Foringinn - 01.12.1972, Blaðsíða 11

»
ÞANKAR UM GILDI DAGFERDA.
Ákvöi Öunai op valbættii skátastai fs hvíla á coi inFj-
anum. Þeii veiöa aö velja leiÖina of vai-Öa hana cyiii
ynFi i skátann. Einn þessai a ti oöninpa, dapcei Öii nai ,
hljóöa upp á eitt bezta tækicæii coiinFja til aÖ kynnast
of umFanpast skátana cijálst of óþvinpaö, ef honum býÖui
svo. Þæi eiu pulliÖ tækicæii til aö kynna of hecja
kennslu á hinum ýmsu hliÖarsviÖum ei- cylpja í kjölcai
skátahrey finpai innai .
Dapfeiöii innan bæjarfálapsins ei- pott upphaf á
slíkum feiÖum, bæÖi til aÖ pefa skátunum foismekkinn aÖ
slíkum fei-Öum of auÖvelt ætti aö vei a um skipulapninpu
þeii i a, vepna nálæpÖai vettvanpsins. Skátinn ei- hei á
heimaslóÖ of oft bundin af pömlum vana í viÖhoifi sínu
til umhvei-fisins. Því ei hiÖ fyi-sta ski ef mikilvæpt, -
komdu honum á óvai t.' - óvanalep uppbypFÍnp fei Öai , nýi
fióÖleikui- o.þ.h. þai f aÖ halda hupa skátans fönpnum.
Láttu hann um fi am allt i asa ut, en i eyndu um leiÖ aÖ
beina honum í þá átt, sem mai kmiÖ fei Öai innai' beinizt aÖ.
Dapfeiöii' utan þáttbýlis pefa skátanum meii a fi jáls-
i æÖi, móttökutaeki hans styi kist of auÖveldai a vei Öui aÖ
ná til hans. LeyfÖu honum aÖ hlaupa, stökkva, klifia,
því þaÖ ei flestia yndi, ei fiá byppÖ diepur. Héi þai f
aö beita skynfæiunum á annan hátt en í þáttbýlinu, skát-
inn á meiia undii sjálfum sái- of fálöpum sínum, en áöui .
Því ei eflinp fálapsanda auöveld, ei hópuiinn leysii af
hendi veik, sem einstaklinpainii hefÖu tæplepa eÖa ekki
petaÖ l áÖiÖ fi-am ui einir.
Veikefnaval í dapferÖ ætti aö einskoröa viÖ ákveÖ-
iÖ sviÖ, svo áhiifin beini athyppli skátanna í ákveöna
átt, aÖ lausn afmaikaÖs veikefnis. Þess veiöui aö pæta
alla fei-Öina á enda, aö hun falli öll inn í þann i amma,
sem henni vai settui í upphafi.
MeÖ bví aÖ þi æÖa þennan ti oÖninp, pæti foi inpi
mótaÖ stai f sinnai' stai fseininpai op þá jafnfiammt
stjói naÖ því pepnum dapfei öii nai .
Mundu, aÖ þieyta ei vellíÖan, sem fylpir vel unnu
veike fni.
Skáladi aupui .