Unga Ísland - 01.06.1950, Blaðsíða 53

51
„Það gagnar ekki að kvarta,“ sagði mamma hans. „Ég
er fegin því að hafa þetta starf og vera fær um að vinna
það.“
Öllum stundum var Barthélemy að hugsa um móður sína
og þær f jölmörgu konur, sem unnu fyrir sér á sama hátt, —
unnu baki brotnu við sauma sína og fengu ekki nema fá-
eina aura fyrir. Og hann velti því fyrir sér, hvort það væri
ekki hægt að finna eitthvað ráð til að létta undir starf
þeirra.
Þegar Barthélemy komst á legg, varð hann skraddari.
Hann kvongaðist, og ekki leið á löngu áður en hann varð
sjálfur að ala önn fyrir fjölmennri fjölskyldu. En hann
gleymdi ekki saumakonunum. Hann hugsaði jafnvel meira
um þær en nokkru sinni áður.
Barthélemy vildi finna upp eitthvað verkfæri, sem gæti
stungið sporin fyrir konumar og hlíft þeim við erfiðis-
vinnu og þreytu. Hvernig átti hann að fara að því? Bart-
hélemy yar ákaflega önnum kafinn um þetta leyti. Hann
sat allan daginn við vinnu sína á verkstæðinu. En þegar
dagsverkinu var lokið, tók hann til annarra starfa. Á
hverju kvöldi fór hann aftur inn á verkstæði sitt og lok-
aði að sér. „Hvað yar hann að gera?“ spurðu menn forvitn-
islega.
Barthélemy Thimmonier var að búa til fyrstu sauma-
vélina. Hann reyndi sitt af hverju — stundum virtist við-
leitni hans ætla að bera árangur, en þá kom í ljós, að eitt-
hvað smávegis vantaði, og hann varð að byrja á nýjan leik.
En hann gafst ekki upp og missti ekki kjarkinn — hann
hélt áfram að gera tilraunir með stakri þrautseigju, og að
lokum bar elja hans árangur.
Árið 1829 var fyrsta saumavélin fullsmíðuð. Þeim, sem
sæju þessa fyrstu saumavél núna, myndi líklega finnast
mjög lítið til hennar koma. En saumavél Barthélemys var
á sínum tíma mikið furðuverk. Hún var smíðuð úr timbri,
4*