blaðið - 28.07.2006, Blaðsíða 18

18 I VIÐTAL
FÖSTUDAGUR 28. JÚLÍ 2006 blaöiö
Hugrún Árnadóttir
fatahönnuður á
búðirnar Kron og
Kronkron ásamt
unnusta sínum,
Magna Þorsteins-
syni. Hugrún var
einungis 23 ára þegar hún fór út í
verslunarrekstur fyrir tæpum sex
árum síðan en segir að þetta hafi ein-
hvern veginn komið af sjálfu sér. Ferl-
ið sjálft segir hún að hafi verið mjög
lærdómsríkt enda er hún allt í ölíu í
versluninni.
Það var tilviljun ein sem réði því
að Hugrún hóf rekstur og áður en
hún vissi af var hún orðin eigandi
skóverslunar á Laugavegi. „Þetta var
vitanlega erfitt fyrstu árin, það er allt-
af erfitt að byrja á svona löguðu. Ég
varð að læra hvernig maður rekur
verslun og ég þurfti að hafa fyrir því.
En samt hefur þetta einhvern veginn
alltaf verið svo augljóst og legið fyr-
ir mér. Ég var búin að læra hönnun,
vissi hvað ég vildi og hvað mér fannst
fallegt," segir Hugrún og bætir við að
allt frá upphafi trúði hún staðfastlega
að hún gæti þetta. „Ég get ekki sagt
að Kron hafi strax orðið vinsæl held-
ur þurftum við að hafa fyrir hlutun-
um og vinna fyrir þessu. Én þetta hef-
ur lukkast vel og vinsældirnar hafa
aukist með hverju árinu.“
Ég ætla mér
Fyrir tveimur árum opnuðu Hug-
rún og Magni aðra búð, fatabúðina
Kronkron, en Hugrún segir að það
hafi í raun verið óhjákvæmilegt. Hún
sér svo sannarlega ekki eftir því enda
hafa viðtökurnar verið gríðarlega góð-
ar. „Það má segja að þetta hafi byrjað
þegar við vorum með litla slá í Kron
þar sem eitthvað var af flíkum. Svo
hitti ég á einn hönnuð sem mig lang-
aði að vinna nánar með. Það varð til
þess að ég hálfpartinn neyddist til að
finna mér eitthvert lítið rými. Eftir
það fóru hlutirnir að rúlla.“ Hugrún
talar um að jafnvel þó hún hafi verið
með eina búð fyrir var erfitt að taka
ákvörðun um að opna aðra. „Hins
vegar geri ég það sem mér þykir
gaman að gera og þetta var því aldrei
spurning. Auðvitað fær maður í mag-
ann en það var ekkert mál. Svona lag-
að er undir hverjum og einum komið
en maður þarf að trúa á sjálfan sig
og ætla sér. Ég ætlaði mér og ég ætla
mér.“
Hugrún Arnadóttir, fatahönnuður og verslunareigandi
sem mer
Myndir/Frikki
Jaðartíska sem þjónar
sínum tilgangi
Kronkron var upphaflega í litlu
rými á Laugavegi 55 en í mars síð-
astliðnum flutti búðin í stórt pláss á
Laugavegi 63. Stækkunin var nauðsyn-
leg svo flíkurnar njóti sín betur sem
Hugrúnu finnst mikilvægt. „Þetta er
ekki bara einhver fatnaður heldur list
ff á ungum hönnuðum og kallar því á
meira rými. Þegar við opnuðum Kron-
kron upphaflega fórum við algjörlega
ótroðnar slóðir í fatavali og við veltum
því fyrir okkur hvernig verslunin legð-
ist í fólk. En þetta hefur hreint út sagt
verið æðislegt og viðskiptavinir okkar
eru alls konar fólk á öllum aldri. Það
er ekki spurning að Kronkron selur
jaðartísku. Hins vegar er skótískan í
Kron frekar tímalaus. Það er vitanlega
alltaf ákveðin tíska í hverju landi fyrir
sig. Ég eltist ekki við það og hef aldrei
gert. Eg lít frekar á það þannig að ég
vil geta selt þetta tiltekna skópar í dag
og að það sé ennþá gengið í því eftir
tvö ár. Það finnst mér heillandi. Þann-
ig hef ég líka verslað fyrir sjálfan mig.
Ef ég kaupi mér flotta flík þá reyni ég
að hafa hana tímalausa. Þetta er þá
hönnun sem þjónar sínum tilgangi í
dag og er ótnilega flott en er það líka
eftir hálft ár eða tvö ár.“
„Við vinnum rosa-
lega vel saman og
það er æðislegt. Það
eru forréttindi að
geta unnið saman.“
Hef aldrei séð eftir þessu
Hugrún lærði fatahönnun í Studio
Bercot í Frakklandi sem er einn af
virtustu skólum í Evrópu. Fyrstu
árin vann hún að fatahönnun sinni
samhliða verslunarrekstri, sem hún
segir hafa verið visst ævintýri út
af fyrir sig. „Að lokum ákvað ég að
leggja hönnunina til hliðar og ein-
beita mér að rekstrinum. Það kemur
í Ijós seinna meir hvað ég geri enda
er heilmikið starf að reka tvær versl-
anir. Ég sé um allan rekstur auk þess
að vera til staðar í búðinni. Ég væri
ekki að þessu nema ég hefði gífur-
lega mikinn áhuga og fyndist starfið
gefandi. Ég er ótrúlega ánægð og sátt
með það sem ég er að gera. Þegar ég
var yngri datt mér hins vegar aldrei í
hug að ég myndi eiga tvær verslanir
síðar meir, langt í frá. En ég hef trú á
því að hlutirnir gerist og annaðhvort
horfirðu fram hjá því eða grípur tæki-
færið. Ég hef aldrei séð eftir að hafa
gripið tækifærið og er rosalega sátt
við mína ákvörðun.“
Forréttindi að geta unnið saman
Það eru heilmikil ferðalög sem
fylgja verslunarrekstrinum og Hug-
rún fer reglulega erlendis. Þar sækja
hún og Magni sýningar og skoða
það sem er að gerast út um allan
heim. „Við förum alltaf saman og
þá hittumst við loksins," segir Hug-
rún og hlær. „Við vinnum bæði frek-
ar mikið og það er því sérstaklega
gaman þegar við eyðum tíma sam-
an. En við fáum einmitt tækifæri
til þess í ferðalögum. Við vinnum
rosalega vel saman og það er æðis-
legt enda eru það forréttindi að geta
unnið saman. Við veljum rjómann
af sýningunum og sækjumst eftir
samstarfi hjá þeim hönnuðum sem
okkur líst vel á. Það hefur gengið vel
og við erum komin með ótrúlega
góðan orðstír erlendis. Svona lagað
spyrst fljótt út enda er hönnunar-
heimurinn lítill," segir Hugrún sem
sjálf segist fá öll sín föt úr Kronkron.
„Það er engin ástæða fyrir mig að
versla annars staðar. Hér hef ég allt
sem mig langar í.“
Jaðartíska „Ég eltist
ekki við ákveðna tísku
og hefaldrei gert.“