Unga Ísland - 01.03.1935, Qupperneq 17

UNGA ÍSLAND
43
ugasti, af því að hann fékk nóg
að éta hjá Indíánunum.
Amarvængur var oft einn hjá
bangsa á daginn. Þá notuðu þeir
taskifærið og léku sér af miklu fjöri.
^angsi dansaði um gólfið, og strák-
ur reið honum hringinn í kring í
tjaldinu. Einu sinni, þegar leikurinn
stóð sem hæst, fór Arnarvængur
allt í einu að háskæla. Bangsi
skildi ekkert í þessu. Hann sneri
sér við, og sá þá tvær gaupur,
sem ráku hausinn inn úr dyrunum.
Gaupan er rándýr. Hún er skyld
kettinum, grimm. og fullt eins stór
°g úlfur. Þessar tvær gaupur voru
glorhungraðar, og svo illilegar að
það var sem eldur brynni úr aug-
u*n þeirra. Arnarvængur veinaði:
^Þær ætla að bíta mig«. En Blakk-
ur sá um að þær gerðu litla drengn-
um ekkert mein. Arnarvængur hnipr-
aði sig saman innst inni í horni á
tjaldinu, meðan svarti bangsi, vinur
hans, rak gaupurnar í burtu. Þær
urðu svo hræddar við bangsa, að
þær hlupu út í skóg og þorðu aldrei
framar að koma nálægt tjaldinu.
Þegar foreldrar Arnarvængs komu
heim, sáu þau förin eftir gaupurn-
ar heim að tjaldinu. Það er ekki
hægt að lýsa gleði þeirra, þegar
þau fundu drenginn sinn heilan á
húfi. Þau höfðu mesta dálæti á
bangsa eftir þetta og söknuðu hans
sárt, þegar hann yfirgaf þau um
vorið. Arnarvængur var mjög sorg-
bitinn, þegar Blakkur var farinn.
En svarti bangsi gat ómögulega
verið lengur, því að hann þurfti
nauðsynlega að segja gráa frænda
sínuin fréttirnar úr Indíánatjaldinu.