Unga Ísland - 01.09.1910, Blaðsíða 6

70
UNGA ÍSLAND.
skaplega. Verst var þegar snjóað
var fyrir reykháfinn og stundum lá
oss við köfnun þarna inni og urðuni
að rífa gat á þakið til þess að lofta
út. Þegar vjer höfðum verið inni-
byrgðir í eina viku og konnim svo
út í dagsbirluna og sáum hver ann-
an þá fórum vjer allir að skellihlæja
— vjer vorum biksvartir sem negrar.
Aldrei gátum vjer þvegið oss allan
tímann, sem vjer vorum þarna. Vjer
Iiöfðum enga sápu og spikið varekki
svo mikið að vjer vildum eyða því
til snjól)ræðslu fram yfir það nauð-
synlegasta. Jeg þvoði mjer að eins
einu sinni allan tímann, og það var
um fæturnar. Jeg hafði volgt vatn,
}>að er að segja, þegar jeg byrjaði, en
það var orðið iskalt áður en búið var.
Það var einstakt livað óhreinindin
gálu orðið grómtekin. Vjer reyndum
að þvo oss um hendurnar úr snjó,
þegar ckki var alt of mikið frost, cn
árangurinn var lítill.
Prótagóras og lærisveinn hans.
Prólagóras var einn hinna frægu
heimspekinga Grikkja á 5. öld fyrir
Krists bnrð. Einu sinni kom lil hans
ungur piltur auðugur vel og vildi
nema af honum heimspeki og mælsku-
fræði. Sá lijet Evaþlus. Þeir sömdu
um kenslueyrinn, og átti helmingur
að greiðast fyrir fram, en hinn helm-
ingurinn, þegar Evaþlus hefði unnið
fyrsta málið fyrir rjetti. Evaþlus var
nú lijá Prótagórasi, þar til hann var
fullnuma. En hann tók ekkert mál
að sjer og fjekk þannig ekkert tæki-
færi til þess að vinna neitL mál; og
ekki fjekk Prótagóras kenslukaupið,
sem eftir var. En er tímar liðu, fór
Prótagórasi að lengja eftir kaupinu
og hitti Evaþlus að máli og sagði
við hann: »Nú mátt þú ekki draga
lengur að greiða mjer kenslukaupið.
I3ú sleppur livort sem er ekki hjá
því með því að koma þjer hjá mála-
ferlum, því nú fer jeg sjálfur í mál
við þig, og ef þú, Evaþlus, vinnur
það mál, þá ertu þar með slculd-
bundinn til að greiða mjer kaupið
samkvæml samningnum, þar sem þú
liefur þá unnið mál. En vinni jeg
málið, erl þú þar með dæmdur til
að greiða mjer kaupið, svo þú kemsl
ekki á neinn veg undan þessu«.
wÞetta er ekki svo, góði meistari«,
sagði Evaþíus, »því vinni jeg málið,
þá segir dómurinn, að mjer beri ekki
að borga. En tapi jeg málinu, þá hel’
jeg ekki enn unnið neilt mál, og er
því ekki komið að gjalddaga sam-
kvæmt samningnum. Mjer ber því í
hvorugu tilfellinu að borga«.
0
Smásögur
Eftir Iwctn Tnrgenjew.
Ungur ánægður maður.
Ungur maður gengur eptir götunni.
Ánægjan slcín út úr honum. Augun
Ijóma og varirnar kiprast saman af
brosi. Dálítill roði eykur á fegurð
liinnar glöðu ungu ásjónar. Hver
maður lilýtur að komasl í golt skap
af að sjá hann.
Hvað liefir lionum viljað til? Hefur
honum tæmst arfur? Hel'ur hann
lilotið hæsta dráttinn í lotteríinu?
Er hann að fara til stúlkunnar, sem
liann elskar, eða er það von um góða
máltíð, sem lætur honum líða svona
einstaklega vel? Hefur hann liækkað
í slöðu? Eða hlotið heiðursmerki?
Eða . . . ?«
Ónei, ekki er það nú neitt af þessu.
Orsökin er sú, að hann hefur sett
saman og útbreitt af kappi óþokka-