Til sjávar - 01.08.1999, Blaðsíða 2

EL
TE
frh. af bls. 1
Þegar komið var að Þormóðsskeri
'hafði bætt talsvert í vind og
jafnvel talið tvísýnt hvort væri
fært í vitann. Lúðvík Friðbergsson,
2. stýrimaður, taldi þó að svo væri -
ástandið væri betra á lendingarstað í
þessari vindátt en það liti út fyrir. Gert var
klárt fyrir ferð í vitann, taka þurfti nýja
rafgeyma með, sólarspegil, verkfæri og
annan búnað. Auk Lúðvíks voru með í för
hásetarnir Gaui og Bjössi og einn
nemandi, sem leið ekki allt of vel í þessu
volki og hlakkaði bersýnilega ekki til
fararinnar.
Gúmbátur var gerður klár. Fyrsta
ferðin í gúmbát af fjölmörgum í þessari
ferð var staðreynd. Þetta var spennandi.
Sem betur fer örlaði ekki á sjóveiki og
ferðin gekk vel undir öruggri stjórn
Vitinn á Þormóðsskeri í drungalegu veðri
Lúðvíks stýrimanns sem virtist gjörþekkja
aðstæður og hásetamir unnu fumlaust við
nokkuð erfiðar aðstæður í lendingunni.
Reisulegur viti
Klukkan var nokkuð gengin í ellefu.
Vitinn kom manni á óvart, reisulegur og
fallegur. Fyrir höndum var mikil vinna
hjá Guðmundi og Sigurjóni. Koma átti
fyrir nýjum sólarspegli fyrir radarsvara og
var hann settur upp af Sigurjóni við mjög
erfiðar aðstæður: Hávaðarok, skuggsýnt
og klifra þurfti hátt upp með þunga borvél
að vopni í annarri hendi og sólarspegil í
hinni. Auk sólarspegils var nákvæm
staðsetning vitans mæld með sérstöku
GPS-mælingatæki, geymar voru sýru-
mældir, rúður og speglar í ljóshúsi þrifnir,
perur í merkjagjafa athugaðar, einnota
geymum skipt út og öðrum
komið fyrir. Ástand vitans
var gott að mati Guðmund-
ar og hann var ánægður
með hvemig til tókst.
Þegar vinnu var loks
lokið í vitanum um fimm
leytið um nóttina var veður
orðið allslæmt. Örlítið var
farið að rökkva en nýr
dagur rétt ókominn. Ferðin
í gúmbátnum tókst þó vel þrátt fyrir
kalda(skít) og stöðuga ágjöf. Varla var
þurr þráður á okkur sem vorum ekki í
flotvinnugalla.
Um nóttina bætti enn í vind og skipið
valt mikið. Ég tók ákvörðun um að sleppa
því alfarið að taka inn sjóveikispillu.
Óttinn við sjóveiki, sem reyndist sem
betur fer ástæðulaus, var þó enn fyrir
hendi og gerði ég mér ekki grein fyrir því
hvort ég var sofandi eða vakandi það sem
eftir lifði nætur.
Baujuvolk á Breiðafírði
22, iúní: Siglt var um nóttina inn á
Breiðafjörð. Þar lágu fyrir mörg verkefni.
Við vorum ræstir um kl. 11, snöruðum
okkur í morgunmat og um hádegisbil var
haldið í fyrstu baujuna, Rifsbauju. Veður
var öllu skaplegra en í Faxaflóanum um
nóttina. Þama var skipt um rafhlöðu sem
vegur yfir 30 kg (samanstendur af um 200
raðtengdum rafhlöðum). Einnig var skipt
um pem í ljósi baujunnar. Á hverju ári er
skipt um rafhlöður í baujum og er
Rifsbauja ein af níu sem stofnunin rekur
til leiðbeiningar fyrir sjófarendur. Þessar
baujur eru hreint ekki litlar en svæði til
athafna er lítið og það var skrítin
tilfinning að velkjast um á henni út í
miðju hafi. Skyldu þessar vinnuaðstæður
uppfylla EES-reglur?
I baujuferðum er ávallt einn stýri-
maður með í för og einn háseti. f ferðimar
út í vita bættust við einn nemandi og
stundum einn eða tveir hásetar til viðbótar
eftir því hvert umfang verksins var hverju
sinni.
Næsti viðkomustaður var Ólafsvík en
þar var komið fyrir nýrri innsiglingar-
bauju fyrir Ólafsvíkurhöfn. Baujan var
hífð frá borði og komið
fyrir á planka milli tveggja
gúmbáta og þaðan dregin á
áfangastað. Skipverjar
sýndu mikla leikni í þessum
athöfnum og var gaman að
fylgjast með hvernig Gunn-
ar Örn Arnarson, yfirstýri-
maður, og félagar hans báru
sig að.
Um kl. 20 var farið í
Vesturboða, bauju út af Grundarfirði, og
þar var skipt um rafhlöðu líkt og í
Rifsbauju.
Að því búnu var farið í Höskuldsey á
Breiðafirði. Þar var venjubundið eftirlit,
sýrumælingar, þrif og GPS-mæling. í
eynni var mikið fuglalíf, ungar að skríða
úr eggjum og ganga þurfti um með mikilli
varúð því hreiður leyndust vfða og á ólík-
legustu stöðum.
Um kl. 22.30 var farið í þriðju baujuna
á Breiðafirði, Ólafsboða, og skipt um
rafhlöðu. Vinnudeginum lauk síðan
skömmu fyrir miðnætti en ætlunin var að
byrja næsta dag snemma og fara í
Elliðaey. Einar skipherra og Guðmundur
rafvirki mátu stöðuna svo að það væri
hyggilegast að vinna upp þann tíma sem
glataðist við seinkun á brottför.
Hart keyrt í „Breiðafjarðarblíðunni“
23. iúnf: Við vorum ræstir kl. 6, slepptum
morgunmat en kaffx tekið með og lagt af
stað út í Elliðaey. Ekki var laust við að
við værum eilítið framlágir svona
snemma dags en blessuð „Breiðafjarðar-
blíðan“ vakti okkur til lífsins. Þennan
morgun var allhvasst og ekki sumarlegt
um að litast á Breiðafirði; hvítfyssandi
öldur. Þegar upp í vitann var komið var
vart stætt fyrir roki. í Elliðaey var hefð-
bundið eftirlit, mælingar á geymum, GPS-
mæling, þrif á speglum og rúðum. Verkið
gekk vel og lauk laust fyrir klukkan nfu.
frh. á bls. 4
Við Þormóðssker strandaði
franska hafrannsókna-
skipið Pourqoipas? árið
1936.1 vitanum er minn-
ingarskjöldur um þennan
atburð og skipstjórann
Jean-Baptiste Charcot.
I áliöfn voru 39 ogfórust
allir nema einn.
Til sjávar. Fréttabréf Siglingastofnunar. Heimasíða: www.sigling.is Fjölmiðlum er frjálst að nota efni blaðsins ef heimil-
Útgefandi: Siglingastofnun íslands. Ritstjóri: Sigurjón Ólafsson (sigurjon@sigling.is) dar er getið. Óskum um áskrift er hægt að koma á
Vesturvör 2, 200 Kópavogur. Ábyrgðarmaður: Hermann Guðjónsson. framfæri við ritstjóra.
Sími: 560 0000 Prentun: Prentsmiðjan Oddi hf.
Bréfasími: 560 0060 Efni tilbúið í prentsmiðju 31. ágúst 1999.
2