Alþýðublaðið - 01.02.1924, Blaðsíða 2

AtÞYÐtJBLAÐIÐ
2
Gengisfallið.
Hrað á að gera?
t>að er þriðja atriðið, sem vert
er að athuga, hvað eigi að gera
til varnar því tjóni, sem lands-
menn bíða beint og óbeint við
þetta hringl og hrun á íslenzk-
um peningum. Að visu er ekki
líklegt, að það hafi mikla þýð
ingu, þótt bent sé á ráð tll varn-
ar, þegár meiri hluti kjósenda er
nýbúinn að vera þeir brjóstum-
kennanlegir aular að fá þeirri
stétt í hendur lðggjatarvald sitt,
sem hag hefir af lággengi og
braski og hvers kyns óáran, er
af mannlegum völdum má stafa.
En þar eð >ekki veldur sá, er
varlr<, þótt verr iari, virðistrétt
að benda enn einu sinni á þau
einu]J|óbrigðulu varnarráð, sem
vðl er á.
t>að er viðurkent, að gengið
sé, þegar ekkl eru brögð í tafli,
komið undir jafnvægi innflutn-
ings og útfiutnings. Er þá um
tvent að gera til að koma því
til leiðar, annaðhvort að auka
útflutninginn, svo að hann jafn-
ist á við innflutninginn, eða þá
að draga úr innflutningnum, unz
hann nemur ekki meira en út-
flutningurlnn,
Hvort tveggja er mjðg erfitt,
þegar yfirráðin um verzlunina
eru dreifð á marga menn, sem
hver um sig geta lltlu til ieiðar
komið og auk þess hljóta vegna
• ýmisiegra orsaka að vera ósam-
taka, Það er því óhjákvæmilegt,
að ríkið, sem eitt hefir eða á að
hafa tök á sameiginlegum mætti
einstaklinganna, taki í taumana,
enda virðist ekki eiginlegur
ágreiningur um það, heldur um
hitt, hvernig eigi að vera að-.
gerðir ríkisins, og þar fara skoð-
anlrnar eftir fiokkunum.
Burgeisafiokkurinn, sem trúir á
frjálsa samkeppni, viil helzt, að
aðgerðir af hálíu hios opinbera
séu að yfirvarpi og sem minstar,
en ef nokkrar séu, þá með þeim
hætti, að ríkið reyni að styðja að
útflutningi með því að létta gjötd
um af útflutningsvörunum og ýta
undir aukning útflutningsins með
fjárframlögum í þágu útflytjenda.
Það liggur beint við, að þetta
pr ekk! annað en grfmukiædd
gróðatilraun af hálfu úiflytjenda,
því að létting á gjöldum þeirra
yrði að eins aukinn gróði þeirra,
og fjárframlögln yrði að taka úr
annara vösum, því að það væri
að fara í gegnum sjáltan sig, et
útflytjendur greiddu té í rfkissjóð
tii þess, að ríkið greiddi þeim
það aftur. Ea svo er bæði óvíst,
að útflutningur ykist við þetta,
o g einnig, að ávinningurinn,
þótt útflutningurinn ykist, kæmi
nokkurn tíma áftur inn í íandið.
í slfkum aðgerðum er því ekkert
lið í rauninni,
Hins vegar virðist Framsókn-
arflokkurinn leggja áherziu á
takmörkun innflutnings, og er
það f fullu samræmi við baráttu
hans gegn kaupmannastéttinni,
þvf að gróði hennar er sérstak-
lega reistur á iunflutningsverzl-
uninni. Þessari innflutningstak-
mörkun vill flokkurinn koma til
vegar með innflutningshöftum,
lögum um algert bann gegn
incflutoingi tiiteklnna vara, sem
framleiða má í landinu, og að
því, er virðist, að einungis sé
leyft að flytja inn takmarkað
vörumagn af öðrum vörum. Hins
vegar sé útflutningurinn að
mestu frjáls. Það gefur auga
leið, að ef þetta væri fram-
kvæmanlegt, leiddi af því tak-
markalausa dýrtíð, en annars er
ekki svo góð reynsla um lög-
hlýðni manna hér í landi, að
nokkur von sé til, að slík lög
kæmu að haldi, því að bæði
myndi verða farið taumiaust í
kriág um þau og í annan stað
yrðu sjálfsagt nógar undanþágur
veittar þeim, er viidu og tök
hefðu á að koma sér við
váldsmennina, og um takmörk-
uðu vörurnar yrði háft eins og
nú: vörurnar fluttar inn og leyfi
fengið eftir é, þegar varla er
hægt annað en veita það. Þessar
tilllögur eru því handónýtar og
jafnvel skaðlegar aiþýðu f fram-
kvæmd, þótt þær séu ekki óálit-
legar í bili fyrir þröngsýna
menn.
En á stefnuskrá Atýþðuflokks-
ins er þióðnýting viðskiftanna við
útlöod. Full framkvæmd hennar
þýðir landsverzlun með bæði
innfluttar og útfluttar vörur. Með
þvf móti getur þjóðin haft alt í
hendi sér: Aukning útflutoings-
ins og takmörkun innflutninga*
Afgreiðsla
blaðsiDS er í Alþýðuhúsinu við
Ingólfsstræti.
Sími 988.
Auglýsingum só skilað fyrir kl. 8
að kveldinu fyrir útkomudag þang-
að eða í prentsmiðjuna Bergstaða-
stræti 19 eða í síðasta lagi kl. 10
útkomudaginn.
Áskriftargjald 1 króna á mánuði.
Auglýsingaverð 1,50 cm. eindálka.
Útsölumenn eru beðnir að gera
skil afgreiðslunni að minsta kosti
ársfjórðungslega.
ins, svo að jatnvægi haldist, yfir-
ráð yfir meðferð gjaldeyrisins
og taumhald á verðlagi innan-
lands. Með þvf móti væri hægt
að halda genginu i fuilu stilli,
svo að fyrirbygt væri með öilu,
að eignastéttin gæti haft fyrir-
hafnarlausan ábata af tjóni vinnu-
stéttarinnar, alþýðunnar. Með
þessu mótl yrði líka auðveldara
að koma á jafuvægi milli at
vlnnuveganna innan lands og
girða fyrir atvinnuleysi með
ákvörðun hæfifegs vinnutfma á
mánn og testa kaupgjald.
Ölluro, sem geta hugsað og
nenna því, má vera ljóst. að
þarna er rétta lelðin til að bæta
úr öllu viðskiftamála-ólagi voru,
og Alþýðuflokkurinn hefir gert
sitt til að reyna að ýta þjóðinni
f áttina að þessu, er þingmaður
hins bar fram frumvörpin um
einkasölu á sáitfiski og sild.
Þ-ið er vatalaust, að gengið
hetði batnað en ekki versnað,
ef þau hefðu verið samþykt, og
og alþýða nyti betri lífskjara en
nú, en burgeisarnir réðu þá, og
þeir ráða enn.
En nú er ekki nema tvent til.
Annaðhvort viil íslenzk alþýða
vera í ánauð hjá burgeisunum
eða ekki. Ef hún vill það, þá
getur húo látið sitja við það,
sem er, en ef hún vill það ekki,
þá er ekki um annað að gera
en rísa upp, taka höndum sam-
an og hrinda valdi burgeisanna,
Það getur alþýðan.