honum verði
bolað frá. Sfðan þetta var ritað,
hefir spurst, að peningaburgeis-
arnir h?.fi orðið ofan á f tog-
streitUDni, og eigi Þorsteinn
Gíslason að tara frá blaðinu í
maílok.
Hreiuskilnl. Meginhugsun
langrar greinar í >Vísi< í gær
um bæjarstjórnarkosningarnar er
sú, að »borgararnir< þurfi nú að
standa fast saman, þvf að þeim
hafi ekki enn tekist að sundra
alþyðunni, sem þeir hafi ætlað,
með því að lofa og lasta for-
vígismenn hennar á víxl og
reyna á þann hátt að vekja
sundrung innbyrðis hjá henni.
Er þetta virðingarverð hrein-
skilni.
Til Odds Sígurgeirssonar,
sjómanns og rithöfundar,
hins sterka af Skaganum,
ort, þegar >Hnútasvipan< kom út,
Kunni frækinn fleinagrór
fleira en þorsk að draga.
Rithöfundur orðinn er
Oddur sterki af Skaga.
Áður var hann oft til sjós,
eins og flestir vita,
en víötækara vann sér hrós
við að sMlda’ og rita.
Enginn sigia orðið má
undir fölsku merki; —•
>Hnútasvipu< hampar þá
hetjan Oddur sterki.
Víða stingur Oddur á
annara meina kýlum. —
Hann hefir aldrei hræðst að sjá
hóp af þorskasílum. —
Hann, sem áður hreysti bar,.
hló að voða og grandi.
Oddur gamli gildur var,
garpur á sjó og landi.
Oddur, lífs við æfl-slark
oft þó sæist kendur, —
hans ei fellur minnismark,
meðan ísland stendur. —
Jens Sœmund8Son.
Rltttjórl eg ábyrgðarmsður: Hnllbjörn Halldórasen.
ProRtamiðia Hðllgrfma B^n*d;,ktefl*?»ar, Bprgsteðwstræti iý{