Unga Ísland - 01.03.1919, Blaðsíða 6

22
UNGA lSLAND
kemur oít fyrir að hann drepur 8—
10 kýr í viðbót við þá, er hann
hafði ráðist á í fyrstu.
Húnarnir fylgja'móðurinni oft árúm
saman og notar hún þá eldri til að
gæta hinna yngri. Saga er til af þvi
að birna, sem var að fara yfir á og
ljet eldri liúninn flytja þann yngri
með sjer, varð þess vör að barn-
fóslran hafði skilið systkini silt eftir
á bakkanum hinum megin. Hún gaf
henni duglega utan undir, svo að litla
uðið höfðu þeir heim með sjer, og
prýddu það eins og best þeir gátu
með öllu því skrauti sem til var í
kotinu, og mikil hrúga af tóbaki var
látin fyrir munn honum. Morguninn
eftir voru kofarnir sópaðir og nýjum
dúk vafið um liöfuð bjarnarins. t*ví
næst kveiktu Indiánarnir í pípum
sinum og bljesu reyknum inn í nasir
hans. IJað álti Englendingurinn líka
að gera til að mýkja reiði hans. Að
þessu öllu afstöðnu hjelt húsbóndinn
greyið þorði ekki annað en fara aí
stað aftur og komst með húninn út
í miðja ána og slepti honum þar.
Aftur fjeklc hún refsingu og þá flulti
hún systkini sitt alveg yfir.
Indíánarnir eru hræddir við birn-
ina, bæði dauða og lifandi. Enskur
ferðamaður skaut björn. Þegar Indí-
ánarnir urðu þessa varir, komu þeir
þangað til að sýna birninum lotningu,
kystu hann, klöppuðu honum og
báðu hann margfaldlega fyrirgefningar
á skotinu, og fullvissuðu hann um,
að þennan glæp. hefði enginn Indíáni
gert, heldur Englendingur. Samt sem
áður hirlu þeir hræið. þeir skiftu
húðinni og kjötinu milli sín, en böf-
Ianga ræðu, birninum til heiðurs, og
þá fyrst voguðu þeir sjer að borða
kjötið. S. J. B.
Hálmstráið, neistinn og baunin.
Það var einusinni fátæk kona. Hún
átti heima i dálitlu sveitaþorpi. Einn
dag kveikti hún eld í hlóðum og
ætlaði að elda dálitinn baunaspón.
Hún Ijet hálmvisk í eldinn, til þess
að betur logaði. þegar hún kastaði
baununum út í pottinn datt ein baun