Unga Ísland - 01.06.1950, Blaðsíða 32
30
„Ég get ekki betur séð en Henri sé þarna í einum bátn-
um?“
„í hvaða bát?“ Richard kreisti saman augun, er hann
horfði móti sólu, og horfði þangað sem Daphne benti.
„í litla bátnum þarna. Sjáðu þama, langt í burtu, það
eru fleiri í bátnum. Ég sé greinilega höfuðið á Henri og
méí sýnist að ég sjái húfuna hans —“
„Fjöldinn allur af sjómönnum notar húfu, svo að það
*annar ekkert til eða frá“.
Richard gaf seglinu gætur. „Ég vildi óska, að hann breytti
ekki um vindstöðu“.
Honum varð að ósk sinni, þau lentu heilu og höldnu í
höfn. Þau sáu ekki Henri, fremur en endranær, og er þau
voru búin að ganga frá seglunum og öllum útbúnaði, fóru
tvíburamir heim.
Þetta kvöld fann Richard gömul rykgleraugu og gúmmí-
slöngu í einu horninu í vinnustofu Arthurs frænda og
spurði, hvað væri gert við þetta.
„Þetta?“ Arthur frændi brosti, „þetta eru veiðarfæri.
Þessi gaffall þarna í horninu er líka notaður“.
„Hvernig ferðu að veiða með þessum áhöldum?" spurði
Daphne.
„Frændi þinn notaði þau ekki“, sagði Sybil frænka og
brosti, hún sat úti á svölum. „Ég hef aldrei séð nokkurn
fisk, sem hann hefur veitt!“
„Þetta er flóknara en sýnist", hélt Arthur frændi áfram.
„Ég hætti því. Kannske þér takist betur, Richard?“
„Ég held, ég hafi séð þetta gert, menn kasta sér til sunds
úr bátum“, sagði Daphne. „Þú setur upp gleraugun og
andar í gegnum gúmmíslönguna og reynir að stinga í fisk-
ana með þessum g*ffli. Er það ekki svona?“
„Alveg rétt, þessi gaffaltegund néfnist þríforkur. Sumir
eru afar fimir að nota hann, og stundum er efnt til keppni
í sambandi við kjötkveðjuhátíðina. Allir litlu bátarnir