Skátinn - 15.01.1935, Blaðsíða 4

4*
Eicáiinru.
Undir honum höfðu þeir fallið O.Eaurice,
Donlau og O.Honlaus. Hann hafði blaictað i
Alexandríu við Tel el Kehir
Herbergið var autt og mannlaust þegar
hann hrökh upp af mmmngasvefni sinum.
Hann gekk að fánanum. Hann stóð kyr og
horfði á hann með tilbeiðslu. Allt i einu
fékk ólgandi reiði yfirhönd yfir hon\im.
Hann tók fánann ofan, Hann skvidi ekki hang
a þar sem engmn sýndi honum virðingu.
Hann skyldi taka hann og fara með hann.
Hann skyldi heiðra hann til rí.ðustu stund-
ar, þar til hann mætti aítur hetjunum. sem
höfðu elskað hverja fellingu á honum og
látið lífið fyrir hann. Með skjálfandi
hendi þrýsti hann fánanum að hjarta sér og
leeddisr með hann út i myrkrið , -
Framhald.
Kurteisin kostar ekki peninga.
Þannig hljóðar hmn góói málsháttur,
svo ekki þarf maður að vera miljónamær-
mgur til þess að vera hæverskur við þá,
sem maður umgengst. Já, kæru sk.átar, ef nú
þyrfti að borga ema krónu i hvert sinn,
sem menn heilsast eða kveðjast!-! Þá væri
ykkur vcrkunn þó þið hreyfðuð ekki höfuð-
fatinu, heldur þrýstuð þvi lengra niður á
höfuðið. Nei, það getur verið mó'rghundruð
krón.a viiúi að kcma kurteislega fram, án
þoss að eg meini að við eigum að vera
kurteisir bara fyrir penmga. Þaó er ekki
meming min. Sn það er mjög einkennileg
skoðun, sem allur fjöldi fólks hefur á
krteisi. Við raenn, sem eru óþekktir, en
koma dálitið spengilega fyrir sjónir, en
eru ókurteisir menn, er fólk yfirleitt
mjög kurteist. Það er nú alveg rétt. En
viti. menn, ef svo viðkynnmgin eykst, þá
smá minnkar hæverskan svo að eftir nokkra
daga er iuddaskapur i ávarpi, jafnvel ljót
orð, vanakveðjur. Það er eins og það sé
sjái'fsagt við góðkunningj.a og sina nánustu
rð sleppa allri he-versk\.. Þe-ta er þvi
miðwrallt of algengt,. bó tii sóu margar
undantekningar . Athugrc- þett'a, kæru skátar
verið ekki ruddalegir hver við annan, eða
við nokkurn mann. Gleynuo ekki að heilsa
hver öðrum glaoiega og hæversklega. Ailir
drengir hafa eittlivað gott tii að bera.
Berið þvi virðingu hver íyrir öðrum. Þvi
hvernig getur maóur venð vmur þess manns
sem maður ekki virðir? Sneiðið hjá þeim,
sem eru ruddo.l'cgir, on umgangist þá fremur
öllu m öðrum hæversklega ef þið þurf'.ð að
vera saman með þeim. Og þó þ\ð scuð mnan
um marga, ef þið eruó reglulega góöir
skátar, þá getið þið haft áhnf á þá alla.
Allir skátar eiga að vera dálxtljr
m.annþekkjarar, en það er mikið og örðugt.
3n eitt má athuga. Það er HLÁTUR, og af
hverju hlegið er.
G-rófnr hiátur af litlu eða ljótu efni
ber vott um ruddaskap, gjallandi hlátur ber
vott um lauslvndi, en þýður og ljúfur hlát-
ur að þvi sem memlaust cr og skaðar engan
eða prettar, er sólskm fynr alla og kom -
ur frá kuxteisum og góðum perscnum.
II.1 æg j 'im með þeim ■
Gu.---.aar Guðlaugsson
Sicátaf oringi .
GÓISTHF. um tóbaksnautn.
Það er o.l.k’innugt að Göetho hctaði
tóbak og eru til margar sögur um það.
Þannig er mæl t að Göthe haf?. einusinni
sagt; "Sá, sem reyk’.r, lyktar eir>.s og
svin, sá; scm tekur i nefið litur út eins
og svm, sá sem tckur upp i s.ig cr svin".
Tóbaksnautnm gerir mennina heimska
og gerir oss ómögulegt að hagsa. rótt eða
yrkja, sagði hann eitt sinu. Tóbakið er
bara fyrir iðjuleysingja, er bara handa
fólki, sem leioxst, fóiki, sem sefur burtu
þriðja hlutann af lifinu, eyðir þr.cðja
hlutanum i mat og drykk en veit ekkí
hvermg þaö á að fara að eyða þriðja. og
síðasta hlutanum, Sliku fólki er pipan
tóbakið og reykurmn sá andiegi sjón-
deildarhringur, sem það heldur að sé nokk-
urs virði. Tóbakinu fylgir bjórþamb, þr-i
að menn; sem reykja, þurfo. mi kið að drekka
Bjórinr íitar menn og gerir þá Ijóta og
eitrunin eyk.st við alkcholi ð v Taugaraar
veiklast og fóik.ð verður heims.Va-a.
Foringjaráð Fálkanna hefir úrskurðað
á fundi ö. þessa mánaðar ac skatunom
Þórhalli Guð J.au.gssyni, RS nr . 10 og
Snorra Benediktssyni ES nr, 31 sioio.i
vikið úr féiaginu fyrir itrekað ósæuilegt
framferdi á aimarinafæri .
S_ K Á T A B.
Hef.i renjulega fyra rliggj andi
skátp.bún'.n ■:e. c , flest sem þeim ti?.bíyr:.r,
eða útvega þá rt?é irjög stutt’im fyrirvrra.
Brauns Verzlun
Páll Sigurgeirsson.
Skr í t lur.
jDcmarinn: Þér segið að seinast hafi báðir
máisaðiiar barist með stólum. Heynduð þer
ekki ao stilla til fnðar?
Vítni: Nei herra dómari, það var enginn
þrxðji stóllmn til.
Eigmmaður kallar á þj ónustustúlkuna
afsiðm: "Heyrðu Emma. Eg.heyri sagt að .
konan. °S dottir okkar ætli skemmtiferð til
Jtaíiu. Hefir þú.nckkuð heyrt um hvort eg
a að fara með þeim?"