Til sjávar - 01.08.1999, Blaðsíða 4

frh.afbls.2
Við komuna um borð fengum við
langþráðan morgunmat. Síðan
gafst færi á að leggja sig í rúma
klukkustund, sem var mjög kærkomið
eftir heldur lítinn svefn sl. tvær nætur.
Eftir hádegi var farið í vitann við
Skarfaklett sem er lítið sker innarlega á
Breiðafirði með fjölskrúðugu fuglalífi.
Teistuungar voru áberandi en minna sást
af skarfínum sem skerið dregur nafn sitt
af. Vind hafði lægt frá því um morguninn
en veður var síbreytilegt; sólarglenna,
skýjað og skúrir - nánast allt í senn. Þar
vorum við til að verða klukkan fjögur.
Skipt var út geymum, GPS-mæling,
málað og annað viðhald og eftirlit.
Eftir Skarfaklett gerðum við stuttan
stans um borð, tókum kaffihlé en héldum
því næst í Miðleiðasker og dvöldum þar í
um tvær og hálfa klukkustund. Þar var
svipuð vinna innt af hendi og í Skarfa-
kletti. Skerið er langt og mjótt og fannst
okkur sem það rúmaði okkur tæplega,
væri vart meira en „þriggja manna sker“.
Næsti áfangastaður var Klofningur
sem er eyja rétt við Flatey. Þar sem
fyrirséð var að vinna í Klofningi gæti
tekið um 4-5 klst. var ákveðið að fresta
ferðinni til morguns; kærkomin hvíld eftir
annasama daga. Skipverjum var gefinn
kostur á að fara út í Flatey um kvöldið og
skoða sig um. Þetta nýttu margir sér,
veðrið var mjög ákjósanlegt og gaman að
litast um á eynni. Á bryggjunni hittum
við fyrir Hafstein Guðmundsson vitavörð
í Klofningi. Sérstaka athygli vakti kirkjan
í Flatey sem er fagurlega skreytt eftir
Baltasar og kaffið var gott í Veitinga-
stofunni Vogi.
Verkefni af ólíkum toga
24. iúní: Fórum snemma á
fætur og eftir morgunmat
var ferðin í Klofning
undirbúin. Þar var óvenju-
legt verkefni á ferð. Fyrir
utan hefðbundið eftirlits-
starf var skipt um hurð
sem hafði eyðilagst í mikl-
um veðurham er sjór gekk
yfir eyjuna. Rafvirkjunum fórst smiðs-
hlutverkið vel úr hendi og verkinu lauk
fyrir hádegi.
Þennan morgun var veður bjart, sól
skein aldrei þessu vant en þó nokkur
gjóla. Auðugt fuglalíf er í eynni, þá
sérstaklega af skarfi og lunda. Skarfurinn
var lítt hrifinn af komu okkar enda svona
„innrás" ekki vel séð þegar ungamir eru
rétt eða varla skriðnir úr eggi.
Á slóðum Eggerts Ólafssonar
Nú lá leiðin áleiðis út úr Breiðafirði en
síðasti viðkomustaður okkar þar var Skor
í utanverðum firðinum. Þar er mikil
náttúrufegurð.
Auk hefðbundins eftirlits var settur
upp nýr sólarspegill á vitann. Bilun

i
■r"
Vitinn í Klofningi
reyndist vera í merkjagjafa og þurfti að
skipta um perur.
Á mörgum viðkomustöðum okkar er
sagan við hvert fótmál og svo er einnig í
Skor. Á vitanum er
skjöldur til minningar um
hinstu för náttúrufræð-
ingsins og skáldsins Egg-
erts Ólafssonar þann 30.
maí 1788. Þann dag fórst
Eggert í Breiðafirði ásamt
konu sinni og skipverjum.
Frá Skor var siglt út
úr Breiðafirði í ágætis
veðri og fyrir Látrabjarg. Því miður var
skyggnið ekki upp á það besta á þessari
fögru leið.
Ekki var farið í fleiri vita þennan dag
en stefnt að því að klára fimm vita daginn
eftir.
A vitanum í Skor er áletraö
hið kunna niðurlag úr Ijóði
Matthíasar Jocliumssonar.
Efþrútið er loftið, þungur sjór
og þokudrungað vor,
þú heyrir ennþá harmaljóð,
sem hljóma frá kaldri Skor.
Fegurð í Arnarfirði
25. iúní: Við sigldum inn á Arnarfjörð um
nóttina. Fjörðurinn skartaði sínu fegursta
um morguninn, ládautt en sólarlaust.
Fyrsti viti dagsins var Langanesviti
handan Bíldudals og verkefnin: Hefð-
bundið eftirlit og GPS-mæling. Lendingin
er einstaklega falleg en gijótið var hált og
varasamt eins og undirritaður fékk að
kenna á.
Næsti áfangastaður var Kópanes, sem
er milli Tálknafjarðar og Arnarfjarðar. í
íjörunni heilsuðu nokkrir selir og virtust
bjóða okkur velkomna. Dvölin var hins
vegar mjög stutt, innan við klukkustund,
enda aðeins um eftirlit að ræða. Kópanes-
viti var sameiginlega byggður af Slysa-
vamafélagi íslands og Vitastofnun. í vita-
num er skipbrotsmannaskýli.
Að loknum hádegisverði var farið í
Svalvoga í Dýrafirði. Þar var eingöngu
um að ræða hefðbundið eftirlit. Við
Svalvoga er íbúðarhús fyrrverandi
vitavarðar í eyði. Á meðan við sinntum
störfum okkar í vitanum hittum við, aldrei
þessu vant, fólk á göngu sem var að
koma innan úr Dýrafirði.
Áfram var haldið og nú var siglt til
Fjallaskaga við norðanvert mynni Dýra-
fjarðar en þar var áður helsta verstöð
Dýrfirðinga. Þangað vorum við komnir
um kl. 16 og enn var aðeins um hefð-
bundið eftirlit að ræða. Við Fjallaskaga er
skipbrotsmannaskýli SVFI og þar er
einnig grafreitur franskra sjómanna, sem
margir hafa týnt lífínu á þessum slóðum á
umliðnum öldum.
Veður hafði verið allgott þennan dag,
hægur vindur en sólarlaust eins og oft
áður. Næsti áfangastaður og sá síðasti
þennan daginn var Sauðanes við
Súgandafjörð. Lagt var upp í ágætu veðri
eftir kvöldmat. Að þessu sinni voru þrír
hásetar með í för auk eins nema og
stýrimanns auðvitað, sem að þessu sinni
var Stefán Pétursson, þriðji stýrimaður.
Liðsaukinn var ekki að ástæðulausu.
Vitinn, sem er agnarlítill, er í snarbrattri
hlíð og þangað þurfti að bera marga
rafgeyma, sólarspegil auk annars búnaðar
og verkfæra. Guðmundur og Sigurjón
voru að sólarrafvæða vitann - skipta út
einnota geymum og koma nýjum fyrir,
sem sólarorkan mun síðan sjá um að
hlaða. Verkið tók því sinn tíma og á
þessari kvöldstund var eins og títtnefndir
veðurguðir hefðu skipt um ham. Það
kólnaði allnokkuð, byrjaði að rigna og
bætti verulega í vind. Þegar verkinu lauk
rétt fyrir miðnætti var komið leið-
4