Unga Ísland - 01.01.1905, Qupperneq 5

UNGA ÍSLANÐ
3
vöggu hvítvoðungsins blikandi og
hreinn og strauk hægt og föðurlega
glókoll hins sofandi Ijúflings. Hann
settist á kodda öldungsins, hallaði
mjúklega höfði hans að brjósti sjer
og Ijek sjeraðsilfurhærunumhans eins
og barn að leikfangi. Hann hafði
eitthvað að segja við alla, eitthvað að
Smámsaman vöknuðu allir í borg og
bæ, luku upp augunum og horfðust
vonglaðir eða kvíðandi í augu við sól
og dag og nýaárið, sem þeir vissu
að bar vonir, hamingju og hjarta-
frið, gleði og ánægju, en einnig
sorg, slys og óheill, stríð og strit
og örðugleika í skauti sínu. Allir
færa hverjum manni. Sjúkur og hrygg-
ur, þreyttur og mæddur, ungur og
gamall fjekk sinn skerf. Allir fengu
einhverja nýársgjöf, hver við sitt hæfi
eftir þeim ástæðum, sem fyrir hendi
voru. Öllum bauð hann brosandi
gleðilegt nyár og óskaði arðs og
blessunnar, friðar og árs um sæ og
sveit. — —
höfðu eithvað að þrá, einhvers að
vona, einhverjar heitstrengingar að
gjöra, og einhverju marki að ná. En
fæstum kom til hugar, að það væri
undir þeim sjálfum komið að meira
eða minna leyti, hvort óskir þeirra og
vonir rættust og að þeir spynnu sjálfir
sinn örlagaþráð með öllum þeim blá-
þráðum, snurðum og öfugsnúð, sem