Alþýðublaðið - 01.03.1924, Blaðsíða 2

3
Sjávarát¥8gnrin«.
IV. Hvar ajðcríim Seudlr.
f undanförnum greinum hefir
verið skýrt frá fiskverði því, er
smeerri framleiðeiidur fá, og þvf,
er fiskimennirnir verða að sætía
sig við ailfl 'ítir. Enn fremur
hefir verið sagt frá því fiskve ði,
sem menn vitá réttast sem stend-
ur meðal fiskkaupmanna. Fáum
getur eftir það bkndast hugur
um, að nú að þessu sinni muni
það vera mjög arðsöm verzlua,
sem þessir fáu, stóru fiskikaup-
menn reka. Mestur hlutinn at
arði sjávarútvegsins liggur í fisk-
verzluninni, sem er á höndum ör-
fárra manna.
£>assir fáu m@nn, sem fiskkaup
hífa með höndum hér sunnan-
lands, ern helzt til nefndir þelr
G. Copeland, sem sagt er að
kaupi af mörgum togarafélögum,
h.f. >KveIdáUur<, er kaupir af
állflestum fsfirðingum, mörgum
mótorb ftaútgerðarmönnum hér
sunnanlands og at þllskipum hér
einnig. Ólafur Benjamíosson, sem
sagt er að sé umboðsmaður
Dines Petersens f Kaupmanna-
höfn, er einnig kaupk fisk af
þil kipi héðan úr Reykjavík og
öðrum smærri framleiðendum hér
Runaanlands. Fleiri fiskkaupmenn
munu vera hér í Reykjavík og
grend, en mega teljast með
smærri spámönnunum í þeirri
greia og einhverjir, ef til vill,
nð eins miiliiiðir á milli stserri
fiskkaupmannanna.
Hjá flastum þessára fiskkaup-
manua munu fiskkaupin gerð
með samoingi um ákvæðisverð
og í flestum til'eUum áður en
fiskur hækkaði að mun í verði,
t>að verður því augsýnilega um
mikinn gróða að ræða að þessu
sinoi hjá þessum fáu mönnum,
sem eru hinir eigirilegu útfiytj-
endur. Arðurinn af fiskvelðursum
lendir því í vasa örfárra manna
að mestu.
I>ar sem svo er nú komið með
arð jafn-þýðingarmikillar atvinnu-
greinar og sjávarútvegurinn er
/yrir okkar þjóðfélag, þá værl
©kki úr vegi, að menn iitu f
kringum sig og reyndu að mynda
batra og réttlátára fyrirkomulag
pm söíu sjávarafurðauna, þar sem .
ÁÍ.ÞYÐUBLAÐIÍÖ
hverjum einum, j.fnt stó’um sem
smáum, hvort heídur það er
fiskimaðurinn eða útgerðarmað-
urinn, væri trygt það wrð, sem
fyiir afurðirnar fæsí á er’endum
íbarkaði í það og það skiftið, en
íétu ekki núverandi >gul!Iaxá«,
innlenda og útlenda, fleyta rjóm-
ann af aðahramleiðsíu þjóðarinnar.
Hið >hán Alþingir, sem nú
situr að störíum, virðist hér hafa
ærið verkefni iyrir höndum. E>ess
er skyldan að sjá fyrir velferð
þagnanna eítir því, sem valdsvið
þess nær tll, og í þessu máli
virðist ekki vanþörí á, þó eitt-
hvað væri Iagað frá því, sem er.
Deildar munu vera meiningar
um, hverjár verði beztu leiðirnar
til umbóta I þessu máli, og þó
er það svo, að það er ekkl
nema ©iri leið, sem farin verður
til þess áð tryggja hverjum eln-
stakOngi það, sem hann á sið-
ferðilega haimtingu á, sem sé
markaðsverð fyrir þá vöru, sem
hann framleiðir.
Verður sýnt fram á það nán-
ara síðar.
Hver viU hjáipa?
S. 1. vetur andaðisi sonur minn,
Slgutður Ólafsson, á Vopnafjaiðar-
spítala og á að hafa látið gera
arfleiðsluskrá og með henni gefið
Vopnafjarðarhreppi allar eigur sín-
ar, sem eru um kr. 10000 00
— tíu þúsund krónur —. Sam-
kvæmt dagsetningu arfleiðsluskrár-
innar og dánardægri hans hefir
hún verið gerð á þriðja degi fyrir
andlát hana. En eítii' gefnum vott-
orðum kODu þeirrar, sem hjúkraði
nefndum Sigurði í banalegunni,
áleit hún, aö hann hefði ekki
verið með réttu ráði deginn, sem
hann undirskrifaÖi arfleiðsluskrána,
og maður sá, sem vakti yfir honum
um nætur, segir aamkvæmt gefnu
voítoröi, að hann hafi siðústu
vikuna, sem hann iifði, verið svefn-
laua vegna _ veikinda og kvala.
Mér vírðist réttlætið vera sett á
lágan sess, ef það dæmist rétt
vera, að maður þessi hafl verið
fær um að ráðstafa eigum sínum
samkvæmt því, sem að ofan er
hér sagt.
Hjálparstöd, hjúkrunarfélaga-
Ins >Líknar< er epin:
Mánudaga . . ,kl. n—iz I. k
Þriðjudagá ... — 5—6 e. -
Miðvikudaga . . — 3—4 «. -
Föstudaga ... — 5—6 -
Laugardaga . . — 3—4 ®. -
En þó er annað enn þá myrk-
ara í þessu efni, og það er, að
einungis einn hreppsnefndarmaður-
inn í Vopnaíjarðarhreppi (Árni
Jónsson alþiDgismaður) gerir arf-
leiðsluskráDa, og öllum var ókunn-
ugt um,, að nefndur sonur minn
hefði ætlað að gefa eigur sínar
eftir sinn dag, og eigi er það
kunnugt,, áð hann hafi beðið
hreppsnefndarmann þennau að
koma á sinn fund. Auk þess, sem
hér er sagt, mun leika nokkur
vafi á, hvort sonur minn og hreppa-
nefndarmaðurinn hafi i fyrstu
verið sammála um, hverjum gefa
skyldi, og háfi þá vilji hrepps-
nefndarmannsins o;ðið sterkari, en
um þetta atriöi skal hór ekkeit
fullyit, því að'þetta er órannsak-
að mál, Út af öllu þessu er mér
óumflýjanlegt að hifða mál á
hendur Vopnafjarðarhreppi til 6»
gildingar arfleiðsluskránni, en á
sökum fátæktar erfitt með kostn-
aðinn. Það er því beiðni noín til
mætra höfuðstaðarbúa, hvort, þeir
með samskotum eigi vilji hjálpa
mór til að reisa rönd við yfirgangi
Vopnfirðinga gegn mér, fátæku
gamalmenni.
Rvík, Grettisgötu 20, 26. febr. 1924.
Ólafnr Þorsteinsson.