Unga Ísland - 01.09.1910, Blaðsíða 1

Höfuðsyndirnar sjö.
Eftir Selmu Lagerlö/.
Freistarinn illi ætlaði sjer að draga
dár að munki einum. Hann klædd-
ist því kápu bæði víðri og síðri og
barðastórum liatli, svo enginu gæti
þekl hann, og fór til öldungsins, þar
sem hann sat í skriftastól dómkirkj-
unnar og beið skriftabarna sinna.
»Velæruverðugi faðir«, sagði «fjand-
inn fúli, »jeg er bóndi og bóndasonur.
•Teg fer á íætur með sólu og læt mje'r
aldrei gleymast að fara með morgun-
bænir mínar, vinn svo liðlangan dag
úti á akri. Viðurværi mitt er brauð
og mjólk og þegar mig langar til að
gleðjast með vinum mínum, fagna jeg
þeim með lnmangi og aldinum. Jeg
er eina stoð og slytla gamalla for-
eldra minna. Jeg á enga konu og
bugur minn horfir eigi til kvenna.
Jeg er ki-rkjurækinn og gef tíunda
blut af öllu, sem jeg á. Velæruverð-
ugi faðir, þér hatið beyrt játningu
uiína. Viljið þjer nú veita mjer af-
lausn?«
»Sonur minn«, sagði munkurinn,
»þú ert frómasta sál, sem jeg hefi
þekt. Fús er jeg á að veita þjer af-
lausn. Leyf mjer samt áðuraðsegja
þjer frá nokkrú, sem við bar hjer á
staðnum fyrir skömmu siðan. Það
verður þjer til fagnaðar, því þú fær
að heyra um mörg fræg afreksverk,
og þó getur þú sagt við sjálfan þig,
að þeir, sem framið hafa, sje vesalir
syndarar i samanburði við þigx.
»Faðir, þú freistar til ofmetnaðar«,
sagði freistarinn.
»Guð varðveiti þig frá þeirri stór-
synd«, svaraði munkurinn, »þú munt
komast að annari niðurstöðu, er þú
hefir beyrt sögu mínacc.
Og bann tók til máls: »Riddarinn
mikilláti sem á bergkaslalann mikla
hinum megin elfarinnar ætlaði sjer
dag einn að gifta dóttur sína rikum
og voldugum manni, sein mikla ást
lrafði á henni. En það var jung-
frúnni mjög á móti skapi, því hún
hafði gefið öðrum manni heilorð.
Jungfrúin reit unnusta sinum l)rjef
og tjáði honum, að faðir liennar væri
að neyða hana til að taka öðrum.