Dagsbrún - 01.03.1943, Blaðsíða 4

:: i o h e i m t á ::
: fél&gsgj aldanna :
|
Það hefir ætíð verið skoðað sem
merki um félrgsþroska og skyldurækni,
er menn greiða gjöld sín eigi síðar
en á gjalddaga. Sérstaklegs á þetta
við um verklyðshreyfinguna^ sem hefir
ekki aðrr.r tekjulindir en árgjöld með
lima sinna.
Hjá okkur í hagsbrún var sú
venjr lengi við líði, að menn skuld-.
uðu að jafnaði eitt ár og þótti gott
ef ekki var meira.
Þetta stafaði ekki hvað minnst
af því, að meðlimunum var ekki gert
það ljóst sem skyldi, hvaða úrslita-
þýðingu það hefir fyrir félagið, að
menn greiði árgjöld sín skilvíslega.
T.d. hefir það sýnt sig, að margir
Dagsbrúnarmenn vita ekki, aö gjcld-
dagi félcgsins er 15. mrrz ár hvert.
A seinustu árum hefir samt orðið
mikil breyting til batnaðcr, en þó
einkum á yfirst^ndandi ári. Aldrei í
sögu félagsins hrfa jr.fnmrrgir með-
limir veriö skuldlausir á gjrlddaga
og nú. En samt er framförin ekki
fullnæ^jandi.
Sérhver Dagsbrúnr.rmr.ður þc.rf að
skilja, að það eru h-'ns eigin hags-
munir, r.ð hrnn greiði árgjrld sitt
skilvíslegr. Þetta gildir auðvitað
ekki fyrir Dagsbrún einr., ^holdur og
fyrir öl'l önnur verklýðsfélög og sa,m-
tökin í heild.
Það er óhjákvæmilegt, að fjár-
hagur verklýshreyfingarinnar verði
ekki lengur vrnræktur, heldur veitt i
verðskulduð athyggli. Ég d hér^ekki
rðeins við þrð, að t.d. Dagsbrún gæti
sprrað sér mannahcld, ef meðlimirnir
greiddu gjöldin á rcttum tíma,^heldur
fyrst og frcmst hitt, að verklýössam-
tök, sem líta á fjárhag sinn eins og
einhverskonar minniháttar mál, eigc
ekki til þann samtrkaþrótt, scm verka
menn þurfa svo oft á að hr.lda.
Vegna fjölmennis félsgsins hefir
sú venjc tíðkast hin síðari cr, að
árgjöld meðlimrnna hafa verið tekin
af lcunum þeirrr á skrifstofum at-
vinnurekenda. Þessi cðferð er nuðvit-
að óhjákvæmileg, ef meðlimirnir drr.gc
greiðslunr. frr.m yfir gjalddr.gr, því
að ekki er hægt ‘r.ð treystc á sjclf-
krafa innheimtu úr því, og engin leið
fyrir tvo til þrjá menn cð heimsækja
3000 mcnns og suma oftsinnis. En að-
ferðin er ,óviðfcldin. Henni fylgir
ruk þcss ónákvæmni vegna breytinga r
heimilisföngum, þannig, að gjöld getc:
óvrrt verið tekin oftcr en cinu sinni
af sama mr.nni. Þ'r að ruki stendur
oft illa r fyrir mönnum, þcgar inn-
heimtan kemur þeirn þannig að óvörum.
Eg alít því, rð við verðum að
i stefnr að því, að hvcr einasti með-
I limur greiði gjald sitt á skrifstofu
félrgsins og ekki síðar cn r gjcld-
daga. Þetta er hinsvegcr ekki hægt
ncma með almennum skilningi og fé-
lcgsþroskr meðlimcnna allr ,.
Meir en 600 mrnns eru nú skuld-
| lausir við félagið á móts við 250
! mcnns á sama tímr í fyrra. Þetta er
mikil framför, en þó of lítil. Ef vel
væri, ætti nú cnginn Dagsbrúnarmcður
cð skulda árgjcld sitt.
Dagsbrúncrmonn hc.fa áður sýnt
frcmúrskrrrndi samtök í átökum við
atvinnurekendur og hcft forystu á
! hcndi um öll framfrrr.mál verklýðs-
hre-yf ingarinnar .
Það væri vel, ef Dagsbrúnarmenn
sýndu nú á. þessu ari og framvegis^
samskonar samtök um að treysta fé-lxg
sitt fjá.rhcgslcga með £ví að tckc \
l sjálfir hinn fyllsta þc.tt í þvi að
stjórnc fjcrhag félsgsins svo cð til
fyrirmyndar verði.
E. Þ.
QQOQOOQOQOg.OOQQ.QOOOOQOQOQOOOOOQQ.QOO.QC
D a g s b_r_ú_n_a_r_m_e_n_n,
m u n i ð
a ð greiða crgjald ykkar -skil-
víslega,
c ð skrifa hjá ykkur alla vinnu-
tímc ykkar og hjá hverjum þið vinnið:
a ð snúa ykkur til skrifstofu
félcgsins, þegrr þib þai Cnist aðstoðs