Unga Ísland - 01.08.1916, Blaðsíða 3

UNGA ÍSLAND.
59
fyrir allar vonirnar, yrði nú enn að
sælta sig við þaðafguili, sem hann
gæti urgað saman á eðlilegan liált,
í staðinn fyrir að skapa það mcð
snertingunni einni saman.
Ennþá var ekki nema að bjarma
fyrir degi, en bláa röndin við aust-
urfjöllin var að breikka og færast
lengra og lengra upp á bimininn.
En Midas sá það ekki, hann lá á
bakinu í vondu skapi, og harmaði
de)rjandi vonirnar, sorg hans varð
altaf meiri og meiri, uns fyrsti geisl-
inn skaulst inn um gluggann og
gylli loftið yfir böfði lians. Honum
sýndist birtan afþessum geisla falla
eitthvað óvanalega á rúmfötin ofan
á honum. Þegar hann athugaði ná-
kvæmar, sá hann að Iínið, sem hann
hafði bendurnar ofan á, var orðið
að skýra gulli. Gullnasnertingin
hafði komið til hans með fyrsta
sólargeislanum.
Midas stökk upp ofsaglaður, hann
þaut innanum herbergið og lók á
öllu sem fyrir varð. Hann þreifum
rúmstuðulinn, og um leið var liann
orðinn að gullslólpa. Midas þreif
um gluggatjöldin til að færa þau til
hliðar og gera kraftaverk á glugga-
grindinni, en tjöldin urðu þung í
höndunum á honum, jiau voru orð-
in að gulli. Hann lók hók af borð-
inu. Við fyrstusnertingu urðu spjöld-
in og sniðin logagylt, eins og við
sjáum á fallega bundnum bókum
nú á dögum, en þegar hann fór að
flelta bókinni, þá urðu blöðin að
þunnum gulltöílum, og allur vís-
dómur bókarinnar varð ólæsilegur.
Midas klæddist í skyndi og varð
hrifinn af að sjá sjálfan sig í skin-
^ndi gullklæðum. Þau voru mjúk
og liðug, en óþægilega þung þótli
honum þau vera. Hann lók upp
dálítinn vasaklút, sem Gullbrá litla
hafði faldað fyrir hann. Klúturinn
varð líka að gulli. Hann sá gull-
þráðinn í litlu fallegu sporunum,
sem barnið hans hafði saumað með
fram brúnunum alt í kring. Þetta
varð einna síst til að gleðja Midas.
Honum fanst einbvernveginn að
hann hefði heldur kosið að handa-
verkin litlu stúlkunnar hefðu verið
óbreytt eins og þegar hún tók um
hnéð á honum og stakk klútnum í
hönd hans.
En nú áraði ekki til að ergja sig
útaf smámunum. Midas tók gler-
augu upp úr vasa sínum og staklc
þeim á nefið, til að geta nú séð
enn greinilegar en áður alla dýrð-
ina umhverfis.
Á þeim tímurn var ekki búið að
finna upp gleraugu handa al[)ýðu
rnanna, en konungar voru farnir
að nota þau. Annars hefði Midas
ekki getað haft þau.
Midas fann nú, sér lil mikilla
vandræða, að hann gal ekki séð í
gegnum gleraugun, og þó voru þau
svo vel gerð. En þetta var ekki
nema eðlilegt, þegar hann hafði
snert á þeim, hafði kristalsglerið
orðið að gulltöílum, þau voru nú
ónýt sem gleraugu, j)ó að þau væru
að öðru leyli verðmæt. Sú hugsun
sló Midas ónotalega, að þrátt fyrir
allan auðinn yrði hann nú aldrei
framar nógu ríkur, lil þess að gela
veitt sér brúkleg gleraugu.
^l’ella er nú svo sem ekki mik-
ilsverU, sagði bann mjög heimspek-
islega við sjálfan sig. ^l’að er við
því að búast, að slórkosllegum gæð-
um fylgdi smá óþægindi. Ef þessi
gullna snerting er ekki verð þess
að leggja augun í sölur fyrir hana,
þá er hún þó þess verð, að leggja
nokkur pör af gleraugum í sölurn-
ar. Mín eigin augu gela dugað mér
lil venjulegs brúks, og Gullbrá litla