Foreldrablaðið - 01.03.1951, Blaðsíða 6

Einar Helgason garðyrkjustjóri, hinn
gagnmerki brautryðjandi nútíma garð-
yrkju á landinu vakti fyrstur athygli
manna hér á landi á því og hvatti til
þess, að þeirri starfsemi væri gaumur
gefinn. Að hans tilhlutan og með hans
hjálp hófst ég handa með nokkrum nem-
endum mínum í Miðbæjarskólanum vorið
1924, og gerðum við í félagi snotran jurta-
garð á lóðarspildu sunnan við skólann, og
hirti ég og annaðist þennan garð um
nokkurt skeið með krökkum úr skólanum.
Starf þetta var vel séð af skólastjórn
og forráðamönnum fræðslumálanna í
bænum, en þrátt fyrir það varð ekkert
úr meiri háttar framkvæmdum, svo sem
þó var að sjálfsögðu til ætlazt.
Vorið og sumarið 1926 fór ég mína
fyrstu námsferð til Norðurlanda, og hafði
ég þá sérstaklega verið hvattur til að
kynna mér störf og nám barna í skóla-
görðum, enda var það höfuðviðfangsefni
mitt í þeirri ferð.
Er heim kom, varð hlutur minn harla
smár til framdráttar máli þessu og lágu
ýmsar ástæður til þess. — Ég skrifaði þó
um málið í Mentamál (III. árg. 2. h.) og
gaf út sérprentun á greinabálki er birt-
ist um þær mundir í Alþýðublaðinu undir
fyrirsögninni Sumarnám barna. Bæklingi
þessum var dreift til kennara og skóla-
manna á vegum kennarasambandsins.
Ég minnist þess, að Sigurbjörg heitin
Þorláksdóttir kennslukona hafði mikinn
og glöggan skilning í þessu máli, og hvatti
hún mig til að starfa að þessu málefni.
Hún hafði forráð lítils landsvæðis suður
í Léynimýri og ræktaði þar (aðall. rófur
og kartöflur) og lét börn og unglinga
hjálpa sér við ræktun þessa, en endurgalt
þeim með drjúgri uppskeru. — Þannig
starfrækti hún sjálf í kyrrþey eins konar
skólagarð.
A frumbýlingsárum „Sumargjafar" var
garðræktarnám barna á stefnuskrá fé-
lagsins, og varð það til þess, að á vegum
þess unnum við Sigríður heitin Magnús-
dóttir kennslukona eitt eða tvö vor að
garðrækt með litlum börnum í garðhol-
um í gamla Grænuborgartúninu (nú
Landspítalalóðinni), en allt þetta, sem á
er minnzt, var fálmkennd en virðingarverð
viðleitni fátækra og umkomulítilla kenn-
ara í leit að fótfestu í starfi sínu í þágu
skóla og uppeldis. En forráðamenn þeir,
sem réðu yfir fjármunum og höfðu að-
stæður til að taka ákvarðanir, sem um
munaði, litu að vísu þessa viðleitni með
velþóknun, en létu þó lönd og leið. —
Um þessar mundir skall líka á kreppa,
fátækt og umkomuleysi — síðan stríð og
peningaflóð.
* * *
Nú ber þó að geta þess, sem gert hefur
verið vegna þessa máls hin síðari ár.
Árið 1934 gaf frú Guðrún Björnsdóttir
frá Kornsá Siglufjarðarkaupstað land
fyrir skólagarð, og mun einnig hafa gefið
nokkra fjárupphæð til þess að standa
6 FORELDRABLAÐIÐ